Πρόκειται για τον Κώστα Θ. Χατζηαυγέρη, ξυλουργό – επιπλοποιό, που αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας το τελευταίο διάστημα. Προσβλήθηκε από τον κορονοϊό, και μετά από πολυήμερη νοσηλεία, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των ιατρών, δυστυχώς έχασε τη «μάχη». Ο γνωστός επαγγελματίας της Ελασσόνας, με καταγωγή από το χωριό Λεύκη (…παλαιά ονομασία Σκόμπα) Ελασσόνας, αγαπητός στην περιοχή, διατηρούσε για πολλά χρόνια οργανωμένο ξυλουργικό εργαστήριο – επιπλοποιείο επί της οδού Κασομούλη. Ανοιχτός, κοινωνικός, άτομο της καλής παρέας και της καθημερινής «πιάτσας», με ευαισθησίες και αδυναμίες, είχε πολλούς καλούς φίλους από όλους τους χώρους.
Δεν έκρυβε συχνά πυκνά, σε κάθε ευκαιρία συζήτησης, τον απέραντο σεβασμό και την εκτίμηση που είχε για το σοβαρό επιστημονικό έργο και τη μεγάλη προσφορά των ιατρών, όπως και του νοσηλευτικού προσωπικού και των εργαζομένων στα νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας και όχι μόνο.
«Έρωτάς» του η γενέτειρά του Λεύκη Ελασσόνας (…απέχει 9 χιλιόμετρα από την Ελασσόνα, πολύ κοντά στο Στεφανόβουνο), εκεί όπου φιλοξένησε κατά καιρούς δεκάδες άτομα, συγγενείς και φίλους. Το όνομά του συνδέθηκε με τη συνεχή προσφορά του στην «προστάτιδα» του χωριού του Αγία Παρασκευή και την ετήσια θρησκευτική πανήγυρη του Ιερού Ναού Αγίας Παρασκευής Λεύκης, εκεί όπου διαρκώς συνέδραμε και πρωτοστατούσε.
Αφήνει πίσω τη σύζυγό του και δύο γιούς, τον Θοδωρή, διοικητικό στέλεχος της Πολυκλινικής «Άγιος Λουκάς» στο Πανόραμα της Θεσσαλονίκης και τον Νίκο, γυμναστή.
Το μοναχικό «αντίο» στον Κώστα Χατζηαυγέρη έγινε στο Κοιμητήριο της Ελασσόνας.