Αγαπητοί αδελφοί·
Μέ πνευματική ευφροσύνη, αλλά καί έκδηλο προβληματισμό, ο χριστιανικός κόσμος εορτάζει εφέτος τά Χριστούγεννα, λόγω της επέλασης της φονικής πανδημίας. Αδιαμφισβήτητα, από τήν έναρξη της νέας χιλιετίας μέχρι καί σήμερα, δέν υπήρξε γεγονός πού νά απασχολεί τήν επικαιρότητα σέ καθημερινή βάση και νά έχει προκαλέσει τόση αβεβαιότητα και αγωνία σε ολόκληρο τόν κόσμο. Η εμφάνιση του ιού διαμόρφωσε νέες, άγνωστες μέχρι τώρα, συνθήκες στή ζωή μας. Άλλαξε κυριολεκτικά, μέσα σέ σύντομο χρονικό διάστημα, τήν καθημερινότητά μας· μάς στέρησε τήν διαπροσωπική επικοινωνία και φυσική παρουσία τών συγγενικών καί φιλικών μας προσώπων, δημιουργώντας φόβο καί επιφύλαξη· ανέστειλε τίς προσφιλείς μας συνήθειες· κλόνισε τήν εμπιστοσύνη στόν ίδιο μας τόν εαυτό. Ένας αόρατος ιός, απεκάλυψε τήν αδυναμία τού ανθρώπου, πού φάνταζε παντοδύναμος μέσα στήν αλαζονεία, τήν έπαρση καί τήν εγωιστική αυτάρκειά του.
Μέσα σ’ αυτήν τήν, ομολογουμένως, οδυνηρή κατάσταση, εορτάζουμε τήν σάρκωση τοῦ Σωτήρος Χριστού, τήν θεία Του επιφάνεια. Τήν εορτάζουμε υπό τίς, όχι ευχάριστες, συνθήκες αυστηρού περιορισμού, σεβόμενοι όμως καί αγαπώντες τόν συνάνθρωπο, πού είναι εικόνα Θεού, αλλά καί όλους τούς αδελφούς, πού ακόμη μέχρι σήμερα στενάζουν καί οδυνώνται στά νοσηλευτικά ιδρύματα, προσβεβλημένοι από τόν ιό. Ταυτόχρονα προσευχόμαστε γιά τήν ταχεία ανάρρωσή τους, αλλά καί γιά τήν ανάπαυση τών ψυχών τών κεκοιμημένων, πού έχασαν τήν μάχη μέ τόν φονικό ιό.
Τίς μεγάλες αυτές ημέρες της χριστιανοσύνης και τις ημέρες ταυτόχρονα της πανδημίας, οφείλουμε νά κατανοήσουμε πώς η Εκκλησία είναι μητέρα. Και η μητέρα όχι μόνον πονά στην δυστυχία τών παιδιών της, όχι μόνον στερείται ακόμη και τών απολύτως αναγκαίων, αλλά φθάνει μέχρι τήν θυσία, γιά να ζήσουν τα παιδιά της. Η Εκκλησία, συμμεριζόμενη τήν κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, θυσιάζεται καί πάλι, όπως άλλωστε τό έπραξε και στό παρελθόν σε δοκιμασίες και δυσκολίες, αλλά δέν παύει νά κηρύττει καί νά εμπνέει τήν πίστη, τήν ελπίδα καί τήν υπομονή. Απευθύνεται στα παιδιά της και τά διαβεβαιώνει πώς ο Κύριος δέν θά μάς εγκαταλείψει. Τό όνομα Του σαρκωθέντος Κυρίου, ο Εμμανουήλ, δεν περιοριζόταν μόνο κατά τίς ημέρες της επί γής παρουσίας Του, αλλά συνεχίζεται όσο θά υπάρχει ζωή και άνθρωπος επάνω στήν γή. Αυτήν άλλωστε τήν αλήθεια επικύρωσε καί ο Ίδιος μετά τήν Ανάστασή Του, ότι δηλαδή θα είναι κοντά στούς ανθρώπους «πάσας τάς ημέρας έως της συντελείας του αιώνος». Τόσο παρήγορη και ενισχυτική είναι γιά όλους μας αυτή η αλήθεια, όταν σκεφτόμαστε ότι μαζί μας, με τόν καθένα από εμάς, όποιοι και άν είμαστε, όπου και άν βρισκόμαστε, ότι μαζί μας βρίσκεται και ο Εμμανουήλ. Συνεπώς, ακόμη και στά πιό δύσκολα απο μία πανδημία, ο Εμμανουήλ είναι πάντοτε κοντά μας, δίπλα μας και μέσα στήν καρδιά μας.
Αγαπητοί μου αδελφοί·
Με τήν προσευχή μας στόν σαρκωθέντα Κύριο νά διαφυλάττει τήν ανθρωπότητα, με τήν βεβαία ελπίδα ότι θα παρέλθει η πρόσκαιρη δοκιμασία και με τήν υπομονή όλων μας να θωρακίζει τις ψυχές και τις καρδιές μας, σάς εύχομαι ολόψυχα χρόνια πολλά, ευλογημένα, υγιή, με κάθε ευλογία και χάρη από τον γεννηθέντα Χριστό, στήν ζωή και τίς οικογένειές σας!Με εγκάρδιες πατρικές ευχές·
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΕΛΑΣΣΩΝΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ
