Αφησε προχθές την τελευταία του πνοή σε ιδιωτική κλινική όπου νοσηλευόταν μετά από έναν δύσκολο αγώνα την τελευταία διετία, με ραγδαία επιδείνωση της νόσου.
Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε χθες στον Αγιο Γεώργιο Βόλου, όπου ήταν ο τόπος καταγωγής του πατέρα του.
Ο Δημήτρης Παπαδούλης διαγνώστηκε με Σκλήρυνση κατά Πλάκας όταν ήταν φοιτητής της Ιατρικής στο Α. Π. Θεσσαλονίκης το 1988, και λόγω της ασθένειάς του μπόρεσε να εργαστεί μέχρι και τις αρχές του 1991.
Έκτοτε ασχολήθηκε με την πεζογραφία και έχει δημοσιεύσει έξι μυθιστορήματα, ενώ παράλληλα έγραψε θεατρικά και άλλα κείμενα.
Τα μυθιστορήματά του είναι τα εξής:
«Συνέχεια η πρώτη φορά», (Λιβάνης, 1994 & 1995)
«Με δανεική ανάσα», (Λιβάνης, 1997)
«Με τουτ μαγκάφ» (Πατάκης, 2001)
«Η άλλη ζώνη», (Τυπωθήτω, 2006)
«Όταν τελειώνουν οι καιροί», (Τυπωθήτω, 2008)
«Η αγγελοκρουσμένη», (Δήγμα, 2011)
Την άνοιξη του 2011 ξεκίνησε η παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ για τη ζωή του με τίτλο «Δημήτρης Παπαδούλης – Το πολλαπλό δώρο», το οποίο ολοκληρώθηκε στις αρχές του 2013 και προβλήθηκε για πρώτη φορά δημόσια στο 15ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τον Μάρτιο του 2013.
Για τον Δημήτρη Παπαδούλη, ο πρώην πρόεδρος του παραρτήματος Θεσσαλίας της Ελληνικής Εταιρείας Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας Βασ. Τσιάρας και ένας εκ των τριών ιδρυτικών στελεχών της μαζί με τον Δημ. Παπαδούλη, αναφέρει: «Έίχε μεγάλη λαχτάρα για τη ζωή και ήταν μαχητής, με μεγάλη δύναμη ψυχής».
Αυτό είναι ένα στοιχείο που το αναγνώριζαν όλοι όσοι έζησαν κοντά του και το οποίο μαρτυρούν τα δικά του λόγια που ανάρτησε σε προσωπική του ιστοσελίδα: «Να φτάνω στα άκρα μόνο για να βλέπω τα όριά μου».