Ευαγγελία Λιακούλη: Να μην παρεκκλίνουμε από τις βασικές αρχές της Δημοκρατίας

Σε μήνυμά της η βουλευτής Λάρισας του ΚΙΝΑΛ κ. Λίτσα Λιακούλη αναφέρει:

«47 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το εξεγερσιακό «big bang» του Πολυτεχνείου.
47 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα και μας υπενθυμίζουν την «ώρα μηδέν» της Μεταπολίτευσης, της διαδικασίας που σηματοδότησε μια πιο σύγχρονη, Δημοκρατική Ελλάδα, η οποία σταδιακά θα απομακρυνόταν από τις πολιτικές αγκυλώσεις, που μέχρι τότε συνήθως διέκριναν το σύνολο σχεδόν των βαλκανικών χωρών, μία εκ των οποίων κι η δική μας.
47 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, θυμίζοντάς μας πως αυτή η ιστορική διαδικασία δεν ξεκίνησε αναίμακτα, γιατί η Δημοκρατία και η πρόοδος απαιτούν θυσίες και αγώνες, κι ότι τίποτα από όλα αυτά δεν είναι δεδομένο, ούτε αυτοεκπληρούμενο, σαν να ήταν κάποια προφητεία.
47 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα και θυμόμαστε πως στους περισσότερους αγώνες της ανθρωπότητας για μια καλύτερη ζωή μπροστάρηδες είναι οι νέοι, γιατί έτσι επιτάσσει η φυσική τάξη του κόσμου τούτου.
47 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα και μνημονεύουμε εκείνο το δυναμικό, το πιο αγνά ιδεαλιστικό τμήμα του λαού μας -της νεολαίας μας- που όρθωσε με γενναιότητα το ανάστημά της, ενάντια στον αδυσώπητο ρεαλισμό των αρμάτων μάχης της στρατοκρατίας.
47 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα και μας ανατριχιάζει ακόμη η μνήμη της κραυγής των νέων, που με το αίμα και τη θυσία τους κατάφεραν και ξύπνησαν τον Ελληνικό λαό, παρά την πολυφωνία και τις αντιθέσεις εκείνου του «πολύχρωμου», εξεγερμένου, νεανικού πλήθους.
Σήμερα, η μνήμη εκείνου του Νοέμβρη του ’73 μας βρίσκει πάλι κλεισμένους στα σπίτια μας και τους εαυτούς μας, σαν να βιώνουμε μια μετα-αποκαλυπτική εκδοχή των «Πέτρινων Χρόνων».
Σήμερα, χρειαζόμαστε και πάλι όσα περισσότερα ψυχικά αποθέματα διαθέτουμε, προκειμένου να επιβιώσουμε από έναν άλλον ύπουλο και ανελέητο εχθρό, αυτόν του covid-19. Εναν εχθρό που έχει αλλάξει ριζικά τον τρόπο ζωής και τα όσα, ως τώρα, θεωρούσαμε ως δεδομένα.
Και σήμερα, όπως τότε, υπάρχουν στιγμές που νιώθουμε ότι η μάχη ίσως να είναι άνιση, πως ό,τι κι αν κάνουμε ίσως να μην έχει νόημα μπροστά στην αδυσώπητη πορεία της πανδημίας, που σκορπά παντού γύρω μας τον θάνατο.
Σήμερα, όπως και τότε, όπως και από παλιά, το πολιτικό σύστημα επιλέγει για ακόμα μία φορά να διχάσει τους πολίτες, στη βάση συζητήσεων που από κανέναν κανόνα κοινής λογικής δεν διέπονται.
Σήμερα, θα πρέπει και πάλι να συζητούμε για το αυτονόητο, ότι δηλαδή μια μεγάλη, συμβολική πορεία του Πολυτεχνείου φέτος δεν μπορεί να γίνει, για λόγους δημόσιας υγείας.
Σήμερα, όμως, θα πρέπει να όλοι μας να σταθμίσουμε σε ποιον βαθμό η πανδημία μπορεί να δικαιολογήσει οποιαδήποτε οπισθοχώρηση από τα θεμελιώδη δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη, όπως και από τις αρχές του Κράτους Δικαίου, με την απαγόρευση κάθε είδους συνάθροισης ανά την επικράτεια.
Σήμερα, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι κάθε εποχή έχει τις δικές της λαοφιλείς δικαιολογίες για παρεκκλίσεις από τους κανόνες της Δημοκρατίας και δήθεν αναγκαίες υποχωρήσεις από κεκτημένα αγώνων.
Σήμερα, όσο καμιά άλλη χρονιά εδώ και 47 χρόνια, θα πρέπει να θυμόμαστε πως αν παρεκκλίνουμε έστω και ένα βήμα από τις βασικές αρχές της Δημοκρατίας, η πανδημία δεν θα είναι το μεγαλύτερο κακό που μας έχει τύχει».