Εγκαταλείφθηκε το Δασοχώρι...

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΡΑΠΟΝΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΔΑΣΟΧΩΡΙΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ

Για εγκατάλειψη του Δασοχωρίου μιλούν κάτοικοι του χωριού και με επιστολή τους στην «Ε» καταγράφουν παράπονα,  προβλήματα αλλά και προτάσεις για τη λύση τους  προς τον Δήμο υπενθυμίζοντας σε κάθε περίπτωση ότι «Δήμος Λαρισαίων δεν είναι μόνο η

Λάρισα».
Στην επιστολή, παρέμβαση οι κάτοικοι του Δασοχωρίου αναφέρουν:
«Το χωριό απέχει μόλις 10 χλμ. και 8 σχεδόν λεπτά από την έδρα του σημερινού Δήμου που είναι η Λάρισα. Μετά και τη σύσταση του Καλλικράτη εντάχθηκε το χωριό στον Δήμο Λαρισαίων. Το οικοδομικό σχέδιο του χωριού αγγίζει το τέλειο και αυτό το διαπιστώνει κάποιος αν κάνει μια βόλτα μέσα στο χωριό αλλά και από αεροφωτογραφίες που υπάρχουν.
Όλα τα χρόνια δεν ευτύχησε να έχει δικό του Τοπικό Συμβούλιο και πάντα πορευόταν στη σκιά της Φαλάνης με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Τα προβλήματα πολλά και διαχρονικά. Καμία δημοτική αρχή ούτε η σημερινή αλλά ούτε οι προηγούμενες ασχολήθηκαν σοβαρά και υπεύθυνα για τη λύση τους. Πιστέψαμε με την έλευση του Καλλικράτη θα άλλαζαν επιτέλους τα πράγματα και στο δικό μας χωριό. Δυστυχώς η κατάσταση αντί να βελτιωθεί χειροτέρεψε κατά πολύ. Καμία ανάπτυξη δυστυχώς.
Αντί αυτού, με τον Καλλικράτη, ο τόπος μας και γενικά η επαρχία βιώνει τον μαρασμό και τη στασιμότητα. Διαβάζουμε αλλά και βλέπουμε η Λάρισα η έδρα του Δήμου να έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο εργοτάξιο. Καθημερινά αλλάζει όψη αλλάζει επίπεδο.
Επενδύσεις εκατομμυρίων, να γίνονται έργα τόσα και άλλα τόσα μπορούν να γίνουν καμία αντίρρηση. Αρκεί αυτά να μην γίνονται εις βάρος των χωριών που ανήκουν στον Δήμο Λαρισαίων. Υπάρχει μια προχειρότητα και οι υπηρεσίες του Δήμου γενικά λειτουργούν απρογραμμάτιστα όσον αφορά το δικό μας χωριό. Η μόνη υπηρεσία που λειτουργεί υπεύθυνα και σοβαρά είναι αυτή της αποκομιδής των σκουπιδιών. Είμαστε αναγκασμένοι ακόμη και για τα αυτονόητα να ενοχλούμε και να παρακαλούμε αλλά δυστυχώς τις περισσότερες φορές εισπράττουμε απογοήτευση. Πρόκειται για μεγάλο χάλι, για μεγάλη κατάντια. Η υπομονή έχει και τα όριά της επιτέλους.
Διεκδικούμε και εμείς και θέλουμε περιβάλλον ανθρώπινο, πολιτισμένο για εμάς και τα παιδιά μας:
1. Δίκτυο αποχέτευσης δεν υπάρχει. Όλα τα χρόνια με τη Φαλάνη αποτελούσαμε μία κοινότητα αυτή, το απέκτησε το Δασοχωρι έμεινε και πάλι εκτός. Τα βοθρολύματα στις αυλές των σπιτιών σε συνδυασμό με τα δηλητήρια και τα φάρμακα από τους ψεκασμούς και κυρίως από τα απόβλητα του παρακείμενου εργοστασίου συνθέτουν ένα κοκτέιλ δυσοσμίας που πολλές φορές, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες δεν υποφέρεται.
Τελευταία ακούγεται ότι ο Δήμος σκέπτεται τη δημιουργία ενός κτηνοτροφικού πάρκου στην περιοχή μας κοντά στα τελευταία σπίτια του οικισμού. Αυτό θα αποτελέσει ένα πολύ σοβαρό αντικίνητρο για την περαιτέρω ανάπτυξη του χωριού μας.
2. Δίκτυο ομβρίων υδάτων επίσης δεν υπάρχει. Αποτέλεσμα όταν βρέχει να πλημμυρίζουν κάποιοι δρόμοι λόγω κακοτεχνίας δυσχεραίνοντας έτσι τη διέλευση των πεζών και μάλιστα τη στιγμή που δεν υπάρχουν ούτε πεζοδρόμια.
3. Έλλειψη δημοτικού φωτισμού. Υπάρχουν σπίτια και δρόμοι εδώ και πολλά χρόνια χωρίς φωτισμό ενώ βρίσκονται εντός του χωριού.
4. Εντός του οικισμού υπάρχουν χωματόδρομοι με κράσπεδα εδώ και πολλά χρόνια. Πότε επιτέλους θα ασφαλτοστρωθούν;
Το καλοκαίρι άνθρωποι και σπίτια πνίγονται στη σκόνη και τον χειμώνα στη λάσπη.
5. Πλατεία και πάρκα έχουν το δικό τους χάλι. Παρατημένα και αφρόντιστα και αν υπάρχει λίγο πράσινο αυτό οφείλεται στο φιλότιμο και την αγάπη κάποιων κατοίκων που έχουν για τον τόπο τους.
Ο Δήμος ένα κόψιμο κάνει και αυτό όταν θυμάται και όταν μπορεί. Πριν την έλευση του Καλλικράτη το χωριό είχε μόνιμο εργάτη υπεύθυνο για το πράσινο και την καθαριότητα. Όλα ήταν στην τρίχα, χαιρόσουν και μόνο να τα βλέπεις.
Ο Δήμος προσλαμβάνει κάθε χρόνο δεκάδες συμβασιούχους. Ένα χωριό ολόκληρο δεν δικαιούται έναν έστω για λίγες ημέρες την εβδομάδα; Πέρασαν δεκαετίες από τότε που κατασκευάστηκε η Κεντρική πλατεία του χωριού και μέχρι σήμερα δεν έχει τοποθετηθεί έστω και μία πλάκα. Αυτό και αν αποτελεί πρωτοτυπία.
6. Καθημερινά δεκάδες αγροτικά μηχανήματα διασχίζουν τον κεντρικό δρόμο του χωριού. Τρακτέρ που σέρνουν σπαρτικές, αλέτρια, καρούλια, σβάρνες πλατφόρμες κ.λπ. καλύπτοντας σχεδόν όλο το πλάτος του δρόμου. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο την περίοδο που αλωνίζουν αρακάδες, σιτάρια, καλαμπόκια και αυτή του βαμβακιού. Τα ογκώδη φορτηγά πάνε και έρχονται στον κεντρικό με απρόβλεπτες συνέπειες για πεζούς και Ι.Χ.
Αυτό συμβαίνει γιατί η πλειονότητα των αγροτών της Φαλάνης έχουν τα κτήματά τους στη περιοχή του Δασοχωρίου. Υπάρχει λύση βούληση χρειάζεται από πλευράς Δήμου. Περιφερειακά του χωριού υπάρχουν δύο δρόμοι που μπορούν να εξυπηρετήσουν τους πάντες. Ασφαλτοστρώνονται μπαίνουν και δύο πινακίδες και τελειώνει η ιστορία. Απαιτούμε σύμφωνα με την αρχή της ισότητας τη δίκαιη κατανομή πόρων και έργων και στα χωριά μας. Δήμος Λαρισαίων δεν είναι μόνο η Λάρισα.
Δεν ζητάμε λιμάνια ή αεροδρόμια. Θέλουμε να ζούμε εμείς και τα παιδιά μας σ’ ένα ασφαλές και υγιές περιβάλλον. Είναι γεγονός ότι το Τοπικό Συμβούλιο με μπροστάρη τον δραστήριο Πρόεδρο καταβάλει φιλότιμες προσπάθειες για την επίλυση προβλημάτων αλλά δυστυχώς άλλοι έχουν το μαχαίρι και άλλοι το πεπόνι.
Επιτέλους οι κύριοι του Δήμου ας αφήσουν τα μεγάλα λόγια και τις διάφορες δικαιολογίες και ας αρχίσουν να μιλάνε με έργα και στο δικό μας χωριό».