της ανθρωπότητας και όλοι συμφωνούν ότι χρειάζεται σε εθνικό επίπεδο να θεσπιστούν μια σειρά μέτρων ενισχυτικής πολιτικής. Τα βραχυπρόθεσμα μέτρα που συνήθως προτείνονται, εστιάζονται στην υποστήριξη των αλυσίδων εφοδιασμού τροφίμων, ενώ τα μεσοπρόθεσμα έως μακροπρόθεσμα μέτρα αντιμετωπίζουν τη μακροπρόθεσμη επισιτιστική ασφάλεια από την προοπτική της αυξημένης παραγωγής, της μειωμένης εμπιστοσύνης στις εισαγωγές και της αντοχής του συστήματος παραγωγής μεταποίησης εφοδιασμού και διακίνησης. Το θέμα όμως έγκειται στο γεγονός ότι η μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση θέλει ολοκληρωμένη στρατηγική. Στο πλαίσιο αυτό, μια στρατηγική θα μπορούσε να στηριχθεί σε μία μελέτη που προτείνεται σήμερα από δύο ακαδημαϊκούς του χώρου, τους Δρ. Ζακυνθινό Γεώργιο, καθηγητή και πρόεδρο του τμήματος Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και τον Λαρισαίο καθηγητή Δενδροκομίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Δρ. Αλέξανδρο Παπαχατζή.
Αυτή η μελέτη αποτελεί ένα μικρό εδάφιο μιας μεγάλης πρότασης για τη μεταρρύθμιση της Ελληνικής Γεωργίας με το διακριτικό τίτλο «Ελληνική Γεωργία Μετά» με αντικείμενα που ενσωματώνουν την καινοτομία, την κλιματική αλλαγή και τις νέες τεχνολογίες που ενδυναμώνουν την παραγωγή τροφίμων και τον σεβασμό στο περιβάλλον.
Ενίσχυση της αλυσίδας τροφίμων
Οι δύο καθηγητές θεωρούν ότι «η ενίσχυση της αλυσίδας του συστήματος των τροφίμων είναι ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση απροσδόκητων κινδύνων όπως ο Covid-19 σε όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς της αλυσίδας εφοδιασμού. Επομένως, είναι αναγκαίο να προταθεί μια ολιστική προσέγγιση για την ενίσχυση της αλυσίδας από την παραγωγή στη μεταποίηση, την παρασκευή και στη διανομή στα συστήματα τροφίμων. Αυτό μπορεί να γίνει μέσα από άντληση καλών πρακτικών και συμβάντων από παρελθούσες διαταραχές της αλυσίδας παραγωγής και εφοδιασμού της αγοράς, με γεωργικά προϊόντα και τρόφιμα που σχετίζονται με επιδημίες ή πανδημίες, τα οποία θα μπορούσαν να εφαρμοστούν και στην περίπτωση της τρέχουσας πανδημίας Covid-19. Ακόμη απαιτείται αποτύπωση και χαρτογράφηση των συστημάτων της αλυσίδας των τροφίμων για την ανάπτυξη δεικτών διατήρησης και προφύλαξης της αλυσίδας παραγωγής, μεταποίησης, παρασκευής και διανομής γεωργικών προϊόντων και τροφίμων και την ανάπτυξη ενός κατάλληλου εργαλείου επικοινωνίας του κινδύνου διακοπής της αλυσίδας και της προστασίας της. Τέτοια προϊόντα είναι δημητριακά, φρούτα και λαχανικά, κρέας και γαλακτοκομικά προϊόντα.
Επομένως, οι προτάσεις και οι πληροφορίες και φυσικά η διασύνδεσή τους θα αποτελέσει ένα εγχειρίδιο αναφοράς μιας στρατηγικής, που θα καλύπτει μεταξύ άλλων τη βιώσιμη τροφή, θα εξασφαλίζει ανθεκτικές αλυσίδες εφοδιασμού, φυσικά την ασφάλεια των τροφίμων, τη χρήση έξυπνων τεχνολογιών σε δίκτυα αξίας γεωργικών τροφίμων και τη διαχείριση των απορριμμάτων τροφίμων.
Γ. Ρούστας
