Ίσως, ούτε ο εμπνευστής και του πάρκου Αγίου Αντωνίου, αείμνηστος αρχίατρος Δημ. Παλιούρας, όταν το δημιούργησε το 1956, μπορούσε να φανταστεί τη σημασία που θα αποκτούσε στις μέρες μας, ως ένα από τα κεντρικά και ανθρωποβριθή πάρκα της Λάρισας. Λόγω και της θέσης του, στον κεντρικό τομέα της πόλης, του πράσινου και της πυκνοκατοικημένης περιοχής. Αυτό το πάρκο προσπαθούν να διατηρήσουν και να το λειτουργήσουν, σε συνεργασία με τον δήμο, οι κάτοικοι της περιοχής για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Γι’ αυτό και δημιουργούν κίνηση για εθελοντική προσφορά στο πάρκο, κυρίως σε ζητήματα καθαριότητας…
Με αφορμή αυτή την πρόθεσή τους, θέτουν και μια σειρά απλών καθημερινών ζητημάτων, για τα οποία χρειάζεται και βοήθεια από τον δήμο. Καταρχήν, να μπουν οι απαιτούμενες πινακίδες, που να μην επιτρέπουν την είσοδο στο πάρκο αυτοκινήτων πλην του δήμου και αυτών που εξυπηρετούν το αναψυκτήριο. Παράλληλα, να μπει και κάποιο μόνιμο εμπόδιο, που να ανοίγει μόνο για τους νόμιμους και να εμποδίζεται και η είσοδος στα μηχανάκια.
Να μπουν πινακίδες και για τα δεσποζόμενα σκυλιά, ώστε να μην επιτρέπουν οι συνοδοί τους να αφοδεύουν ή να υποχρεώνονται να μαζεύουν ό, τι αφήνουν τα σκυλιά. Στις μπασκέτες να μπουν πλέγματα ασφαλείας, να επισκευαστεί σπασμένο παγκάκι και να κατασκευαστούν διαφορετικά μεταλλικά προστατευτικά στην παιδική χαρά. Γιατί κινδυνεύουν τα παιδάκια να χτυπήσουν με τα κεφάλι πάνω τους.
Γείτονες συζητούν πώς θα οργανώσουν καλύτερα την παρέμβασή τους, ώστε να διατηρείται η καθαριότητα του πάρκου, με εθελοντική εργασία, αλλά να μπουν και οι στοιχειώδεις προειδοποιητικές πινακίδες, ώστε να υπάρχουν κανόνες χρήσης του πάρκου. Το θεωρούν πολύτιμο για την πόλη και είναι…
Το πάρκο είναι σήμερα το πιο κεντρικό της Λάρισας, μετά το Αλκαζάρ και εξελίχτηκε από ένα συνοικιακό αδιαμόρφωτο πάρκο των πρώτων δεκαετιών. Η δουλειά 5 ετών των ανθρώπων που εργάστηκαν, κάνοντας πράξη το όραμα του Δημ. Παλιούρα, σήμερα εκτιμάται ως ανεκτίμητη για το έργο που έμεινε πίσω τους, δεκαετίες μετά...
Ε. Ρ.
