Ωστόσο ιδιαίτερη είναι η τιμή των ορθοδόξων στην Κοίμησή της την οποία τιμούν σήμερα 14 και αύριο Σάββατο 15 Αυγούστου.
Φέτος λόγω του κορονοϊού και τηρώντας πάντα τις αποφάσεις του κράτους και τις συμβουλές των ειδικών οι Θείες Λειτουργίες δεν θα γίνουν όπως στο παρελθόν και αυτό για την προστασία των πολιτών. Ωστόσο, οι πιστοί τιμούν την Παναγιά, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο την υγεία των άλλων.
Στον νομό Λάρισας, αλλά και στη Σαμαρίνα, απ’ όπου κατάγονται πολλοί Λαρισαίοι, τιμούν τη Θεομήτορα, τη Μεγάλη Παναγιά.
Ας δούμε περιληπτικά τους σημαντικότερους ναούς και τα μοναστήρια στην περιφέρεια της Ιεράς Μητρόπολης Λαρίσης και Τυρνάβου όπου τιμάται η Παναγία δίνοντας παράλληλα τα σημαντικότερα ιστορικά στοιχεία.
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ
Ως το τέλος της Τουρκοκρατίας οι κάτοικοι της συνοικίας Ταμπάκικα εκκλησιάζονταν στον γειτονικό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αχιλλίου. Το 1877 οικοδομήθηκε σε κεντρικό σημείο της συνοικίας ένα παρεκκλήσι της Παναγίας Φανερωμένης όπου υπήρχε και κοιμητήριο. Μετά από λίγο καιρό και την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε μία μοναχή Θεοφανία, αποφασισμένη να εργασθεί αμισθί στο παρεκκλήσιο και τα μνήματα του μικρού κοιμητηρίου. Η Θεοφανία αποκαλύπτει με όνειρα ότι στο βάθος του σημείου που υπάρχει το μαγγανοπήγαδο, βρίσκεται εικόνα της Θεομήτορος από πολλά χρόνια.
Η μοναχή Θεοφανία ξαναβλέπει σε όνειρο, αυτή τη φορά την Υπεραγία Θεοτόκο, ως γυναίκα απαστράπτουσα, να την οδηγεί στο μαγγανοπήγαδο και να της δείχνει ότι στον βυθό του από όπου αναβλύζει το νερό βρίσκεται η εικόνα της και της ζητάει να εξέλθει από εκεί. Γνωστοποιούνται τα όνειρα στον Επίσκοπο Λαρίσης Νεόφυτο, και εκείνος δίνει εντολή στους ιερείς ανεύρεσης συνεργείου για να αντλήσει το νερό του πηγαδιού, οπότε στον βυθό εμφανίζεται η εικόνα λασπωμένη.
Αργότερα δε, φιλοτεχνείται ένα ασημένιο «πουκάμισο» το οποίο και τοποθετήθηκε επάνω και αναγράφει «ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ». Στις 15 Αυγούστου στον ναό τιμάται με ιδιαίτερο σεβασμό η Κοίμηση της Θεοτόκου.
ΚΟΙΜΗΣΗ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΑΜΠΕΛΩΝΑ
Από τους πλέον εντυπωσιακούς ναούς αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου του Αμπελώνα. Ο ναός θεμελιώθηκε το 1885 και τα εγκαίνιά του έγιναν το 1906. Είναι έργο του Επταχωρίτη πολιτικού μηχανικού Βασίλειου Μπεκιάρη, ο οποίος σχεδίασε επίσης τον Μητροπολιτικό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην Καρδίτσα αλλά και τον Κεντρικό Ναό του Επταχωρίου το 1914. Ο Βασίλειος Μπεκιάρης ήταν εκείνος ο οποίος πρότεινε και κατασκεύασε σε ελάχιστες ώρες πλωτές γέφυρες στον Αξιό ποταμό το 1912 ώστε σύντομα να περάσει ο ελληνικός στρατός και να απελευθερώσει τη Θεσσαλονίκη.
Κατά τον ατυχή πόλεμο του 1897 όταν ο Αμπελώνας, τότε Καζακλάρ, καταλήφθηκε από τους Τούρκους ο ημιτελής ναός κινδύνευσε να καταστραφεί. Όμως ένας Τούρκος αξιωματικός σταμάτησε τους στρατιώτες λέγοντάς τους να μην τον καταστρέψουν διότι θα μετατραπεί σε τζαμί.
Ο ναός είναι κτισμένος σε σταυροειδή βυζαντινό ρυθμό με τρούλο.
Τα τελευταία πάνω από είκοσι χρόνια με δαπάνες των κατοίκων του Αμπελώνα ο ναός έχει αγιογραφηθεί και πραγματικά εξωτερικά και εσωτερικά προκαλεί δέος και θαυμασμό στον επισκέπτη.
Η ΙΕΡΑ ΚΟΜΝΗΝΕΙΟΣ ΜΟΝΗ ΣΤΟΜΙΟΥ
Η Ιερά Κομνήνειος Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αγίου Δημητρίου Στομίου βρίσκεται σε υψόμετρο 180 μ. στον Κίσσαβο, κοντά στο παραλιακό Στόμιο, περίπου 50 χλμ. από τη Λάρισα, και τις τελευταίες δεκαετίες έγινε γνωστή στο πανελλήνιο από την πνευματική παρουσία και τις ομιλίες του μακαριστού γέροντα Αθανασίου Μυτιληναίου.
Σύμφωνα με στοιχεία της Ι.Μ. Λαρίσης και Τυρνάβου η ίδρυσή της είναι παλιά και έγινε πιθανώς τον 14ο αιώνα σε μια περιοχή τότε άσκησης και μετάνοιας. Ο Κίσσαβος είχε την ονομασία «Όρος των Κελλίων».
Η Κομνήνειος Ιερά Μονή είναι αφιερωμένη στην Υπεραγία Θεοτόκο, ενώ ονομάζεται και Μονή του Αγίου Δημητρίου. Η μετονομασία αυτή ίσως να έγινε κατά το 1578 από τους εγκατασταθέντες εκεί μοναχούς που έφτασαν από κάποιο άλλο μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου.
Στη μονή έζησαν αρκετοί Αγιοι της εποχής της Τουρκοκρατίας, όπως ο Άγιος Συμεών ο ανυπόδητος και ο Όσιος Δαυίδ ο εν Ευβοία. Η μονή, την εποχή εκείνη, είχε 300 μοναχούς. Καταστράφηκε αρκετές φορές κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας και ιδίως στα χρόνια της Επανάστασης του 1821.
Το μοναστήρι, βρισκόμενο σε δασώδη περιοχή, αποτελούσε ασφαλές καταφύγιο για τους κατατρεγμένους Έλληνες κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Οι Τούρκοι σπάνια πλησίαζαν την περιοχή και μόνο με μεγάλη δύναμη στρατού ανέβαιναν μέχρι εκεί. Στα χρόνια της Επαναστάσεως του 1821 το μοναστήρι προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στους μαχόμενους κλεφταρματωλούς. Τότε έγιναν αλλεπάλληλες επιδρομές των Τούρκων, οι οποίοι κατέστρεψαν πολλά κειμήλια και χειρόγραφους κώδικες της βιβλιοθήκης. Εκεί κατέφυγαν με καΐκια οι διαφυγούσες οικογένειες από την ανθρωποσφαγή της Χίου το 1822.
Πρόσφατα, αποκαταστάθηκε και αναστηλώθηκε το μεγάλο παλαιό Καθολικό. Στον καλαίσθητο περιβάλλοντα χώρο εντός της μονής βρίσκεται ο τάφος του Αρχιμανδρίτη Αθανασίου Μυτιληναίου, που εκοιμήθη το 2006 και είναι μέχρι σήμερα γνωστός για τις σπάνιες θεολογικές του ομιλίες. Επίσης, στον περιβάλλοντα χώρο εντός του μοναστηριού βρίσκεται και ο τάφος του μακαριστού Μητροπολίτου Λαρίσης κυρού Θεολόγου.
Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΑΡΜΕΝΙΩΤΙΣΣΑ
Το ιερό προσκύνημα της Παναγίας του Αρμενίου ή Αρμενιώτισσας κτίστηκε σε χώρο κοντά όπου υπήρχε παλιότερος ναός.
Σύμφωνα με μαρτυρίες στα τέλη του 19ου αιώνα, φανερώθηκε σε βοσκό πολλές φορές η Παναγία η οποία του υπέδειξε που να ψάξει και να βρει τον σταυρό και άλλα ιερά κειμήλια. Μετά από ανασκαφές των κατοίκων του Αρμενίου και με τις υποδείξεις του βοσκού βρέθηκε ο σταυρός και τα ιερά εκκλησιαστικά κειμήλια, επίσης βρέθηκε και ένα πηγάδι, στον χώρο όπου σήμερα είναι ο Ναός της Παναγίας. Σύμφωνα με τις ίδιες μαρτυρίες για τρία χρόνια στην περιοχή παρουσιάζονταν ένα φως.
Μετά από ενέργειες και δαπάνες των κατοίκων του χωριού, το 1886 στον χώρο που φανερώθηκε η Παναγία κτίστηκε ο ναός όπου και φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα.
ΣΑΜΑΡΙΝΑ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ
Στη Σαμαρίνα, η οποία μαζί με την Αετομηλίτσα θεωρούνται τα ψηλότερα χωριά της Ελλάδας τιμούν τον Δεκαπενταύγουστο τη Μεγάλη Παναγιά. Εκεί, τόσο στον ιστορικό ναό όσο και στο προαύλιο, χιλιάδες προσκυνητές από όλη της Ελλάδα και κυρίως από τη Λάρισα και την υπόλοιπη Θεσσαλία προσέρχονται για να προσκυνήσουν. Μια γιορτή που κρατάει τρεις ημέρες. Οι Σαμαρινιώτες προσέρχονται και τη δεύτερη ημέρα της Παναγίας 16 Αυγούστου και χορεύουν τον μεγάλο τους χορό που ονομάζεται «Τσιάτσιος». Φέτος όμως ο «Τσιάτσιος» δεν θα χορευτεί και η Θεία λειτουργία θα γίνει στον προαύλιο χώρο του ναού.
Στην πετρόκτιστη σκεπή του ιερού του ναού τον επισκέπτη εντυπωσιάζει το θεόρατο πεύκο το οποίο φύτρωσε μέσα στις πέτρες του ιερού Βήματος.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΓΛΥΚΟΦΙΛΟΥΣΑΣ ΡΑΨΑΝΗΣ
Ύστερα από προτροπή του γέροντος Εφραίμ του Φιλοθεΐτη και Αριζονίτη, στη Ραψάνη, ιδρύθηκε η Ιερά Μονή (Ιερό Ησυχαστήριο) της Παναγίας Γλυκοφιλούσας.
Είναι ένα από τα 8 γυναικεία μοναστήρια σήμερα στην Ελλάδα που έχουν την πνευματική καθοδήγηση του γέροντος Εφραίμ ο οποίος εκοιμήθη.
Το 1997 η μακαριστή γερόντισσα Εφραιμία και η ηγουμένη μοναχή Μαρία πήγαν στη Ραψάνη, με ευλογία του τότε Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνατίου από την Ιερά Μονή Παναγίας Οδηγήτριας Πορταριάς Πηλίου. Ένας από τους λόγους της εγκατάστασης αυτής, ήταν ότι από το μέρος αυτό στη Ραψάνη πέρασε και δίδαξε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.
Το μοναστήρι είναι αρκετά φιλόξενο και περιποιημένο. Ξεχωρίζει το κύριο οικοδόμημα, όπου στεγάζονται το Καθολικό της Μονής, που τιμάται στην Αγία Ταβιθά, καθώς και τα κελιά με το αρχονταρίκι. Τα τελευταία χρόνια χτίζεται το νέο Καθολικό της Μονής που θα είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου και εγκαινιάστηκε ο υπόγειος ναός, όπου τιμάται ο Άγιος Παντελεήμονας.
*Επίσης στην ευρύτερη περιοχή της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου γιορτάζουν η Παναγία Φανερωμένη Τυρνάβου, η Παναγία Αιγάνης, η Κοίμηση της Θεοτόκου στο Καστρί – Λουτρό, ο Ιερός Ναός της Παναγίας στον Κρανώνα κ.ά.
