Έχει στηθεί εδώ και τρεις εβδομάδες σε κεντρικό σημείο του Αγιοκάμπου και ήδη εξυπηρετεί αρκετούς ανθρώπους που την έχουν ανάγκη. Πρόκειται για ράμπα, η οποία είχε χρησιμοποιηθεί πέρυσι και δεν είναι στο επιθυμητό επίπεδο λειτουργική, αλλά αποτελεί μια λύση έως ότου εγκατασταθούν (υπολογίζεται στα μέσα του Αυγούστου) τρεις καινούριες και σύγχρονες, από εταιρεία που ανέλαβε το έργο, το οποίο η δημοτική αρχή τής έχει αναθέσει μέσω προκηρυγμένου ανοιχτού δημόσιου ηλεκτρονικού διαγωνισμού προ τριών περίπου μηνών.
Προς το παρόν, όσοι το επιθυμούν «παλεύουν» να κάνουν το μπάνιο τους μέσω της μοναδικής υπάρχουσας ράμπας. Και λέμε «παλεύουν» γιατί πέραν του ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουν ένα σύστημα όχι και τόσο κατάλληλο για τα κινητικά τους προβλήματα, το οποίο μέσα σε τρεις εβδομάδες λειτουργίας χάλασε τρεις φορές, πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουν και την αναλγησία πολλών συνανθρώπων τους.
Αναλγησία που ξεπερνά κάθε όριο, όταν βλέπεις οδηγούς να παρκάρουν ακόμη κι επάνω στη ράμπα για να κάνουν αυτοί και οι οικογένειές τους το μπάνιο τους. Οδηγούς που παρασέρνουν την πινακίδα της ράμπας στην αγωνία τους να τρέξουν για μια βουτιά. Οδηγούς που παρκάρουν έτσι που εντέλει κλείνουν τη δίοδο των ΑΜΕΑ προς τη ράμπα!
Η Ευρύκλεια Κοκκινοθανοπούλου, μόνιμος κάτοικος των παραλιών της Αγιάς, έχει στο στενό της οικογενειακό περιβάλλον έναν νέο άνθρωπο που δεν μπορεί να μετακινηθεί σωστά και πρέπει οπωσδήποτε – σύμφωνα με τις ιατρικές παραινέσεις – να κάνει μπάνια στη θάλασσα που θα ανακουφίσουν και θα βοηθήσουν το πρόβλημά του.
Όπως η ίδια υποστηρίζει, στον νομό Λάρισας είναι πάρα πολλοί αυτοί που είναι ΑΜΕΑ και έχουν την ανάγκη της θάλασσας. «Η θάλασσα» λέει «για ανθρώπους με αναπηρία είναι τεράστιας, ζωτικής σημασίας, διότι βοηθάει στη σωματική και ψυχική αποκατάστασή τους» και υπερθεματίζει επισημαίνοντας «Αυτήν τη στιγμή στα παράλια του νομού, από το σύνολο των τριών νέων ραμπών, όπως ανακοινώθηκε την άνοιξη η τοποθέτησή τους για το καλοκαίρι, υπάρχει μόνο μία ράμπα για πρόσβαση ΑΜΕΑ στη θάλασσα, στον Αγιόκαμπο, η περσινή, η καταλληλότητα της οποίας δεν είναι η αρμόζουσα για ανθρώπους που δεν μπορούν να κινηθούν αυτόνομα. Μία ράμπα ΑΜΕΑ για εκατοντάδες ανθρώπους που έχουν ανάγκη τη θάλασσα για τη βελτίωση της υγείας τους!
Σε αυτήν τη μοναδική ράμπα εξελίσσονται καθημερινά σκηνές απείρου κάλλους. Αυτοκίνητα παρκάρουν παράνομα στον χώρο στάθμευσης των ΑΜΕΑ, όπως και μπροστά στο σπιτάκι που βρίσκεται το ειδικό αμαξίδιο για τη θάλασσα, με αποτέλεσμα αυτό να μην μπορεί να βγει έξω, και το επίσης τραγικό παρκάρουν πάνω στον διάδρομο που οδηγεί στη ράμπα, οπότε δεν μπορούν να μετακινηθούν οι άνθρωποι με τα αναπηρικά αμαξίδιά τους.
Μία πινακίδα που υποδεικνύει τον χώρο στάθμευσης των ΑΜΕΑ γκρεμίζεται κάθε τρεις και λίγο, κι ένας αντιδήμαρχος Τουρισμού του Δήμου Αγιάς, ο κ. Νίκος Ντάγκας, να αγωνίζεται μόνος του να σώσει την κατάσταση».
Και συνεχίζει η κ. Κοκκινοθανοπούλου «Εμείς οι άνθρωποι έχουμε την εντύπωση ότι η υγεία μας θα είναι εξασφαλισμένη για μια ζωή. Αυτό είναι λάθος. Ένα απλό γύρισμα της τύχης μπορεί να μας βάλει, στο λεπτό, σε αναπηρικό καροτσάκι και από τη μία στιγμή στην άλλη να είμαστε εμείς αυτοί που παλεύουμε για τα αυτονόητα, όπως για την ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα.
Τι χρειάζεται για να σεβαστούμε τους συνανθρώπους μας, που εκτός των τεραστίων προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζουν καθημερινά, αναγκάζονται να παλέψουν και με τη βλακώδη αναισθησία κάποιων; Τι χρειάζεται για τους αρμόδιους, ώστε να κινηθούν ομαδικά και συντονισμένα για να κάνουν τη ζωή των ΑΜΕΑ λίγο πιο εύκολη, λίγο πιο όμορφη;».
«Δύο πράγματα καθορίζουν τον άνθρωπο» λέει με παράπονο «Η υπομονή του όταν δεν έχει τίποτα και η συμπεριφορά του όταν έχει τα πάντα, ειδικά η συμπεριφορά του προς τους αδύναμους κι ανήμπορους. Εκεί φανερώνεται από τι υλικό είναι φτιαγμένος. Ας αναρωτηθεί, λοιπόν, ο καθένας από εμάς. Από τι υλικό είμαστε φτιαγμένοι τελικά;».
Του Νίκου Γουργιώτη
