Ο συνταξιούχος προσέφυγε στο Διοικητικό Εφετείο Λάρισας ζητώντας να ακυρωθεί ή να ρυθμιστεί (σ.σ. μειωθεί) το πρόστιμο, ασκώντας δηλαδή έφεση σε καταδικαστική απόφαση του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Λάρισας. Η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Λάρισας παρουσιάζει πρόσθετο ενδιαφέρον με αφορμή και το γεγονός ότι αφενός απορρίπτει τον ισχυρισμό της παραβίασης της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας για το δυσανάλογο πρόστιμο (σ.σ. 30.000 ευρώ για κάθε ζώο) και αφετέρου θεωρεί ότι η οικονομική κατάσταση του κατηγορουμένου δεν αποτελεί κριτήριο για τον καθορισμό του ύψους του προστίμου.
Η απόφαση εκτιμάται πως θα αξιοποιηθεί από τις φιλοζωικές οργανώσεις με αφορμή και το ύψος του προστίμου, το οποίο θα κληθεί να εξοφλήσει ο Λαρισαίος συνταξιούχος στην περίπτωση που δεν ασκήσει αναίρεση. Επτά χρόνια μετά την αρχική καταγγελία, τον Αύγουστο του 2013, ο συνταξιούχος προσέφυγε στη δικαιοσύνη ζητώντας έστω τη ρύθμιση του εξοντωτικού προστίμου, ενώ η πρόσφατη και εκ νέου καταδικαστική απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Λάρισας ενδεχομένως να λειτουργήσει αποτρεπτικά για παρόμοιες παραβάσεις.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Τον Αύγουστο του 2013, στην τότε Δημοτική Αστυνομία Λάρισας, καταγγέλλεται από συμπολίτη ότι στην περιοχή της Αγίας Μαρίνας, ο συνταξιούχος προχώρησε στη θανάτωση 8 νεογέννητων κουταβιών και στην κακοποίηση ενός ακόμη (σ.σ. εννέα συνολικά), τα οποία γέννησε σκύλος ιδιοκτησίας του συνταξιούχου. Κουτάβια που βρέθηκαν θανατωμένα σε μια δεμένη νάιλον σακούλα, κάτω από πέτρες.
Μετά την καταγγελία σε βάρος του Λαρισαίου, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στον ν. 4039/2012 («Για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς και την προστασία των ζώων από την εκμετάλλευση ή τη χρησιμοποίηση με κερδοσκοπικό σκοπό») επιβάλλεται το προβλεπόμενο πρόστιμο των 30.000 ευρώ «για κάθε ζώο και για κάθε περιστατικό», με το συνολικό πρόστιμο να ανέρχεται στις 270.000 ευρώ.
Η βεβαίωση του εξοντωτικού προστίμου προκαλεί αμηχανία στις Οικονομικές Υπηρεσίες του Δήμου Λαρισαίων, οι οποίες εφαρμόζοντας τα προβλεπόμενα, προχώρησαν υποχρεωτικά στην αποστολή χρηματικών καταλόγων στη ΔΟΥ με το πρόστιμο να βεβαιώνεται δηλαδή και επίσημα σε βάρος του συνταξιούχου.
Έτσι ξεκινά ο δικαστικός αγώνας του Λαρισαίου και (σ.σ. παράλληλα με το ποινικό μέρος της υπόθεσης) με προσφυγές σε πρώτο και δεύτερο βαθμό, ζητά να ακυρωθεί ή να μεταρρυθμιστεί το πρόστιμο που του επιβλήθηκε το 2014.
ΑΠΟΡΡΙΨΗ
Το Μονομελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Λάρισας το 2017 απέρριψε το αίτημα και ο συνταξιούχος προσέφυγε εκ νέου, το 2019, στο Διοικητικό Εφετείο Λάρισας. Το Διοικητικό Εφετείο Λάρισας με τη σειρά του απέρριψε επίσης την έφεση επί της αρχικής προσφυγής στο Διοικητικό Πρωτοδικείο, απορρίπτοντας ουσιαστικά το αίτημα περί μεταρρύθμισης του προστίμου.
Απόφαση στην οποία –σύμφωνα με πληροφορίες της «Ε»- μεταξύ άλλων σημειώνεται πως το πρόστιμο των 30.000 ευρώ για την κακοποίηση κάθε ζώου, που κατά το Δικαστήριο ορθώς επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο και πως δεν παραβιάζει τη Συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, αποβλέποντας μάλιστα τόσο στην προστασία των ζώων όσο και στην αποτροπή παρομοίων παραβάσεων.
Μια δεύτερη, εξίσου σημαντική, διάσταση στην ίδια απόφαση είναι πως το Διοικητικό Εφετείο Λάρισας αφού έκρινε ως αβάσιμο τον ισχυρισμό ότι θα έπρεπε να επιβληθεί ένα πρόστιμο (σ.σ. σύμφωνα και με την απόφαση του ποινικού δικαστηρίου καταδικάσθηκε για κατ’ εξακολούθηση αδίκημα με αφορμή και τις εννέα περιπτώσεις βίας κατά ζώων) απέρριψε το αίτημα περί μείωσης του προστίμου σημειώνοντας πως η επικαλούμενη οικονομική κατάσταση του Λαρισαίου δεν αποτελεί κριτήριο που θα καθορίσει το ύψος του προστίμου.
Β. ΚΑΚΑΡΑΣ
