Κι όμως στη γωνία του -πολύβουου- ισογείου του Δημαρχείου βρίσκεται ένα γλυπτό ενός από τους πιο σημαντικούς Έλληνες γλύπτες και από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της αφαίρεσης στη γλυπτική στην Ελλάδα, του Κλέαρχου Λουκόπουλου. Ίσως να μην μαθαίναμε ποτέ ούτε τον δημιουργό του ούτε ότι πρόκειται για ένα έξοχο έργο τέχνης αν δεν το παρατηρούσε ο γενικός γραμματέας του Δήμου Λαρισαίων κ. Γιώργος Οικονομίδης.
Ο κ. Οικονομίδης είχε κατά καιρούς προσπαθήσει να εντοπίσει τον δημιουργό του έργου αλλά χωρίς επιτυχία, αφού η μόνη γνωστή πληροφορία ήταν ότι το γλυπτό «μετακόμισε» στο Δημαρχείο από το ξενοδοχείο «Ξενία» όταν ανακαινίστηκε για να γίνει πια «Imperial Hotel». Ο κ. Οικονομίδης μετά από άκαρπες προσπάθειες αναγνώρισης απευθύνθηκε στην επιμελήτρια της Συλλογής Γλυπτικής, στην Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου Τώνια Γιαννουδάκη, που μετά από αναζήτηση κατάφερε να βρει τον δημιουργό του έργου που ήταν ο Κλέαρχος Λουκόπουλος.
Η κ. Γιαννουδάκη μιλώντας στην «Ε» τόνισε ότι «Γνώριζα ότι τη δεκαετία του ‘60, με παραγγελία του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού και σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Αρη Κωνσταντινίδη, ο Κλέαρχος Λουκόπουλος φιλοτέχνησε μια σειρά έργων για τα ξενοδοχεία Ξενία».
«Αναζητώντας περαιτέρω πληροφορίες κατάφερα να εντοπίσω φωτογραφίες του ξενοδοχείου όπου απεικονίζεται το γλυπτό -που βρίσκεται πια στο Δημαρχείο της Λάρισας- αλλά και άλλο ένα έργο του Κλέαρχου Λουκόπουλου.
Ο Κλέαρχος Λουκόπουλος είναι ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπρόσωπους της αφαίρεσης στη γλυπτική στην Ελλάδα. Ξεκινώντας από την αναπαράσταση -όπως όλοι οι γλύπτες- πέρασε αρχικά στην αφαιρετικότητα και αργότερα στην αφαίρεση, για να γίνει ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της» μας εξηγεί για να συλλάβουμε το μέγεθος της «ανακάλυψης».
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΛΕΑΡΧΟΣ ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος ήταν όμως ο Κλέαρχος Λουκόπουλος; Στην ερώτηση αυτή η κ. Τώνια Γιαννουδάκη, ως ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος για να την απαντήσει, μας λέει «Ο Κλέαρχος Λουκόπουλος, γιος του γνωστού λαογράφου Δημητρίου Λουκόπουλου, γεννήθηκε στο Θέρμο της Αιτωλίας το 1908. Σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ., παρακολουθώντας παράλληλα μαθήματα θεάτρου και μουσικής στο Εθνικό Ωδείο. Υπήρξε από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ανεικονικής γλυπτικής στον ελληνικό χώρο. Ξεκίνησε από τη ρεαλιστική απεικόνιση της ανθρώπινης μορφής στα χρόνια του μεσοπολέμου, σύντομα όμως άρχισε να στρέφεται σε αφαιρετικές τάσεις με οδηγό την αρχαϊκή γλυπτική. Την περίοδο 1955-1960 εγκατέλειψε τη χρήση της πέτρας και του μαρμάρου και στράφηκε στο σίδερο, δημιουργώντας συνθέσεις στα όρια της παραστατικότητας και της αφαίρεσης εμπνευσμένες από τη μυκηναϊκή τέχνη.
Η σταθερή πορεία του προς την αφαίρεση κορυφώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’60, οπότε εγκατέλειψε οριστικά την αναπαράσταση. Η συνεχής αναζήτηση εκφραστικών τρόπων τον οδήγησε σε συνθέσεις που βασίζονται στη συναρμογή τυχαίων υλικών από σίδερο, ενώ μετά το 1970 τα έργα του απέκτησαν κονστρουκτιβιστικό χαρακτήρα. Από την περίοδο αυτή προέρχονται και τα «Επάλληλα», που αποτελούν συνέχεια μιας σειράς συνθέσεων βασισμένων σε πολυεδρικούς όγκους σκορπισμένους στον χώρο ή συναρμοσμένους ρυθμικά σε κονστρουκτιβιστικές κατασκευές, με έντονη την αίσθηση της ισορροπίας και μια λανθάνουσα κίνηση που προκύπτει από τη συναρμογή των επιμέρους στοιχείων» τόνισε η κ. Γιαννουδάκη σκιαγραφώντας σε αδρές γραμμές το έργο του σπουδαίου αυτού γλύπτη που έργο του κοσμεί την πόλη μας.
ΣΑΠΚΑΣ: ΤΟ ΓΛΥΠΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ
Ο άνθρωπος-συνώνυμο της λέξης πολιτισμός στη Λάρισα, ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Πάνος Σάπκας, δεν θα μπορούσε να μην σχολιάσει την εξέλιξη αυτή, καταθέτοντας μάλιστα την πρόταση το γλυπτό να μεταφερθεί από την είσοδο του Δημαρχείου στη Δημοτική Πινακοθήκη-Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα. Μας είπε λοιπόν ο κ. Σάπκας «Εδώ και αρκετά χρόνια, άνθρωποι που ασχολούνται με τον πολιτισμό και ειδικότερα με τα εικαστικά μού έλεγαν ότι στην είσοδο του Δημαρχείου υπάρχει ένα γλυπτό ενός πολύ μεγάλου καλλιτέχνη χωρίς να ξέρουμε ποιανού ακριβώς καλλιτέχνη είναι. Ερχόταν στο προσκήνιο και έπειτα έτσι όπως ερχόταν, έφευγε... Είναι ευχής έργον που ο νέος γενικός γραμματέας του Δήμου Λαρισαίων, ο κ. Οικονομίδης, έχοντας και ο ίδιος τέτοιες ανησυχίες ασχολήθηκε ουσιαστικά με το θέμα και κατάφερε να βρει πού ακριβώς ήταν και βέβαια πάνω από όλα ποιος καλλιτέχνης το φιλοτέχνησε. Είναι έργο του Κλέαρχου Λουκόπουλου.
Πρόκειται για μία, αν μη τι άλλο, πολύ σημαντική αποκάλυψη. Αυτό που πρέπει πλέον πολύ σοβαρά να σκεφτούμε είναι ο τρόπος με τον οποίο το έργο αυτό θα αναδειχθεί. Η δική μου πρόταση προς τον δήμαρχο θα είναι άμεσα να τοποθετηθεί στη Δημοτική Πινακοθήκη - Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα, μέρος στο οποίο και το ίδιο το έργο θα αναδειχθεί με τον προσήκοντα τρόπο, αλλά θα έχουν την ευκαιρία να το θαυμάσουν από κοντά οι συμπολίτες και οι επισκέπτες της πόλης».
