«Ενα κι ένα κάνουν δύο, δεν θέλει δα πολύ μυαλό»

Η ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΑΝΝΑ ΒΑΓΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΜΙΣΘΩΝ

«Ας συγχαρούμε, για άλλη μια φορά, το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης, που κατόρθωσε με αξιοθαύμαστη δεξιοτεχνία να ντύσει τις επερχόμενες μειώσεις μισθών και την ενθάρρυνση των εργοδοτικών αυθαιρεσιών με το φανταχτερό περιτύλιγμα των μέτρων στήριξης της εργασίας», αναφέρει σε δήλωσή της η βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ Άννα Βαγενά επισημαίνοντας:

«Στο τέλος, θέλουν μάλλον να τους πούμε και ευχαριστώ. Ο νέος μηχανισμός «στήριξης», που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, περιλαμβάνει οριζόντιες διατάξεις για εκ περιτροπής εργασία και μειώσεις μισθών έως και 20% στον ιδιωτικό τομέα. Πρόκειται για διαπίστωση που επισήμανε ο ΣΥΡΙΖΑ και που τόσο ο υπουργός Εργασίας όσο και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έσπευσαν να διαψεύσουν. Επειδή, όμως, πραγματικά πρόκειται για πράξεις απλής αριθμητικής, ας τα βάλουμε κάτω.
Ένας εργαζόμενος, ο μισθός του οποίου τώρα είναι 1.000 ευρώ, με το μειωμένο ωράριο θα λαμβάνει από τον εργοδότη του 500 ευρώ και από το κράτος το 60% του υπόλοιπου μισθού του, δηλαδή άλλα 300 ευρώ, ενώ το υπόλοιπο 40% θα πάει «υπέρ πίστεως και πατρίδος». Άρα 500+300=800 ευρώ, δηλαδή μείωση 20% του αρχικού μισθού. Απλή αριθμητική. Και να πούμε και το άλλο, που δεν θα ακουστεί από τα βραδινά δελτία ειδήσεων. Σύμφωνα με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις, τα μέτρα αυτά θα ισχύσουν από 01/06/20 έως 30/09/20, αλλά «η χρονική ισχύς μπορεί να επεκταθεί εφόσον χρειαστεί». Όμως, σύμφωνα με τις αναφορές του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου η χρηματοδότηση του προγράμματος SURE, που συνοδεύεται από τα εν λόγω μέτρα, θα ολοκληρωθεί στις 31/12/22. Μιλάμε, λοιπόν, για ένα νέο εργασιακό καθεστώς, που φαίνεται να έρχεται για να μείνει για τα επόμενα τουλάχιστον δυόμισι χρόνια. Όσο για τους εργαζόμενους, που δεν θα μπουν σε καθεστώς μειωμένου μισθού, οι απολύσεις είναι πλήρως απελευθερωμένες.
«Απλή αριθμητική», λοιπόν, όπως το ακόμα επίκαιρο τραγούδι σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη και μουσική Λουκιανού Κηλαηδόνη, που κυκλοφόρησε το 1975 στον δίσκο «Απλά Μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας»: «Ένα κι ένα κάνουν δυο, δεν θέλει δα πολύ μυαλό. Ένα και δύο κάνουνε τρία, σαν δε σου φτάνουν, κάνε απεργία».