Αρνητικές εξελίξεις στα εργασιακά με αφορμή την πανδημία

Η ΕΝΩΣΗ ΕΡΓΑΤΟΤΕΧΝΙΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΟΥ Ν. ΛΑΡΙΣΑΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Για «μια περίοδο σκληρή μιας και η πανδημία του ιού που ξέσπασε - μια φυσική απειλή δηλαδή για τον άνθρωπο και πέρα από οικονομικές διακρίσεις - μετατρέπεται σε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων υπέρ της σταθερότητας του κεφαλαίου από την κυβέρνηση της ΝΔ» κάνει λόγο η Ένωση Εργατοτεχνιτών Μετάλλου Ν. Λάρισας, επισημαίνοντας σε ανακοίνωσή της:

«Η κυβέρνηση της ΝΔ ακόμα και σε τέτοιες στιγμές διατηρεί γυμνό το δημόσιο σύστημα Υγείας από ΜΕΘ, ιατρονοσηλευτικό προσωπικό ακόμα και συμβασιούχους καθαριότητας στα Νοσοκομεία. Και μάλιστα αντί να επιτάξει ‘’χθες’’ ιδιωτικές ΜΕΘ, προκλητικά περιγράφει “ως λίγα” τα 30 ζεστά εκατομμύρια ευρώ που χαρίστηκαν από τον κρατικό κορβανά στους κλινικάρχες για το εμπόριο εξετάσεων και νοσηλείας σχετικά με τον κορονοϊό. Μόνο που η κυβέρνηση την ίδια στιγμή δεν δείχνει την ίδια έγνοια για την περιπέτεια στην οποία και οι εργαζόμενοι μπήκαν, αφού κλείνει τα μάτια στις διακοπές σύμβασης που γίνονται ως οικειοθελείς αποχωρήσεις των ίδιων των εργαζομένων κάτω από τις απειλές της εργοδοσίας και τις ψεύτικες υποσχέσεις για προσλήψεις αργότερα. Ενώ δεν απαγορεύονται ως παράνομες και καταχρηστικές αυτή την περίοδο οι μεταβολές των εργασιακών σχέσεων, με κύρια τάση τη μετατροπή των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε εκ περιτροπής ή μερικής απασχόλησης. Ούτε φυσικά θα πάρει κάποιο μέτρο για τις 110.000 απολύσεις από 1 έως 20 Μαρτίου, ενώ με βάση τα δικά τους στοιχεία οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στον ΟΑΕΔ έφτασαν τον περασμένο Μάρτη το 1.131.646 άτομα!
Όσο διστακτικά και απρόθυμα ανάγκασε η κυβέρνηση την εργοδοσία να λάβει μέτρα προστασίας για την υγεία των εργαζομένων, άλλο τόσο έτρεξε να ανάψει το «πράσινο φως» για το φόρτωμα και αυτής της κρίσης στις δικές μας πλάτες. Υποστελεχωμένη Επιθεώρηση Εργασίας και πλήρες ξεσάλωμα, ενώ δεν είναι λίγα και τα κοντινά μας παραδείγματα που επιβεβαιώνουν τα παραπάνω. Σε μεγάλη επιχείρηση μετάλλου στο Νομό μας στις απαρχές της έξαρσης των κρουσμάτων και ενώ η σημασία της αποφυγής του συνωστισμού ήταν ήδη αυταπόδεικτη, η εργοδοσία δεν πήρε κανένα μέτρο προφύλαξης και οι εργαζόμενοι δούλευαν κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλον. Σε άλλη περίπτωση η εργοδοσία έβαλε το δίλημμα “απολύσεις ή εκ περιτροπής εργασία γιατί δεν αντέχει το κόστος” αποσπώντας τη συναίνεση στα μειωμένα μεροκάματα. Σε μια τρίτη επιχείρηση με αριθμητικά υπολογίσιμο επιχειρησιακό σωματείο, η ξεπουλημένη πλειοψηφία του Δ.Σ. του οποίου ενώ συκοφαντούσε τις απεργίες ως χαμένα μεροκάματα και ότι καταπατείται το δικαίωμα στην εργασία, τώρα ‘’έκανε αβαβά’’ την ετσιθελική α(πε)ργία και τα σφαγμένα μεροκάματα των συναδέλφων. Από αυτό το πάρτι αντεργατικής ασυδοσίας δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει και η ανασφάλιστη εργασία, αφού μερίδα εργοδοτών υπό τον φόβο απώλειας τυχόν ευνοϊκής μεταχείρισης από το κράτος, “έκρυβαν” νέους εργαζόμενους, κρατώντας τους έτσι ανασφάλιστους και χωρίς δικαίωμα στην -πενιχρή- ενίσχυση των 800 ευρώ εφάπαξ, αν η επιχείρηση τελικά πληγεί από τον κορονοϊό και παύσει τις δραστηριότητές της.
Δεν χωράει κανένας εφησυχασμός ότι η κυβέρνηση θα άρει μέτρα μόλις η υγειονομική κρίση υποχωρήσει. Καμία αυταπάτη ότι το σάπιο αυτό σύστημα που υπηρετεί η τελευταία μπορεί να ξεπεράσει και αυτήν την κρίση για να φτάσει σε κερδοφορία, χωρίς να τη φορτώσει πάλι στην πλάτη μας. Η επόμενη μέρα του ιού δεν θα είναι σίγουρα ίδια με την προηγούμενη και θα μας βρει με στρατιές ανέργων και ημιαπασχολούμενων, με νέες ακόμα πιο “ευέλικτες” -όπως αποκαλούν τις αντεργατικές- σχέσεις και όρους εργασίας. Στο μεγάλο ερώτημα, τι μπορούμε να κάνουμε, απαντάμε: Να οργανωθούμε στα Σωματεία, να έχουμε δυνατά Σωματεία, να παρεμβαίνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Αυτό είναι το όπλο μας, να είμαστε οργανωμένοι, ενωμένοι, γιατί τα μέτρα - παλιά και νέα - δεν θα αποσυρθούν εύκολα. Οι επιδιώξεις των εργοδοτών για ευέλικτη εργασία, για χαμηλούς μισθούς και για δουλειά χωρίς δικαιώματα δεν θα σταματήσουν με το τέλος της επιδημίας και δε θα σταματήσουν μέχρι ο λαός - με μάσκα ή χωρίς - υψώσει τη φωνή και τις απαιτήσεις του για δουλειά, υγεία και ζωή με βάση τις δυνατότητες του 21ου αιώνα. Αρκετά πληρώσαμε, αρκετά ματώσαμε!».