Η θανούσα είχε φύγει για την Αμερική αναζητώντας το όνειρό της πριν 25 χρόνια. Γρήγορα κατάφερε με πολλή δουλειά, θέληση και επιμονή, στο Λος Άντζελες να στήσει μια επιτυχημένη επιχείρηση δύο εστιατορίων, δημιούργησε μεγάλο κύκλο ανθρώπων που τη χαίρονταν και την εκτιμούσαν για τον όμορφο, ζωντανό χαρακτήρα της και την εργατικότητά της, μα ποτέ δεν ξέχασε την Ελλάδα και το όμορφο χωριό της, όπου ερχόταν σχεδόν κάθε καλοκαίρι για να ξεκουραστεί κοντά στα αγαπημένα της οικεία πρόσωπα.
Τις πρώτες μέρες του Μαρτίου, αν και ιδιαιτέρως δραστήρια στην εργασία της και χωρίς ποτέ να έχει κανένα άλλο πρόβλημα υγείας, κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Απευθύνθηκε τρεις φορές σε νοσοκομείο της πόλης της, αλλά δεν την κράτησαν για νοσηλεία θεωρώντας ότι μπορεί να ξεπεράσει το πρόβλημα που εν τέλει ήταν η προσβολή του οργανισμού της από τον κορονοϊό. Στις 18 Μαρτίου, κι ενώ η κατάστασή της χειροτέρευε δραματικά μέρα τη μέρα, εισήχθη σε κλινική με εξαιρετικά χαμηλό κορεσμό. Διασωληνώθηκε αμέσως, πάλεψε γενναία να κρατηθεί στη ζωή για είκοσι μέρες στην εντατική, αλλά κατέληξε στις 9 Απριλίου. Ήταν το 272ο επιβεβαιωμένο κρούσμα στην Πολιτεία της Καλιφόρνιας. Η κηδεία της ορίστηκε για τις 21 Απριλίου.
Οι συγγενείς και γνωστοί της στην Ποταμιά και στην Αγιά είναι απαρηγόρητοι. Ένας όμορφος άνθρωπος, μια πραγματική μαχήτρια Ελληνίδα της διασποράς έφυγε άδικα. Όπως άδικα είχε φύγει και το βρέφος παιδάκι της όταν πνίγηκε στο Λος Άντζελες στις 7 Ιουνίου του 2000, μία μόλις μέρα πριν η οικογένεια μεταβεί αεροπορικώς στην Ελλάδα για να το βαφτίσει. Η άτυχη Γραμματούλα αφήνει πίσω της τον αγαπημένο της 25χρονο γιο και τον σύζυγό της, Έλληνας κι αυτός από τον Άγιο Γεώργιο Δομοκού…
ΑΓΙΑ (Γραφείο «Ε»)
Του Νίκου Γουργιώτη
