Σκέφτεσαι πως σε αυτήν την πλατεία βγήκες με χιλιάδες να πανηγυρίσεις το πρωτάθλημα της ΑΕΛ, να κρατήσεις τη σημαία του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας, να κουνήσεις περήφανα το σφυροδρέπανο. Να τα βάλεις με το σύστημα όταν δολοφόνησαν τον Γρηγορόπουλο. Να υψώσεις τη γαλανόλευκη εκείνο το μαγικό καλοκαίρι του 2004 και να μαλώσεις τον Κούγια για να φύγει επιτέλους.
Προχώρα στη Μεγάλου Αλεξάνδρου και θα δεις πως έρχονται στον νου σου μυρωδιές από τα σουβλάκια του Τσούμα. Στρίψε από τη Δευκαλίωνος και θα πιάσεις αμέσως τον παλμό από το ποδοσφαιρικό στέκι του Ίτσα στο καφέ «Ολέ». Θαρρείς, λέει, πως έχει κόσμο και μιλάνε με νοσταλγία ακόμη για μια ντρίπλα του Καραπιάλη στο ματς με τον Πανσερραϊκό.
Κλείσε τα μάτια και ονειρέψου πως περνάς από την Ταχυδρομείου. Ξεκίνα από το καφέ «Ζήτα» και θα νιώσεις πως μπορείς να παραγγείλεις άφοβα και δεύτερο ποτό και να καπνίζεις λέει μαλμπόρο από τον Τσαλέρα. Ποιο πρόστιμο; Χα... Κόσμος που σε ζαλίζει με τα πάνω – κάτω. Όλοι στολισμένοι. Να, περνάει και το τελευταίο αστικό από μπροστά γεμάτο πωλήτριες και μαθητές. Πήγαινε στο «Πανελλήνιο» και ίσως βρεις γνωστούς. Ας αργήσεις λιγάκι. Πες δυο κουβέντες μαζί τους.
Σαν βγεις στην Τρίγωνη κάνε νοερά μια στάση στον «Ερμή» και θα αισθανθείς πως θες να κεράσεις και τη νεολαία. Γενιές ολόκληρες μεγάλωσαν εκεί. Μη τους ξεχνάς τους νέους.
Σκέψου, λέει, πως περπατάς στους εμπορικούς δρόμους. Κούμα, Ερμού, Ασκληπιού. Θα νομίζεις πως συνοδεύεις τη γλυκιά σου και πως, τάχα, σου ζητάει ναζιάρικα να της πάρεις κάτι από την αγορά της πόλης. Γνωστή πανελληνίως. Καλλυντικά, ρούχα, ένα ωραίο κόκκινο γοβάκι για τις γιορτές. Όχι τσιγγουνιές.
Βάλε με το μυαλό σου πως στέκεσαι μπροστά από το Κτίριο Κατσίγρα της Ιατρικής Σχολής. Θα αισθανθείς τη ζωντάνια από τη «μαρίδα» της Λάρισας που κάνει σκέιτ και κόλπα με το ποδήλατο. Ξέρεις πως έχουν στις τσέπες τους τα σπρέι, αλλά χαλάλι…
Κλείσε τα μάτια και ονειρέψου. Φαντάσου πως στέκεσαι μπροστά στο Θεσσαλικό Θέατρο. Θα δεις σα ταινία την ιστορία του, να περνάει από μπροστά σου. Σαν ακούσεις τη φωνή της Βαγενά προσπάθησε να μη δακρύσεις από το πάθος της. Θα ψάχνεις με αγωνία να δεις τι ετοιμάζει ο Τσιάνος.
Βάλε με το μυαλό σου πως περνάς από τα παλιατζίδικα. Εντάξει Καζαντζίδικα. Στις 9 και κάτι αρχίζουν να κατεβάζουν ρολά, λέει, και κάνεις πλάκα με τους υπαλλήλους. Πως τάχα κάτι ξέχασες να αγοράσεις. Βιάζονται γιατί έχουν κανονίσει να φύγουν για τον Πηνειό. Έχει γιορτή φυσικά.
Κι αν σου μυρίζει κάτι σκέψου πως είσαι λίγα μέτρα από την Πανός. Εκεί, ο «Αδάμος» απέναντι και ο «Έλατος». Πού να βρεις τραπέζι όμως; Να, κάποια παρέα μάλλον πληρώνει. Ευκαιρία για αρνάκι.
Κλείσε τα μάτια και ονειρέψου. Φαντάσου πως περνάς από το Αρχαίο Θέατρο και δεν χωράς να κατέβεις τη Βενιζέλου. Θεέ μου, κόσμος. Όλοι θαυμάζουν το μεγαλύτερο στολίδι μας. Η μπάντα του Μαντέλα παιανίζει και νεαροί πίνουν μπίρες όση ώρα μιλούν οι πολιτικοί. Μπλα, μπλα, μπλα…
Ονειρέψου, λέει, πως ανεβαίνεις στον Άγιο Αχίλλιο. Με φρεσκοσιδερωμένα ρούχα και λαμπάδα από καθαρό κερί. Οι άνδρες φρεσκοξυρισμένοι και το μαλλί των γυναικών στην πένα. Ωραία που είναι όλα. Αγκαλιές, φιλιά, ευχές. Και μια όρεξη για μαγειρίτσα…
Κλείσε τα μάτια σου και ονειρέψου γιατί αν τα ανοίξεις θα δεις τηνπραγματικότητα. Η πόλη είναι άδεια… Μόνη με αναμνήσεις - φαντάσματα. Ένα σαξόφωνο και ένα ζευγάρι μοκασίνια στο βάθος σαν ειρωνεία. Ο φόβος νίκησε. Τίποτα δεν είναι όπως πριν.
Του Κώστα Γκιάστα
Φωτ.: Βασίλης Ντάμπλης
