Ήταν αντιμέτωπη με την αναπηρία. Mε την ελπίδα να χάνεται, η οικογένεια μεταφέρθηκε στο Κουτσόχερο, στη Λάρισα. Εκεί «γράφτηκε» για το νήπιο μια ιστορία αλληλεγγύης, αγάπης, ελπίδας, και σήμερα παιδάκι πλέον, μπορεί όπως όλα, να τρέξει, να περπατήσει, να παίξει, να χαρεί τη ζωή.
Η συνάντηση της μητέρας του με τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο καθόρισε την «επόμενη ημέρα» για τη Ρουσίν. Ήταν 7 Ιουνίου 2017. Στη Λάρισα βρίσκεται ο ιεράρχης και ο Δήμος Λαρισαίων τον τιμά για την προσφορά του στον άνθρωπο. Λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα στο Κουτσόχερο, χτυπά η «καρδιά» ξεριζωμένων προσφύγων. Ο Αρχιεπίσκοπος εκφράζει την επιθυμία να τους επισκεφθεί.
Είναι εκατοντάδες άνθρωποι, γυναικόπαιδα, οικογένειες από τις εμπόλεμες ζώνες της Συρίας. Γλίτωσαν μέσα στα ερείπια και πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς, έκαναν ένα μακρύ και επικίνδυνο ταξίδι προς την Ευρώπη. Η συντονίστρια πεδίου του Δήμου Λαρισαίων στη δομή, Δανάη-Κατερίνα Νατσούλη, μιλάει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων για εκείνη την επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου στο Κουτσόχερο. «Αν και ήταν η περίοδος του Ραμαζανίου, ήρθαν και ζητούσαν την ευλογία για τα μωρά τους. Όπως μας έλεγαν, είδαν το γαλήνιο πρόσωπο του ιεράρχη και το χαμόγελό του, τους έδωσε ελπίδα. Μια οικογένεια Κούρδων από το Κομπάνι, πληροφορήθηκε ότι θα επισκεφθεί τους πρόσφυγες ο ιεράρχης και ζήτησε να τον συναντήσει για να πάρει την ευλογία του, ειδικά για το βρέφος που κρατούσε η μάνα στην αγκαλιά της, με τις παραμορφώσεις στα πόδια του».
Ο Μακαριότατος, με ένα ζεστό χαμόγελο ευλογεί τα παιδάκια και βλέπει τη μητέρα με το ανήμπορο βρέφος στην αγκαλιά. Ζητά πληροφορίες για τη Ρουσίν και αναθέτει αμέσως στον στενό του συνεργάτη, Λαρισαίο εικαστικό Χρήστο Παπανικολάου, που βρίσκεται εκεί, να δρομολογήσει τα αναγκαία για την ιατρική φροντίδα του παιδιού. Μαζί με τον δήμαρχο Απόστολο Καλογιάννη και τον τότε αντιδήμαρχο Κοινωνικής Πολιτικής Δημήτρη Δεληγιάννη, που συνοδεύουν τον ιεράρχη στο Κουτσόχερο, ο κ. Παπανικολάου επικοινωνεί με τον καθηγητή Ορθοπαιδικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Κωνσταντίνο Μαλίζο. Η αντίστροφη μέτρηση για την αποκατάσταση της υγείας της Ρουσίν έχει αρχίσει.
«ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»
Τα όσα διαδραματίζονται, καταγράφουν και δημοσιογράφοι. Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος απευθύνεται στους πρόσφυγες: «Δεν έχουμε την ίδια γλώσσα, αλλά είμαστε όλοι παιδιά του Θεού. Μη φοβάστε, όλα θα γίνουν καλύτερα. Χρειαζόμαστε περισσότερη πίστη, περισσότερη αγάπη και περισσότερη ελπίδα. Εδώ είναι η ευκαιρία για περισσότερη αλληλεγγύη, να μοιράζουμε χαρά και χαμόγελο».
Η διερμηνέας από τη Συρία απαντά: «Είχαμε χάσει την ελπίδα… Τώρα την ξαναβρίσκουμε… Νιώσαμε τη θαλπωρή μιας αυθεντικής στοργής».
Κ. ΜΑΛΙΖΟΣ: ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Ο καθηγητής κ. Μαλίζος μαζί με την ομάδα του, αναλαμβάνουν την αποκατάσταση του παιδιού. «Το παιδάκι – λέει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων – είχε εκ γενετής, βαρείες παραμορφώσεις των ποδιών, για τις οποίες ήταν επιβεβλημένη και καθοριστική για τη δυνατότητα του παιδιού να βαδίσει και να αναπτυχθεί φυσιολογικά, η έγκαιρη και σωστή χειρουργική διόρθωση. Διαφορετικά, η κατάσταση αυτή θα οδηγούσε σε ισόβια αναπηρία. Σε αυτές τις περιπτώσεις, εάν υπάρξει καθυστέρηση στην αποκατάσταση, η βλάβη γίνεται δυσίατη ή ακόμη και μη αναστρέψιμη. Στο κοριτσάκι, μετά την εξέταση και την κατάλληλη προετοιμασία έγινε και στα δύο πόδια η ενδεδειγμένη επέμβαση, και σήμερα έχει μια τελείως φυσιολογική ανάπτυξη και δραστηριότητα, προς μεγάλη χαρά των γονιών του αλλά και δική μας. Η αλληλεγγύη προς κάθε πάσχοντα είναι αυτονόητη, πολύ περισσότερο για τους ανθρώπους που η βία και ο πόλεμος έδιωξε από τα σπίτια τους», επισημαίνει ο καθηγητής, ο οποίος στέλνει και ένα μήνυμα αλληλεγγύης σε όλους όσους αντιμετωπίζουν με δυσπιστία και καχυποψία τους πρόσφυγες και μετανάστες:
«Οι άνθρωποι αυτοί είναι κατατρεγμένοι, έχασαν τα σπίτια, τις δουλειές, τους συγγενείς τους και έχουν ανάγκη από στέγη, τροφή, φάρμακα και περίθαλψη. Πώς μπορούμε να ξεχάσουμε ότι 97 χρόνια πριν, η Ελλάδα υποδέχθηκε εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, και πως από την Ελλάδα έφυγαν άλλες τόσες χιλιάδες άνθρωποι διωγμένοι από τη φτώχεια, τις κακουχίες των πολέμων και αναζήτησαν την ελπίδα σε όλες τις ηπείρους; Θα τους στηρίξουμε από καρδιάς, και σε ό,τι με αφορά, θα το κάνω, όσο είμαι όρθιος και κρατάνε τα χέρια μου».
Μετά το τέλος της αποκατάστασης, η Ρουσίν με την οικογένειά της, ταξίδεψαν για τη Γερμανία. Σήμερα ζουν στο Μόναχο. Το κοριτσάκι πηγαίνει παιδικό σταθμό. Χαίρεται τη ζωή. Η οικογένειά της ποτέ δεν ξεχνά τους ανθρώπους που έδωσαν απλόχερα τη βοήθειά τους και ειδικά τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο. Σήμερα, 4 Νοεμβρίου, ο Μακαριότατος, συμπληρώνει 90 χρόνια ζωής. Χρόνια, με διαρκή αγώνα, μέσα σε δύσβατα μονοπάτια, για την αγάπη, τη στοργή, την ελπίδα και την αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Μαίρη Τζώρα
