«Δεν θέλω να βλάψω κανέναν, ούτε να κατακρίνω κάποιον αλλά δεν μπορεί να χάνονται ζωές παιδιών σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Αυτό είναι το μήνυμά μου, το παράπονό μου αν θέλετε», διευκρινίζει μιλώντας στην «Ε».
Είναι ο πατέρας του άτυχου Θωμά Τσελίκα, που πέρυσι τέτοιον καιρό και σε ηλικία 26 ετών έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα στη φονική διασταύρωση της παλαιάς εθνικής Λάρισας – Βόλου με τη Λεωφόρο Καραμανλή, στο ύψος του Αγίου Γεωργίου. Στην ίδια διασταύρωση που τραυματίσθηκε τη Δευτέρα 22 Ιουλίου μια 18χρονη Λαρισαία, ένα ατύχημα που ξύπνησε μνήμες στον κ. Τσελίκα, ο οποίος παρεμβαίνει δημόσια σήμερα, καθώς βρήκε το κουράγιο να γράψει επιστολή.
Ο άτυχος Θωμάς εργαζόταν ως διανομέας («ντελιβαράς») σε αλυσίδα καφέ όταν το μηχανάκι το οποίο οδηγούσε, ενώ διέσχιζε τη διασταύρωση με κατεύθυνση προς τη Βόλου, συγκρούσθηκε με επιβατικό αυτοκίνητο που οδηγούσε ένας 65χρονος από την Πτολεμαΐδα που κινούνταν στη Λεωφόρο Καραμανλή και στο ρεύμα προς Αθήνα.
Ήταν 6 παρά 10’ το απόγευμα της 27ης Απριλίου 2018 με φυσιολογικές καιρικές συνθήκες και ενώ λειτουργούσαν οι φωτεινοί σηματοδότες όταν τραυματίσθηκε σοβαρά ο άτυχος Θωμάς, που μετά από 5 ημέρες νοσηλείας στη ΜΕΘ, δυστυχώς έχασε τη μάχη για να κρατηθεί στη ζωή.
Στην ίδια διασταύρωση, στις 9 παρά 5’, νωρίς δηλαδή το βράδυ της περασμένης Δευτέρας 22 Ιουλίου, οι σηματοδότες επίσης λειτουργούσαν κανονικά, όπως φυσιολογικές ήταν και οι καιρικές συνθήκες, όταν το μηχανάκι που οδηγούσε η 18χρονη Λαρισαία ενώ διέσχιζε τον δρόμο με κατεύθυνση προς τη Βόλου, συγκρούσθηκε πλαγιομετωπικά με επιβατικό αυτοκίνητο που οδηγούσε 28χρονος Λαρισαίος, κινούμενος επί της Λεωφόρου και με κατεύθυνση προς Αθήνα.
Ένα τροχαίο που σημειώθηκε κάτω από συνθήκες «καρμπόν» μ’ αυτό του άτυχου Θωμά, όπως σημειώνει ο πατέρος του στην «Ε», «με διαφορά “ενός δευτερολέπτου” αν εξετάσουμε τον τρόπο σύγκρουσης των αυτοκινήτων με τα μηχανάκια…».
Από τη Δευτέρα το βράδυ η 18χρονη, μετά από νευροχειρουργική επέμβαση, νοσηλεύεται σε σταθερή αλλά κρίσιμη κατάσταση στη ΜΕΘ του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου. Εκεί όπου καθημερινά συγκεντρώνονται δεκάδες συγγενείς και φίλοι για να συμπαρασταθούν στην οικογένεια του μικρού κοριτσιού.
ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ
Τη Δευτέρα το βράδυ, το βράδυ του ατυχήματος, ο τραγικός πατέρας του άτυχου Θωμά έτυχε να βρίσκεται στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας για δικούς του λόγους όταν στα Επείγοντα κατέφθανε ο πατέρας της 18χρονης.
Το σκηνικό ξύπνησε μνήμες στον Γεώργιο Τσελίκα, που έχασε το δικό του παιδί στην ίδια διασταύρωση και με όσες δυνάμεις διέθετε, προσπαθούσε να ενθαρρύνει, να δώσει κουράγιο στους γονείς της 18χρονης λέγοντας πως «όλα θα πάνε καλά». Βιώνοντας ο ίδιος, ωσάν δικό του, τον πόνο των ξένων γονέων που εκεί στα Επείγοντα του Νοσοκομείου συνάντησε για πρώτη φορά.
«Μη μπορώντας να συγκρατήσω τα δάκρυά μου, ξαναζώ το ίδιο έργο» τονίζει ο κ. Τσελίκας σε ένα χειρόγραφο σημείωμά του – επιστολή στην «Ε», θέλοντας έτσι να αποτυπώσει τις σκέψεις του όχι τόσο για να αποδώσει ευθύνες για την επικινδυνότητα του δρόμου ή για τις όποιες ευθύνες των οδηγών.
Αλλά με αφορμή το δράμα του γονέα που του έτυχε η μεγαλύτερη συμφορά, αυτή να χάσει το παιδί του, ο κ. Τσελίκας γράφει, σβήνει, σημειώνει κάποιες σκέψεις -βγαλμένες από την ψυχή του- που περισσότερο μοιάζουν με ευχή. Απεύχεται το κακό.
Άλλωστε η διερεύνηση των συνθηκών, η αναζήτηση και η απόδοση ευθυνών αποτελούν αντικείμενο των διωκτικών αρχών. Όταν κάποιος γονέας καλείται να θρηνήσει την απώλεια του παιδιού του, να διαχειριστεί το πένθος, ελάχιστη σημασία έχει αν ο σηματοδότης λειτουργούσε, ήταν επαρκής και σε εμφανές σημείο η σήμανση ή αν είχε καλοκαιρία την ώρα του δυστυχήματος.
«Αν δεν το βιώσεις, δεν πρόκειται ποτέ να το καταλάβεις» σημειώνει ο κ. Τσελίκας τονίζοντας πως «εύχομαι και ελπίζω να μη το βιώσει άλλος γονιός, αυτό αλλά δυστυχώς είναι μια ευχή που δεν πραγματοποιείται ποτέ» καταλήγει με επίγνωση.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Σε επιστολή του στην Ε», σε ένα μικρό αλλά αληθινό κείμενό του, ο κ. Τσελίκας σημειώνει τα εξής: «Άλλο ένα τροχαίο στη διασταύρωση Καραμανλή – Βόλου. Οι μνήμες νωπές ακόμη για τον άδικο χαμό του νεαρού διανομέα στο ίδιο ακριβώς σημείο όπου το βράδυ της 22ας Ιουλίου, παραλίγο να χάσει τη ζωή της, η 18χρονη με το δίκυκλο.
Και εγώ, τραγικός πατέρας του διανομέα Θωμά έμελε να το ξαναζήσω ευρισκόμενος στο νοσοκομείο για άλλο λόγο, την ώρα που έφεραν το κορίτσι.
Μαθαίνοντας τι συνέβη και πού, να προσπαθώ να παρηγορήσω τους γονείς ότι όλα θα πάνε καλά με λόγια και φωνή τρεμάμενη και δάκρυα που κυλούσαν συνεχώς μη μπορώντας να τα συγκρατήσω, ξαναζώντας το ίδιο έργο από την αρχή.
Δεν θα μιλήσω για τους “ασυνείδητους συνειδητούς” οδηγούς ούτε για τη “διασταύρωση καρμανιόλα”. Μιλώ για τον ανθρώπινο χαμό και τον πόνο που σου τρώει τα σωθικά χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα.
Και έτσι απλά, όπως σου χτυπάνε την πλάτη να σου δώσουν κουράγιο πιστεύοντας ότι ξεπερνιέται ο χαμός του παιδιού σου, πας παρακάτω. Δυστυχώς αν δεν το βιώσεις, δεν πρόκειται ποτέ να το καταλάβεις… Εύχομαι και ελπίζω να μη το βιώσει άλλος γονιός αυτό, αλλά δυστυχώς είναι μια ευχή που δεν πραγματοποιείται ποτέ» καταλήγει ο κ. Τσελίκας.
Β. ΚΑΚΑΡΑΣ
