Άπαντες αναγνωρίζουν ότι στο πρόσωπο της Μαρίας απεικονίζεται η νέα Ελλάδα, η Ελλάδα όπως την ονειρευόμαστε, να ατενίζει το αύριο με βλέμμα καθαρό και άδολο, μακριά από εξαρτήσεις. Την κ. Μαρία Γαλλιού τίμησαν με την παρουσία τους άνθρωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης όπως ο δήμαρχος Λαρισαίων μετά της συζύγου του Βάσως και ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Δημήτρης Τάχος, του επιχειρείν όπως ο πρόεδρος του ΣΘΕΒ Αχιλλέας Νταβέλης, ο αντιπρόεδρος του "Animus" Γιάννης Νταβέλης, ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Λάρισας Σωτήρης Γιαννακόπουλος, o αντιπρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Αιμίλιος Νταγιάννης, και πάρα πολλοί έτεροι τοπικοί παράγοντες. Φυσικά την παράσταση έκλεψε το βροντερό «παρών» του απλού κόσμου, η μαζικότητα της συγκέντρωσης και το… χαμόγελο της Μαρίας.
Η Μαρία Γαλλιού στην ομιλία της δίνοντας το στίγμα της πολιτικής της αλλά και γιατί επέλεξε να κατεβεί στον πολιτικό στίβο, τόνισε μεταξύ άλλων ότι «Δεν γίνεται κάποιος ενσυνείδητος πολίτης να είναι καλά, όσο επιτυχημένος κι αν είναι στη δουλειά του, όταν οι διπλανοί του εξακολουθούν να μην είναι καλά.
Πρέπει, για να αλλάξει η κατάσταση, να πάρουμε την τύχη της χώρας στα χέρια μας.
Να πρωταγωνιστήσει η γενιά της κρίσης, η γενιά που βίωσε εντονότερα τα απότοκα της χρεοκοπίας. Χρεοκοπία όχι φυσικά μόνο οικονομική αλλά το κυριότερο: αξιακή και ηθική.
Αυτός ήταν ο βασικός λόγος που επέλεξα να κατέβω στην πολιτική. Για να εκπροσωπήσω αυτή ακριβώς τη γενιά. Για να μιλήσω στον κόσμο για τα δικά μας όνειρα και τις δικές μας αγωνίες. Για να τους δώσω να καταλάβουν πως είναι η ανανέωση των προσώπων και των ιδεών, αυτά που μπορούν να προσφέρουν το καθαρό οξυγόνο σε μια χώρα που τα έχει ανάγκη τόσο πολύ. Για να υποστηρίξω με όλο το βάρος της δικής μου φωνής πως αν δεν ονειρευτούμε ξανά, δεν έχουμε καμία πιθανότητα σαν λαός να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της στασιμότητας και των χρόνιων παθογενειών».
Αίσθηση προκάλεσε η πολιτική προσέγγιση της Μαρίας Γαλλιού στο τι πρέπει να γίνει από τούδε και στο εξής, κάνοντας σαφές με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι πρώτο μέλημά της είναι το χτίσιμο γεφυρών και όχι το γκρέμισμά των, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «Είμαστε εδώ για να χτίσουμε τη γέφυρα που θα ενώσει και θα μεταλαμπαδεύσει την παρακαταθήκη του παρελθόντος στις νέες γενιές.
Αυτός είναι ιστορικά πλέον ο αγώνας που καλείται να δώσει η δική μου γενιά και με σεμνότητα δηλώνω παρούσα στον αγώνα αυτό.
Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο όμως χρειάζεται και το «όχημα». Το κοινωνικοπολιτικό εκείνο όχημα που θα γίνει ο εκφραστής όλων αυτών των διεργασιών και θα αποτελέσει τον καταλύτη της έκφρασης όλων των δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας μας. Το εργαλείο που θα δώσει τη δυνατότητα στους νέους ανθρώπους να πολιτικοποιηθούν και πάλι, που θα πιστέψουν στη ζωογόνο δύναμη της πολιτικής και θα έρθουν να παλέψουν για το δικό τους μέλλον.
Η πολιτική κατάσταση της χώρας, μετά από τη χρεοκοπία και τρία μνημόνια, τείνει να μετατραπεί σε καρικατούρα πολιτικών όρων μιας άλλης εποχής», για να συμπληρώσει ότι «Με ρωτάνε συχνά, τι μπορεί να σημαίνει σήμερα ο όρος «Σοσιαλδημοκρατία».
Μπορεί να μην σημαίνει τίποτα, μπορεί να σημαίνει και τα πάντα. Εμείς θα δώσουμε στις λέξεις το περιεχόμενο που τους πρέπει, γιατί εμείς αυτά που λέμε τα εννοούμε. Οι πράξεις μας δεν εκφυλίζουν τις λέξεις, τους δίνουν αξία.
Ιστορικά και κοινωνικά στη χώρα μας είναι αποδεδειγμένο πως ήταν το Δημοκρατικό Κέντρο εκείνη η πολιτική δύναμη που έθετε τις βάσεις για την πραγματική ανάπτυξη της χώρας.
Αυτό ήταν κάτι που δεν συνέβαινε μόνο στην Ελλάδα. Συνέβαινε, σε πολλές περιπτώσεις και στην Ευρώπη.
Σήμερα λοιπόν που η Ευρώπη κλυδωνίζεται εξαιτίας των δικών της λαθών και της έλλειψης πολιτικών υψηλού διαμετρήματος, είναι ανάγκη να αναπροσδιορίσουμε τις έννοιες και να δώσουμε νέο περιεχόμενο στις πολιτικές ταυτότητες», για να εισπράξει το πιο θερμό χειροκρότημα του ακροατηρίου.
