Οι Λαρισαίοι που επιβιβάστηκαν χθες από τον σταθμό της πόλης είχαν την ευκαιρία να νιώσουν λίγο από Ευρώπη (όχι φυσικά από... Ασία γιατί εκεί έχουν πάει σε άλλη διάσταση τα τρένα τους) καθώς κατάφεραν να πατήσουν σε Αθηναϊκό έδαφος μετά από 2 ώρες και 29 λεπτά ταξιδιού.
Αναμφίβολα πρόκειται για μια αμαξοστοιχία που τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά γοητεύει με την εμφάνισή της. Ο συρμός που εκτέλεσε το πρώτο δρομολόγιο για Αθήνα αποτελούνταν από πέντε βαγόνια. Τα τρία εξ αυτών ήταν με τα απλά καθίσματα ενώ τα δύο ήταν με κλειστά κουπέ. Το ένα έξι θέσεων και το άλλο τεσσάρων. Ακόμα υπήρχε και ένα βαγόνι με σύγχρονο κυλικείο και τραπεζοκαθίσματα.
Το τρένο έφτασε πραγματικά στην ώρα του, πράγμα ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα. Στον σταθμό της Λάρισας έφτασε στις 7 και 42 το πρωί και αναχώρησε έξι λεπτά αργότερα. Έκανε μόλις μια στάση, στον Σταθμό των Παλαιοφαρσάλων (στο αντίστροφο δρομολόγιο προς Θεσσαλονίκη σταματάει Λιανοκλάδι και Λάρισα) και συνέχισε χωρίς άλλη στάση προς Αθήνα όπου και έφτασε στις 10.17.
ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΑ 
Σε αυτό το σύντομο σχετικά ταξίδι, σημειώσαμε μερικά θετικά αλλά και αρνητικά σημεία. Αν ξεκινήσουμε από τα θετικά:
Φτάνεις πολύ γρήγορα στον προορισμό σου χωρίς να ταλαιπωρηθείς. Σε όλα τα βαγόνια βασικό χαρακτηριστικό ήταν η καθαριότητα και η άνεση στον χώρο. Αθόρυβο και ατάραχο καθόλη τη διάρκεια του ταξιδιού του. Οι τουαλέτες καθαρές και αρκετές για να εξυπηρετούν τους επιβάτες. Υπάλληλοι του τρένου περνούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα για να καθαρίζουν τους χώρους από σκουπίδια. Όποιος επιθυμεί μπορεί να απολαύσει τον καφέ του στη θέση του καθώς περνάνε και υπάλληλοι του κυλικείου με ειδικό καροτσάκι. Υπάρχουν πρίζες σε κάθε θέση. Τα καθίσματα είναι άνετα σε όλα τα βαγόνια. Ειδικά στα κουπέ της πρώτης θέσης ο επιβάτης αισθάνεται όπως στο σαλόνι του σπιτιού του.
Υπάρχει η δυνατότητα να μην εκτυπώσεις το εισιτήριό σου αφού μπορείς να το πληρώσεις ηλεκτρονικά και να λάβεις έναν κωδικό στο κινητό σου τηλέφωνο. Αντίστοιχα γίνεται και ο έλεγχος επάνω στο τρένο. Όπως και στο αεροδρόμιο δηλαδή.
Ο ελεγκτής μπορεί να φώναζε και να περίμενε ποιος θα του... απαντήσει ότι ανέβηκε από Λάρισα ή Παλαιοφάρσαλα όμως την ώρα του ελέγχου γνώριζε ποιος καθόταν σε ποια θέση και μάλιστα διόρθωνε τους επιβάτες που είχαν καθίσει αλλού.
Στα αρνητικά τώρα:
Αν ξεκινήσουμε από τον Σταθμό της Λάρισας δεν υπήρχε καν στον ηλεκτρονικό πίνακα ανακοινώσεων το δρομολόγιο που θεωρείται το πιο σύγχρονο. Δηλαδή ο επιβάτης με το που έφτανε στον Σταθμό κι εφόσον έκανε ό,τι απαιτούνταν ηλεκτρονικά προηγουμένως, θα έπρεπε να πάει στον γκισέ για να ρωτήσει σε ποια αποβάθρα θα πρέπει να κατευθυνθεί.
Οι ανακοινώσεις εντός του τρένου γίνονταν μόνο στα ελληνικά, ενώ υπήρχαν επιβάτες που ήταν αλλοδαποί. Αν για παράδειγμα κάποιος ήθελε να κατέβει στον σταθμό των Παλαιοφαρσάλων θα άκουγε τον εκφωνητή να εξηγεί από ποια πλευρά θα πρέπει να το κάνει και ποιο κουμπί θα έπρεπε να πατήσει. Χωρίς φυσικά να καταλαβαίνει το… παραμικρό. Το ίδιο και τη στιγμή που έφτανε στην Αθήνα. Τζάμπα και οι ευχαριστίες της εταιρείας προς τους επιβάτες δηλαδή.
Μπορεί να υπάρχουν πρίζες σε κάθε κάθισμα όμως το ρεύμα ήταν με... διακοπές. Δεν γνωρίζουμε αν υπήρχε κάποιο πρόβλημα με τις ασφάλειες, πάντως οι χρήστες φορητών υπολογιστών έβλεπαν συνεχώς το ρεύμα να κόβεται και αναγκαστικά χρησιμοποιούσαν τις μπαταρίες τους.
ΤΙΜΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΪΟΝΤΑ
Το κανονικό εισιτήριο για Αθήνα με επιστροφή στοιχίζει 54,8 ευρώ. Ο επιβάτης κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μπορεί να πιει τον καφέ του ή να φάει κάτι από το κυλικείο της αμαξοστοιχίας. Ενδεικτικά μερικές τιμές: Νερό 50 λεπτά, τυρόπιτα 2,5 ευρώ, αναψυκτικά 1,7 ευρώ, καφές ελληνικός μονός 1,20 ευρώ, φρέντο καπουτσίνο 3 ευρώ και φραπέ 2,7 ευρώ. Στους επιβάτες πρώτης θέσης προσφέρεται δυνατότητα ανάγνωσης εφημερίδων. Όσον αφορά τώρα στο wifi που είναι πολυπόθητο και σχεδόν αναγκαίο στις μέρες μας, αυτή την περίοδο είναι δωρεάν μόνο στην πρώτη θέση.
Η υπερταχεία του 1950!
Με αφορμή τη χθεσινή πρεμιέρα του πιο γρήγορου δρομολογίου αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα βρήκαμε στο αρχείο της «Ε» το πιο γρήγορο τρένο του 1950. Ήταν τα οτομοτρίς που έπαιρναν τη σκυτάλη από τις ατμομηχανές και ήταν «πολυτελέστατα, ταχύτατα και κατασκευασμένα με την τελευταίαν λέξιν της μηχανικής επιστήμης» όπως ανέφερε το σχετικό ρεπορτάζ.
