Ναι σίτα. Ο λόγος; Οικονομικός. Πάμε όμως να το δούμε πιο αναλυτικά. Σύμφωνα με το συγκεκριμένο ρεπορτάζ τα σωματεία της Λάρισας δεν είχαν παρουσιάσει τίποτα το αξιόλογο μέχρι τότε. Ο λόγος δεν ήταν αγωνιστικός αλλά ούτε διοικητικός σύμφωνα με τον συντάκτη. Ήταν τα οικονομικά αφού είχαν περιοριστεί οι συνδρομητές των ομάδων την ώρα μάλιστα που τα έξοδα ήταν πολλά για τον ιματισμό και την καλή εμφάνιση των ομάδων.
"Με τον καιρό θα λείψει και ο ενθουσιασμούς των λιγοστών φίλων του φουτμπωλ» προέβλεπε ο συντάκτης τονίζοντας πως «πρέπει να γίνει το γήπεδο». Πρότεινε να μπει καινούριο γερό συρματόπλεγμα έτσι ώστε να υπάρξουν κανονικές εισπράξεις από εισιτήρια. «Συρματόπλεγμα υπάρχει από εκείνο που άφησαν οι Γερμανοί. Τα λίγα μεροκάματα που θα χρειαστούν ας τα διαθέσει ο δήμος ή όποια άλλη Αρχή που μπορεί να προσφέρει και αυτή στο φράξιμο του γηπέδου». Ολοκληρωμένη πρόταση για το καλό του Φουτμπώλ.
1957: Τα ονόματα των χωριών
Με τηλεγράφημα από την Αθήνα, γινόταν γνωστό πως άλλαζαν τα ονόματα κάποιων χωριών στο νομό Λάρισας. Για την τότε επαρχία Αγιάς, ο συνοικισμός Δογάνη γινόταν Ανάβρα, η Κοκοράβα άλλαζε σε Αμυγδαλή, η Τσούξανη σε Δήμητρα.
Για την επαρχία Ελασσόνα: η Βούρμπα σε Μηλέα, ο συνοικισμός Κουνιατσή γινόταν Ευαγγελισμός, η Μιλόγουστα άλλαζε σε Μεσοχώρι, ο συνοικισμός Παζαρλάδες σε Λόφο, ο συνοικισμός Σκόμπα σε Στεφανόβουνο, ο Βελεσνίκος σε Αετοράχη.
Στην επαρχία της Λάρισας: Το Κιόσκι γινόταν Χλόη, το Σαρίμιον της Γλαύκης άλλαζε σε Πρόδρομο, η Γούνιτσα σε Αμυγδαλέα, το Καρκέριον της κοινότητας Κραννώνος σε Κάμπο, το Τόιβασι και Σουφιλάριον Μακρυχωρίου σε Γυρτώνη, το Μεγάλο Χαλίτσιον σε Δίλοφο, το Σάρκολον της Μελίας σε Αναγέννηση, ο Χατζημουσταφάς των Νέων Καρυών σε Ρεύμα.
Οι συνοικισμοί Ταβάσιον και Σουλφάριο σε Καλοχώρι και Χειμάδι.
Στην επαρχία Φαρσάλων: το Άνω Σιατερλίον άλλαζε σε Δίλοφο, η Δρίσκολη σε Κρήνη, Σαρικαγιά σε Αύρα, το κάτω Σιατερλίον σε Δένδρα, το Κιοπεκλί σε Ναρθάκι, το Κουκλομπάσιον σε Καστράκι. Το Κισλάρι σε Καλλιθέα, το Ισακερλίον σε Πλάτανο και το Ντινόμπασι σε Δενδροχώρι. Ο συνοικισμός Λαζαρμπούγα σε Σιτοχώριον. Οι συνοικισμοί Κακλετζίον, Τζίνιον και Χατζησμάριον σε Αχίλλειον, Λόφο και Άγιο Γεώργιο αντίστοιχα.
1967: Το διοικητήριο της Λάρισας
Η επταετία βρισκόταν στο ξεκίνημά της. Στη Χούντα όλα πήγαιναν πρίμα. Οι εφημερίδες της εποχής τα έγραφαν το ίδιο αισιόδοξα. Το ίδιο και η «Ε» που έβλεπε έναν οικοδομικό οργασμό στην πόλη. Πόσο μάλιστα όταν χτιζόταν το Διοικητήριο της Λάρισας και αναμενόταν να παραδοθεί μέσα στο 1968. Το Διοικητήριο είναι το κτίριο της σημερινής Περιφέρειας Θεσσαλίας. «Η ανέγερσίς του διοικητηρίου που είναι σωστός κολοσσός διά την θεσσαλική πρωτεύουσαν ήρχισε τον Οκτώβριον του 1965. Θα στεγαστούν εις το μέγαρο αυτό αι υπηρεσίαι της Νομαρχίας, Δ/σεως Τεχνικών Υπηρεσιών, Γεωργίας, Α-Β Ταμείον, Οικονομική Εφορία, Υγεινομικόν Κέντρον, Δ/σεως δασών, γραφείον ευρέσεως εργασίας, επιθεώρησις ταχυδρομείων κλπ».
