Ο αλλοδαπός που ζει πολλά χρόνια στην Ελλάδα, κρίθηκε ένοχος για το γεγονός πως «εκμεταλλεύτηκε» μια ομοεθνή του, ένα ανήλικο κορίτσι με βαριά νοητική στέρηση, με σκοπό να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές του ορέξεις, αλλά οι πολίτες που κληρώθηκαν να αποφασίσουν για την ποινή του, έκριναν πως η ποινή πρέπει να μείνει στα 4 χρόνια φυλάκισης και να είναι μετατρέψιμη προς 5 ευρώ ημερησίως. Αντίθετη (όμως μειοψήφησε) ήταν η άποψη των τριών τακτικών δικαστών που πρότειναν ποινή κάθειρξης 7 ετών, ποινή που θα του στερούσε την ελευθερία του.
Η υπόθεση που είχε έντονα στοιχεία οικογενειακού δράματος, σε πρώτο βαθμό είχε εκδικαστεί ξανά στη Λάρισα από το ΜΟΕ και τότε του είχε επιβληθεί πολύ μεγαλύτερη ποινή (κάθειρξη 15 ετών αλλά με αναστέλλουσα δύναμη στην έφεση). Αυτό που μείωσε τώρα αισθητά την ποινή του ήταν η αναγνώριση ενός ελαφρυντικού και έτσι «κατέβηκε» το πλαίσιο ποινής.
Σύμφωνα με όσα ακούστηκαν στην αίθουσα και αποδείχθηκαν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, το κορίτσι 17 ετών τότε (πριν από 7 χρόνια που συνέβη το περιστατικό), πήγαινε σε Ειδικό Σχολείο. Κάποια μέρα όμως που σχόλασε την πήρε στο αυτοκίνητό του ο κατηγορούμενος. Την πήγε σε απόμερο μέρος και εκμεταλλευόμενος το χαμηλό της νοητικό επίπεδο (30%) αλλά και το γεγονός πως ήταν ανήλικη άρχισε να ικανοποιεί τις σεξουαλικές του επιθυμίες χωρίς όμως να υπάρξει ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή.
«Μου έβγαλε τα ρούχα. Δεν ήθελα να πάω στο αυτοκίνητό του. Δεν ήθελα. Με πήρε με το ζόρι», κατέθετε εν μέσω απόλυτης σύγχυσης όσον αφορά στον τόπο και τον χρόνο η νεαρή.
Η κοπέλα πήγε κάποια στιγμή σπίτι, αλλά στο μεσοδιάστημα η μητέρα της την έψαχνε μέσω τηλεφώνου, στο οποίο η 17χρονη δεν απαντούσε. Όταν τα εξήγησε στη μητέρα της, αμέσως πήγαν και έκαναν καταγγελία στο αστυνομικό τμήμα.
«Η κόρη μου έκανε κάθε μέρα αυτή τη διαδρομή. Την εμπιστευόμουν» κατέθεσε η μητέρα της. «Είχε αργήσει να γυρίσει εκείνη την ημέρα. Όταν επέστρεψε μου είπε όσα συνέβησαν και είδα ότι ήταν γεμάτη σημάδια στο σώμα της. Κοκκινίλες. Το κορίτσι ήταν πολύ ταραγμένο. Πήγαμε και στο νοσοκομείο και επιβεβαίωσαν τα σημάδια αυτά. Ένα κορίτσι με ειδικές ανάγκες δεν μπορεί να πει τέτοια ψέματα».
Λίγες ημέρες αργότερα μάλιστα η 17χρονη εντελώς τυχαία αναγνώρισε τον δράστη και τον υπέδειξε στη μητέρα της. Έγινε η έρευνα και βάσει των στοιχείων που είχε η αστυνομία (όπως για παράδειγμα το ότι η κοπέλα ισχυριζόταν πως στο αυτοκίνητο του δράστη υπήρχαν φωτογραφίες παιδιών, αληθές γεγονός, καθώς ο δράστης είχε φωτογραφίες των παιδιών του) κρίθηκε πως ο εν λόγω ήταν ο δράστης, κάτι που αποδείχθηκε και από τις δύο ακροαματικές διαδικασίες.
«Δεν ήμουν εγώ», αρνήθηκε από την πλευρά του ο αλλοδαπός τις κατηγορίες. «Εγώ εκείνη την ημέρα δούλευα» είπε και τόνισε πως εργαζόταν ως μεταφορέας σε εταιρεία. Το ίδιο είπε και ένας συνάδελφός του που κατέθεσε στο δικαστήριο. Σε ερώτηση γιατί δεν προσκομίζει κάποιο έγγραφο από την εταιρεία είπε πως δούλευε χωρίς ένσημα και δεν ήθελε να μπλέξει το αφεντικό του.
Η σύζυγός του δράστη (έχουν και οι ίδιοι παιδί με ειδικές ανάγκες που πάει σε ειδικό σχολείο), τόνισε από την πλευρά της πως ο σύζυγός της δεν είχε δώσει ποτέ δικαίωμα.
Η εισαγγελέας της έδρας πρότεινε την ενοχή του κατηγορουμένου καθώς τόνισε πως τα στοιχεία είναι επαρκή. Η ίδια βέβαια μίλησε και για μια μικρή μετατροπή της κατηγορίας σε προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας σε ανήλικο, σε κακουργηματικό βαθμό. Ο άνδρας εν τέλει κρίθηκε ένοχος για κατάχρηση σε ασέλγεια σε βάρος ανηλίκου.
ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΙΑΣΤΑΣ
