Κατά καιρούς συζητήθηκε η πρόταση για εφαρμογή Δακτυλίου απαγόρευσης της κυκλοφορίας αυτοκινήτων στο κέντρο της Λάρισας, ως πιθανή λύση στο κυκλοφοριακό. Ποτέ δεν ευδοκίμησε, η δημιουργία πεζοδρόμων ήταν το μέτρο αποθάρρυνσης της κίνησης οχημάτων στον κεντρικό τομέα της πόλης, αν και η παραβίασή τους θεωρείται κάτι το σύνηθες.
Και όμως, στη Λάρισα είχε επιβληθεί Δακτύλιος. Πριν από μισό αιώνα, το 1962, και αφορούσε στα ποδήλατα. Ναι, είχε απαγορευτεί η κυκλοφορία ποδηλάτων στην οδό Κύπρου, διπλής κυκλοφορίας τότε, και σε άλλους κεντρικούς δρόμους της πόλης διαμορφώνοντας ελεύθερο ποδηλάτων χώρο πέριξ των δύο κεντρικών πλατειών. Μέτρο που θεωρήθηκε παράδοξο έως βλακώδες και πολύ σύντομα ατόνησε.
Τα ποδήλατα ήταν βέβαια πάρα πολλά τότε στη Λάρισα, όμως τα αυτοκίνητα ελάχιστα, μετρημένα. Άρα δεν μπορεί να εξηγηθεί η απαγόρευση με την δικαιολογία διευκόλυνσης της κυκλοφορίας των ΙΧ.
Την ποδηλατοαπαγόρευση θυμάται ως μικρό παιδί ο μηχανικός Γιώργος Οικονομίδης, μέχρι πρότινος διευθυντής Προγραμματισμού του Δήμου, ο οποίος ανασκαλεύοντας στο αρχείο της εφημερίδας στην Δημόσια Βιβλιοθήκη ξετρύπωσε σχετικά δημοσιεύματα της «Ε» από το καλοκαίρι του 1962.
«Επρόκειτο για την αποθέωση της βλακείας», αναφέρει ο- μια ζωή ποδηλατάς- Γιώργος Αντωνόπουλος. «Κάποιος συνέλαβε την ιδέα, την επεξεργάστηκε και αποφασίστηκε να εφαρμοστεί. Θέλει πολύ; Τόσες και τόσες ανοησίες γίνονται κατά καιρούς κι από θαύμα γλιτώνουμε».
Ο παλιός έμπορος ποδηλάτων θυμάται ότι ο Δακτύλιος για τα ποδήλατα έφτανε μέχρι το μαγαζί τους που βρισκόταν τότε στην πλατεία Ταχυδρομείου δίπλα από τον κινηματογράφο «ΟΛΥΜΠΙΑ». Αν κάποιος ποδηλάτης παραβίαζε την αστυνομική διαταγή και τον εντόπιζε αστυνομικός εισέπραττε πρόστιμο, τον έγραφε. Εκτός κι αν είχε εξασφαλίσει ειδική άδεια διέλευσης και τον σχετικό αριθμό που τοποθετούσε μπροστά στο ποδήλατό του, εφόσον είχε κατάστημα ή άλλη επαγγελματική δραστηριότητα σε δρόμο εντός του Δακτυλίου.
Πριν μισό αιώνα
Η είδηση περί απαγόρευσης των ποδηλάτων δημοσιεύεται στο φύλλο της «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» της 14/7/1962, καθώς «Επραγματοποιήθη χθες εις την Νομαρχίαν υπό την προεδρίαν του νομάρχου κ. Α. Κακούρη σύσκεψις αντικείμενον της οποίας απετέλεσε το θέμα της κυκλοφορίας τροχοφόρων και πεζών.
Της συσκέψεως μετέσχον ο Δημαρχών κ. Θεοδώρου, ο διοικητής Χωροφυλακής Λαρίσης αντισυνταγματάρχης κ. Δαής, ο εκτελών χρέη διοικητού Τροχαίας ανθυπομοίραρχος κ. Καλογερόπουλος, ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου κ. Ταμπασούλης και οι πρόεδροι του σωματείου ιδιοκτητών αγοραίων αυτοκινήτων κ. Σταμάτης και αμαξοκαρραγωγέων κ. Ρηγόπουλος».
Μεταξύ των αποφάσεων λοιπόν «η απαγόρευσις της κυκλοφορίας των ποδηλάτων ορισμένας ώρας. Επίσης η εφαρμογή αυστηρώς των διατάξεων περί υποχρεωτικής κινήσεως των πεζών δια των διαβάσεων».
Όπερ και εγένετο. Δημοσίευμα της «Ε» , την επομένη, στις 15 Ιουλίου 1962 το αποδεικνύει και μάλιστα με φωτογραφικό στιγμιότυπο. Οι πεζοί μαθαίνουν στη Λάρισα να κινούνται εντός των διαβάσεων. Η λεζάντα αναφέρεται στην εκστρατεία της τροχαίας για την ρύθμιση της κυκλοφορίας, όπου «τροχονόμος τοποθετηθείς εις την επί της οδού Κύπρου και Ι. Μεταξά διασταύρωσιν υποδεικνύει εις τους πεζούς ότι πρέπει να διέρχονται μέσω των διαβάσεων που ορίζονται με λευκάς γραμμάς». Συνήθεια που ακόμη δεν έγινε κατορθωτό να επιβληθεί στους Λαρισαίους.
Δακτύλιος Γαϊδάρων
Συνεχίζοντας να γελάει, ειρωνευόμενος ατελέσφορες παραδοξολογίες της Διοίκησης, ο Γ. Αντωνόπουλος ανασύρει από τα συρτάρια της μνήμης του και τον Δακτύλιο Γαϊδάρων. Που επίσης είχε επιβληθεί στη Λάρισα. «Εκεί μπροστά στο μαγαζί μας, στα «ΟΛΥΜΠΙΑ», που υπήρχε ακόμη και το τσιμεντένιο γερμανικό πολυβολείο το οποίο δεν είχε γκρεμιστεί ακόμη, ήταν δεμένα καθημερινά καμιά δεκαριά γαϊδουράκια. Εποχή 1947. Τα ζωντανά ανήκαν σε φίλους του πατέρα μου οι οποίοι έφταναν καβάλα και με διάφορα φορτώματα από τη Νίκαια ή άλλα χωριά. Κι επειδή απαγορευόταν να προχωρήσουν πιο μέσα στην πόλη τα άφηναν εκεί...».
Ζ.
