-Αυτό τι σχέση έχει τώρα; Κι άλλοι είναι αθλητές αλλά κάνουν χρήση. Τα βρήκε η αστυνομία στο αυτοκίνητό σας. Γι αυτό τι έχετε να πείτε;
*Μάλλον θα τα έπεσαν από κανέναν γνωστό μου χωρίς να το ξέρω. Εγώ σας λέω είμαι αθλητής
«Τι άθλημα δηλαδή κάνετε;» ο εισαγγελέας παίρνει το λόγο για να συντομεύει η κατάσταση.
«Σκοποβολή κύριε εισαγγελέα. Σκοποβολή ερασιτεχνικά εδώ και τρία χρόνια».
Ο εισαγγελέας, μια κοιτάζει τον 40άρη αξύριστο κατηγορούμενο που βρίσκεται ενώπιών του, μια σκέφτεται την Άννα Κορακάκη. Ανοίγει τα έγγραφά του, κλείνει το ένα του μάτι σαν να στοχεύει σε συγκεκριμένο άρθρο του ποινικού κώδικα. Μάλλον θα το πετύχει…
Μουντιάλ
«Αργούν κύριε αστυνομικέ;» ένας τύπος, εδώ και ώρα δείχνει ανήσυχος. Κινείται πάνω -κάτω στο ισόγειο του Δικαστικού Μεγάρου Λάρισας. Κάθεται για λίγο στις καρέκλες της αίθουσας μα σα να τον διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα ξανασηκώνεται.
Ανάβει τσιγάρο, σβήνει τσιγάρο, βγάζει το κινητό από την τσέπη, ξαναβάζει το κινητό στην τσέπη. Ξανακάθεται. Μπα, ξανασηκώνεται.
«Μα είπαν μιάμιση και η ώρα έχει πάει δυόμισι» λέει χωρίς να απευθύνεται σε κάποιον συγκεκριμένα. Τα λέει στον αέρα.
Περιμένει τα αυτόφωρα. Είναι αυτόπτης μάρτυρας σε περιστατικό μα δεν τον ανησυχεί αυτό.
«Δεν θα αργήσουμε πολύ. Θα καταθέσεις και θα φύγεις» τον καθησυχάζει αστυνομικός με πολιτικά.
«Δεν γίνεται να έρθω άλλη μέρα;» λέει και σημαδεύει το ρολόι στο κινητό του. «Τρεις παρά δέκα πάει, έχω να γυρίσω στο χωριό» και δείχνει προς μια κατεύθυνση στο περίπου.
«Δηλαδή δεν μπορείς να περιμένεις λίγο; Τι είναι πιο σημαντικό από αυτό;» τον μαλώνει ευγενικά άλλος αστυνομικός με πολιτικά.
Τους κοιτάζει και τους δύο και απορεί «Έχετε καταλάβει πως το Μουντιάλ αρχίζει στις 3;» κουνάει το κεφάλι του απαξιωτικά και επιστρέφει απογοητευμένος στην αίθουσα.
Κανείς δεν τον καταλαβαίνει τον έρμο. Κανείς…
Αμάξι
«Ο επόμενος μάρτυρας παρακαλώ…»
Ο αστυνομικός της αίθουσας βγαίνει και φωνάζει έναν κοντούλη κύριο. Κολλητό μπλουζάκι με στάμπα στην πλάτη έναν δράκο. Φαβορίτα περιποιημένη και ζώνη με αγκράφα που ακουμπάει την καλογεμισμένη κοιλίτσα του.
«Εσείς κύριε τι έχετε να μας πείτε για την υπόθεση;»
«Εγώ έχω να σας πω για τα χαρακτηριστικά του γιού μου. Δεν έχει καμία σχέση με τις κλοπές» και ξεκινάει «Φαινόταν το παιδί. Θυμάμαι μια φορά που τον πήγαινα στα Τρίκαλα και μου έλεγε για τη δουλειά που έπιασε και τη σχέση του με μια κοπέλα. Τότε θυμάμαι συγκεκριμένα πως είχα ένα μαύρο αυτοκίνητο πολυτελείας από τη Γερμανία. Δίλιτρο με μεγάλη ιπποδύναμη. Είχε ζάντες πανάκριβες και συζητούσαμε για το καινούριο δερμάτινο σαλόνι. Με ρωτούσε για το ψηφιακό ραδιόφωνο που είχα βάλει και έδειχνε πως είχε όλο απορίες το παιδί».
«Μπράβο κύριε μάρτυρα. Αν ήθελα να πάρω αυτοκίνητο εσάς θα φώναζα σίγουρα» τον διακόπτει ο πρόεδρος και συμπληρώνει «… αλλά αν ήμουν γιός σας, σίγουρα δεν θα σας καλούσα για μάρτυρα υπεράσπισης».
Για τα χαρακτηριστικά σίγουρα μίλησε. Όχι όμως για του γιού του αλλά για του αυτοκινήτου.
