Πάντα όμως την απασχολούσε μια αλλαγή, μια προσαρμογή σε έναν άλλο Τύπο όπως τον καθορίζουν και τα άλλα Μέσα Ενημέρωσης. Η οποιαδήποτε αλλαγή γίνεται με σεβασμό στο αναγνωστικό κοινό που χρόνια τώρα στηρίζει την εφημερίδα.
Το νέο κασέ της «Ε» που είχαν στα χέρια τους για πρώτη φορά την Κυριακή οι αναγνώστες αποτέλεσε ένα ριζοσπαστικό φύλλο σε σχέση με εκείνο της προηγούμενης ημέρας, αλλά και αυτό θα πάρει την κανονική του διάσταση υποτασσόμενο στη δύναμη της καθημερινής συνήθειας. Ίσως οι αναγνώστες να βρουν κάποιες ατέλειες, με τη δική τους όπως πάντα συμβολή, η εφημερίδα θα τις αντιμετωπίσει.
Τα κείμενα είναι μικρότερα. Άλλωστε αυτό είναι πια κανόνας, ένα καθεστώς, που επικρατεί στον έντυπο Τύπο. Η εφημερίδα μπορεί να δίσταζε τόσα χρόνια να προβεί σε αυτές τις αλλαγές και αυτό γιατί πάντα πρότασσε τον λόγο από τη φωτογραφία.
Στην εποχή όμως της εικόνας δεν θα μπορούσε να επιμείνει κόντρα στο «ρεύμα» και η «Ε». Η δυσκολία για τους δημοσιογράφους πια είναι ότι θα πρέπει να αποδώσουν το ρεπορτάζ τους με λιγότερες λέξεις. Είναι εύκολο να γράφεις πολλά, το δύσκολο είναι να έχεις ένα πλήρες ρεπορτάζ με λιγότερες λέξεις.
Οι Λαρισαίοι όπως χρόνια τώρα έτσι και σε αυτή την αλλαγή σχολίασαν, παρατήρησαν και επεσήμαναν τι τους άρεσε και τι όχι.
Στον Γιώργο τράβηξαν το ενδιαφέρον οι μεγάλες φωτογραφίες ενώ ο Σταμάτης, οδηγός ταξί υποστήριξε ότι είναι πιο ευανάγνωστη, «παρατήρησα την αλλαγή και μου άρεσε. Δείχνει πιο φρέσκια».
Η Ανθή παρατήρησε ότι με τις μεγαλύτερες φωτογραφίες εστιάζει στο θέμα καλύτερα, ενώ ο Κώστας παρατήρησε: «είναι πιο μίνιμαλ. Μου αρέσει που μεγάλωσαν οι φωτογραφίες, θα ήθελα ωστόσο να είναι πιο ευδιάκριτος ο διαχωρισμός των θεμάτων».
Η Σταυρούλα έκανε λόγο για πιο προσιτή εφημερίδα «δείχνει πιο καθαρή, πιο προσιτή, θεωρώ ότι αναδεικνύονται τα θέματα καλύτερα». Ο Σωτήρης έχει περίπτερο και παρατηρώντας τις αλλαγές σχολίασε: «Μου φαίνεται πιο ξεκούραστη στο μάτι. Αλλά η πρώτη ματιά σου δίνει την εντύπωση ότι κάτι λείπει επειδή για χρόνια την είχαμε συνηθίσει αλλιώς».
Η Μαρία βρίσκει θετική την αλλαγή «μου αρέσει που μίκρυναν τα κείμενα και μεγάλωσαν οι φωτογραφίες. Θα ήταν ακόμα καλύτερη αν υπήρχαν περισσότερες έγχρωμες σελίδες», καταλήγει.
Της Ζωής Παρμάκη
Φωτ. Βασίλης Ντάμπλης
