Ο Μάιος, μήνας των λουλουδιών και των αρωμάτων, μήνας που ο πληθυσμός του μελισσιού είναι στο ανώτατο σημείο, είναι και ο μήνας της σμηνουργίας και των αφεσμών.
Η πρώτη έννοια είναι το φυσικό και φυσιολογικό φαινόμενο κατά το οποίο ένα μελίσσι χωρίζεται σε δύο μέρη, με σκοπό τον πολλαπλασιασμό του και τη διαιώνιση του είδους. Η δεύτερη, το τμήμα του πληθυσμού της κυψέλης μαζί με τη βασίλισσα που φεύγουν από τη φωλιά τους προς αναζήτηση καινούργιας.
Η καινούργια φωλιά συνήθως είναι ένας κορμός δένδρου, ένα κλωνάρι, ένας τοίχος, μια κολόνα. Σ’ αυτή, οι μέλισσες κρέμονται η μία από τα νύχια της άλλης, η μία δίπλα στην άλλη ενωμένες, και σχηματίζουν το λεγόμενο μελισσοτσαμπί ή σμάρι. Εξωτερικά του οι πιο ηλικιωμένες μέλισσες, εσωτερικά οι νεότερες και στο κέντρο η βασίλισσα!
Εκεί ο αφεσμός θα παραμείνει περίπου μια μέρα και οι μελισσοκόμοι που το ξέρουν φροντίζουν πάντα να ελέγχουν την περιοχή και να μαζεύουν το μελίσσι τους. Το υπόλοιπο μελίσσι της κυψέλης ηρεμεί, ο πληθυσμός αυξάνεται γιατί προστίθενται μέλισσες από τον εκκολαπτόμενο γόνο, και η πρώτη νεαρή βασίλισσα που εκκολάπτεται μονομαχεί με τις υπόλοιπες, επιβιώνει η δυνατότερη και αναλαμβάνει την αρχηγία του μελισσιού.
ΑΓΙΑ (Γραφείο «Ε»)
Ν. Γουργιώτης
