Οι ρυθμίσεις του «Νόμου Παρασκευόπουλου» έδιναν καταρχάς την δυνατότητα πρόωρης αποφυλάκισης σε τρεις κατηγορίες κρατουμένων και συγκεκριμένα στους ανάπηρους, τους ανήλικους και τους φιλοξενούμενους αλλοδαπούς. Παράλληλα οι διατάξεις του ήταν ευνοϊκές και για την υπό όρους απόλυση κοινών κρατουμένων υπό προϋποθέσεις ακολουθώντας τις ρυθμίσεις που είχαν θεσπιστεί από προηγούμενες κυβερνήσεις.
Αρχικά ο νόμος θα είχε ισχύ για ένα έτος, μέχρι τον Απρίλιο του 2016, και δεν είχε καθόλου εξαιρέσεις. Όταν παρατάθηκε με τον ν. 4411/2016, εισήχθη η εξαίρεση μόνο για τους «παιδεραστές». Η πιο πρόσφατη παράτασή του, είναι εκείνη του Σεπτεμβρίου του 2017, παρατείνοντας την ισχύ του μέχρι και τις 28 Αυγούστου του 2018.
Σύμφωνα με την τροπολογία που κατατέθηκε στην Βουλή από τον υπουργό Δικαιοσύνης Σταύρο Κοντονή, από τις ευνοϊκές διατάξεις του νόμου εξαιρούνται κρατούμενοι οι οποίοι βρίσκονται στη φυλακή κατηγορούμενοι για αδικήματα όπως ανθρωποκτονία με πρόθεση, εμπόριο δούλων, εμπορία ανθρώπων, αρπαγή ανηλίκων, πορνογραφία ανηλίκων, μαστροπεία, ληστεία, κ.α.
ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΣΗ
Τον Απρίλιο του 2015, οι ελληνικές φυλακές «φιλοξενούσαν» 11.569 κρατούμενους, αριθμός που ξεπερνούσε κατά πολύ το όριο των 9.886 που είχε τεθεί, με αποτέλεσμα οι κρατούμενοι να βρίσκονται κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλο. Μάλιστα, το 2014, οι φυλακές είχαν φτάσει στον αριθμό ρεκόρ των 12.693 κρατουμένων. Η Ελλάδα καταδικάστηκε πολλές φορές από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, λόγω των άθλιων συνθηκών που επικρατούσαν στα σωφρονιστικά ιδρύματα. Εκτός από την κατακραυγή της χώρας σε διεθνές επίπεδο, οι καταδίκες του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου κόστισαν στο ελληνικό κράτος τουλάχιστον 2 εκατομμύρια ευρώ σε αποζημιώσεις. Τους πρώτους 8 μήνες εφαρμογής του νόμου, 1.937 κρατούμενοι απολύθηκαν, κατεβάζοντας τον αριθμό των κρατουμένων στους 9.632. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Απριλίου του 2017, οι κρατούμενοι ήταν 9.560, με μόλις 116 από αυτούς να είναι ανήλικοι.
Ωστόσο, αν και οι αριθμοί δείχνουν πως η αποσυμφόρηση είναι επιτυχημένη, παρατείνοντας τον νόμο (με περισσότερες εξαιρέσεις αυτή τη φορά), καταγράφηκαν περιπτώσεις κρατουμένων που αποφυλακίστηκαν αλλά βρέθηκαν ξανά αντιμέτωποι με το νόμο, διαπράττοντας ακόμα και ειδεχθή εγκλήματα. Βέβαια, σε καμία περίπτωση τα συγκεκριμένα εγκλήματα δεν είναι τόσο μαζικά, ώστε να δικαιολογούν τις υστερικές κραυγές και τις βαρύγδουπες αιτιάσεις στελεχών της αντιπολίτευσης, εκπροσώπων φορέων με σαφή ακροδεξιά καταγωγή και κατευθυνόμενων δημοσιογράφων, σχετικά με την ανάγκη κατάργησης του νόμου. Χαρακτηριστικό είναι επίσης, ότι, σύμφωνα με τα επίσημα καταγεγραμμένα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, το διάστημα ισχύος του «Νόμου Παρασκευόπουλου (από το 2015 μέχρι σήμερα) η βαριά εγκληματικότητα (ανθρωποκτονίες, ληστείες) έχει μειωθεί και μάλιστα εντυπωσιακά σε ορισμένες της κατηγορίες.
Σημειώνεται πάντως, ότι «σε περιπτώσεις ορισμένων αδικημάτων κακουργηματικού χαρακτήρα ιδιαίτερα μεγάλης απαξίας και υψηλής επικινδυνότητας για την έννομη τάξη και την ασφάλεια του κοινωνικού συνόλου», η εφαρμογή των ευεργετικών διατάξεων δεν επιτρέπεται καθόλου, ενώ σε ορισμένα άλλα προβλέπεται, πέραν των λοιπών περιοριστικών όρων, η δυνατότητα επιβολής κατ’ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση».
