Ήταν αποτέλεσμα των καταστροφικών πολιτικών στην περίοδο της μεταπολιτευτικής διακυβέρνησης από τον δικομματισμό. Ήταν, συνολικά, η προώθηση ενός λανθασμένου μοντέλου ανάπτυξης που εξυπηρετούσε συγκεκριμένα συμφέροντα, σε βάρος των δυνατοτήτων της χώρας και της πλειοψηφίας των πολιτών, του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων. Στο συμπέρασμα αυτό, έστω και με παραλλαγές, καταλήγουν όλοι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι, ακόμα και σε διεθνές επίπεδο. Υποστηρικτές μιας διαφορετικής άποψης συνεχίζουν να είναι όσοι συνέβαλαν με διάφορους τρόπους στη χρεοκοπία της χώρας». Αυτό τονίζει σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας επισημαίνοντας μεταξύ άλλων:
«Στη χώρα ποτέ μέχρι σήμερα δεν εκπονήθηκε ένα ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχέδιο, με βάση το οποίο θα αξιοποιούνταν οι δυνατότητές της και θα ικανοποιούνταν οι ανάγκες του λαού της. Η λογική της παράδοσης της αναπτυξιακής διαδικασίας, μονοσήμαντα στους μηχανισμούς της αγοράς, καθόρισε αποφασιστικά και τα τραγικά αδιέξοδα στην οικονομία και την κοινωνία. Αυτό αποτελεί μια πρώτη βασική επισήμανση, σχετικά με τη διαφορετική πολιτική φιλοσοφία γύρω από ένα ευκαιριακό και νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης που εξελίχτηκε μεταπολιτευτικά, κυρίως μετά το 1990, και το ολοκληρωμένο αναπτυξιακό μοντέλο που εκπονεί ο ΣΥΡΙΖΑ…
Είναι πολύ χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι θιασώτες του ξεπερασμένου και καταστροφικού αυτού μοντέλου, όταν αναφέρονται στην ανάπτυξη προβάλλουν μεμονωμένα και διάσπαρτα έργα. Έργα χωρίς αφετηρία αναφοράς και αξιολόγηση συγκριτικών αποτελεσμάτων. «Πού πήγαν», δηλαδή, «τα χρήματα» και «πόσο απέδωσαν», από τα μικρά έως τα μεγάλα. Είναι χαρακτηριστικό για παράδειγμα ότι, ενώ τα χωριά ερήμωναν, χρηματοδοτούνταν κατασκευές σχολείων, ή ότι ενώ οι συνεταιρισμοί διαλύονταν με τις ευλογίες μιας μεταπρατικής αντιπαραγωγικής πολιτικής, κτίζονταν «συνεταιριστικά» εμπορικά κέντρα, ή δημοπρατούνταν έργα χωρίς συνάφεια με παράλληλες δράσεις, χωρίς επαρκή χρηματοδότηση και ολοκληρωμένες κατασκευές… Τα έργα βιτρίνας και οι συνθήκες ικανοποίησης ημετέρων καθόριζαν το πλαίσιο, κάτω από το οποίο «έτρεχαν» σε μεγάλο βαθμό οι επιλογές για «το πού και πώς μπορούσαν να ξοδευτούν χρήματα»…
Τα ποιοτικά προϊόντα και οι καλές αμοιβές σε συνδυασμό με την προστασία του περιβάλλοντος, αποτελούν βασικές προδιαγραφές για τη διαμόρφωση ενός παραγωγικού μοντέλου που μπορεί και πρέπει να αξιοποιήσει τις δυνατότητες της χώρας και του εκλεκτού επιστημονικού δυναμικού της.
Η προώθηση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου που διαφοροποιείται από το προηγούμενο στους στόχους, το περιεχόμενο και τις διαδικασίες, βάζει επιτακτικά και το θέμα της δημιουργίας μιας αναγκαίας κοινωνικής πλειοψηφίας για την υλοποίησή του. Γιατί, όπως φάνηκε και στα αναπτυξιακά συνέδρια του ΣΥΡΙΖΑ, το πέρασμα σε ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης δεν απαιτεί μόνο ένα διαφορετικό σχέδιο. Τα προτάγματα φορέων και πολιτών και η τοπική αυτοδιοίκηση, σαν συντονιστής των δράσεων στις τοπικές κοινωνίες, ανέδειξαν όλο τον πλούτο θέσεων που συνδιαλέγονται δημιουργικά με το συνολικό αναπτυξιακό σχέδιο…
Το σχέδιο της βιώσιμης και δίκαιης ανάπτυξης μπορεί να το μετατρέψει σε εφαρμόσιμη πολιτική και αναπτυξιακή προοπτική μόνο μία προοδευτική πλειοψηφία, που θα εκπροσωπεί τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών και όχι τα συμφέροντα του κατεστημένου. Ωστόσο, η διαπλοκή άπλωσε τα πλοκάμια της για να συσκοτίσει αυτή την επικοινωνία της πλατιάς κοινωνικής βάσης σε όλες τις εκφάνσεις της, με το εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ. Ενός σχεδίου που απευθύνεται σε όλες τους πολίτες και τους φορείς τους, χωρίς ιδεολογικές ή άλλες διακρίσεις.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο χώρος όπου οι επιπτώσεις της Κρίσης εκδηλώθηκαν πιο έντονα στη διάρκεια της κρίσης ήταν στο επίπεδο της κάθε ξεχωριστής τοπικής κοινωνίας. Γιατί εκεί αθροίζονται, μαζί με τη μείωση των εισοδημάτων και την υποβάθμιση των κοινωνικών παροχών και όλα εκείνα που επηρεάζουν τα προβλήματα της καθημερινότητας και την ποιότητα ζωής σε κάθε μικρό και μεγάλο αστικό κέντρο, η στέγαση, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η περίθαλψη, η καθαριότητα, το αστικό περιβάλλον, η παρεχόμενη εκπαίδευση, οι μεταφορές, ο πολιτισμός σε όλες τις πλευρές του. Αυτά είναι τα μικρά και μεγάλα θέματα της κάθε τοπικής κοινωνίας που συρρικνώθηκαν και προσαρμόστηκαν στα σχέδια του κατεστημένου, για τον περιορισμό και την περικοπή των δαπανών της κοινωνίας των πολιτών. Η τοπική αυτοδιοίκηση συμπιέστηκε θεσμικά και αναπτυξιακά στα όρια που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του κατεστημένου. Αυτό είναι που, ανεξάρτητα από ιδεολογικό πρόσημο, συσπείρωσε τη μεγάλη πλειοψηφία των εκπροσώπων των ΟΤΑ να αναζητήσουν μέσα από τα αναπτυξιακά συνέδρια του ΣΥΡΙΖΑ, τη δυνατότητα να συμμετέχουν στο αναπτυξιακό όραμα για το μέλλον της χώρας…».
