Ο λόγιος ομιλητής και καθηγούμενος της εν Μονής του Εσφιγμένου, π.Βαρθολομαίος, αναφέρθηκε με πολλή διάκριση στα θέματα της αγάπης, της φιλαδελφίας, της ταπείνωσης και της υπομονής, που πρέπει να συναντώνται και να συνυπάρχουν στις καλλιεργημένες καρδιές των πιστών χριστιανών, που αγωνίζονται μέσα σε αυτόν εδώ τον στίβο της ζωής, που περισσότερο ομοιάζει με κοιλάδα του κλαυθμώνος, παρά με πηγή ανέσεως και καλοπέρασης. «Ο χριστιανός τόνισε ο Γέροντας, δεν πρέπει να αισθάνεται ποτέ μόνος και ανυπεράσπιστος, διότι υπάρχει, ζει και κινείται πάντοτε όχι απλώς με την ελπίδα της αιωνίου ζωής, αλλά και με την βεβαιότητα της Αναστάσεως! Ο σύγχρονος άνθρωπος όμως δυστυχώς καθημερινά βιώνει το αίσθημα της μοναξιάς, της απομόνωσης και της απογοήτευσης, καθώς είναι καταδικασμένος όταν ζει μακριά από τον Θεό, να στερείται την θεία χάρη και έτσι να ζει μόνος και έρημος κι ας βρίσκεται ανάμεσα σε πολλούς... Ο πνευματικός όμως άνθρωπος τα άνω φρονεί και όχι τα κάτω, τα ουράνια νοσταλγεί και όχι τα επίγεια, επιζητεί δε διά της ηρεμίας, της νήψεως, του αγώνος και της προσευχής, τις θείες εμπειρίες, που τον οδηγούν σε άλλες διαφορετικές καταστάσεις, στην πρόγευση της μελλούσης μακαριότητος και σε αυτόν τον ίδιο τον Χριστό, που είναι η σωτηρία του και ο αγιασμός του».
Στο τέλος της ιεράς ακολουθίας ο σεβασμιότατος κ. Ιγνάτιος ευχαρίστησε εκ μέρους των πατέρων και των ευλαβών χριστιανών, τον πολυσέβαστο Άγιο Καθηγούμενο π. Βαρθολομαίο, διότι όπως είπε «έκλεισε με αυτήν την πνευματική ομιλία του, την σειρά των πνευματικών ομιλιών της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και ωφέλησε ιδιαίτερα το χριστεπώνυμο πλήρωμα τόσο με την αναφορά του στις υψοποιές αρετές που πρέπει να στολίζουν τις ανθρώπινες καρδιές, όσο και με τα ζωντανά παραδείγματα των συγχρόνων μεγάλων αγιορειτών πατέρων, που έφτασαν από το κατ΄ εικόνα, στο καθ΄ομοίωσιν και τώρα πρεσβεύουν και για όλους εμάς από την εν Ουρανοίς Θριαμβεύουσα Εκκλησία».
