Την ώρα που κάποιοι ασχολούνται με τη γυμναστική, ένα άθλημα, την εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου ή μιας εικαστικής τέχνης, κάποιες κυρίες επιλέγουν ένα πιο πρακτικό αλλά ταυτόχρονα πολύ δημιουργικό χόμπι, όπως είναι τα σεμινάρια ραπτικής. Αρκετές κυρίες παρακολουθούν τα μαθήματα που παραδίδει η πατρονίστ Σέβη Νικολούλη και εκπαιδεύονται στο πατρόν, το γάζωμα, τους τρόπους διαχείρισης του κάθε υφάσματος και υλικού και βάζοντας το προσωπικό τους γούστο και τη φαντασία δημιουργούν ρούχα και αξεσουάρ με τη δική τους υπογραφή.
Η εκπαιδεύτρια κ. Νικολούλη είναι πατρονίστ, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αγιά, εργάστηκε για πολλά χρόνια σε μεγάλες εταιρίες ως σχεδιάστρια και πρόσφατα επέστρεψε στη Λάρισα, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων του συζύγου της. Στον ελεύθερο χρόνο της αποφάσισε να οργανώσει μια σειρά από σεμινάρια για να διδάξει στις Λαρισαίες την τέχνη της ραπτικής. Οι μαθήτριές της, γιατί γυναίκες είναι αυτές που ενδιαφέρονται για τα μαθήματα, είναι ηλικίας από 25 έως 65 ετών και αποφασίζουν να παρακολουθήσουν τα σεμινάρια για διαφορετικούς λόγους. Άλλες γιατί ψάχνουν ένα χόμπι, κάποιες για να διοχετεύσουν τη δημιουργικότητα που έχουν μέσα τους, άλλες γιατί έχουν εκείνη την παλιά ραπτομηχανή της μαμάς και είναι κρίμα να πηγαίνει χαμένη και φυσικά κάποιες γιατί μέσα από αυτά αναζητούν μια νέα επαγγελματική προοπτική. Όπως μας λέει η κ. Αγγελική, η οποία ασχολείται με το χόμπι της εδώ και τρία χρόνια, είναι μια εξαιρετική απασχόληση και συνάμα ιδιαίτερα δημιουργική και πρακτική. «Μέσα από τη ραπτική, όχι μόνο εκφράζω τη δημιουργικότητά μου» εξηγεί «αλλά έχω τη δυνατότητα να φτιάχνω για μένα και για τα παιδιά μου πολλά ρούχα, που είναι πραγματικά μοναδικά. Μέσα από τη ραπτική εκτονώνομαι αλλά έχω και τη χαρά να βλέπω τις δημιουργίες μου πάνω στα αγαπημένα μου άτομα. Η κόρη μου μάλιστα κάνει και το μοντέλο. Αυτό που εύχομαι είναι να είχα και άλλο ελεύθερο χρόνο για να ασχολούμαι με τη ραπτική».
Η κ. Καλλιρρόη από την άλλη χαρακτηρίζει τα μαθήματα ραπτικής ως ψυχοθεραπεία. «Όταν βρίσκομαι στα σεμινάρια το μυαλό μου καθαρίζει από τα πάντα. Αν και έχω λίγο καιρό που ασχολούμαι, από τον περασμένο Οκτώβρη νιώθω φανταστικά. Όχι μόνο γιατί χαλαρώνω αλλά και γιατί φτιάχνω κάτι με τα χέρια μου, βάζω τη φαντασία μου να δουλέψει και βλέπω το αποτέλεσμα του κόπου μου». Ωστόσο σε δύσκολους καιρούς δεν παύει να είναι πέρα από χόμπι και μια επαγγελματική προοπτική. Μάθε τέχνη κι άστηνε, κι άμα πεινάσεις πιάστηνε, λέει άλλωστε ο λαός.
Μάλιστα, προκειμένου να συντονίζονται οι μαθήτριες, να ανταλλάσσουν εικόνες από τις δημιουργίες τους, να ενημερώνονται για τα υλικά που χρειάζονται σε κάθε μάθημα έχει φτιαχτεί και η αντίστοιχη σελίδα στο facebook «Μαθαίνω να δημιουργώ εύκολα ρούχα» αλλά και η ιστοσελίδα www.mycloths.eu.
Πάντως, όπως σημειώνει εκπαιδεύτρια, η οποία έχει στο παρελθόν συνεργαστεί και με τοπικούς φορείς προκειμένου να παρέχει αφιλοκερδώς τις γνώσεις της, είναι κρίμα που στη Λάρισα δεν υπάρχει μια επαγγελματική σχολή που να παρέχει κατάρτιση πάνω σε αυτόν τον τομέα, ενώ στην περιοχή λειτουργούν πολλές βιοτεχνίες που αναζητούν έμπειρες γαζώτριες. Επίσης, στόχος της εκτός από τα σεμινάρια για γυναίκες, σύντομα να δημιουργήσει τμήματα για παιδιά αλλά και για άνδρες που ενδιαφέρονται να μάθουν την τέχνη της ραπτικής.
Παναγιώτα Φούντα
