«Συνέχιση της επεξεργασίας και εξέτασης του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Ι) Κύρωση της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας και προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας, ΙΙ) Ενσωμάτωση της 2005/214/ΔΕΥ απόφασης – πλαίσιο, όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση – πλαίσιο 2009/299/ΔΕΥ, σχετικά με την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης επί χρηματικών ποινών και ΙΙΙ) Άλλες διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» (2ησυνεδρίαση – ακρόαση εξωκοινοβουλευτικών προσώπων)»
Η κ. Μπασδέκη συμμετέχοντας στη συζήτηση, μετέφερε, ως εκπρόσωπος της Ολομέλειας, τις θέσεις του δικηγορικού κόσμου για το υπό ψήφιση νομοσχέδιο. Μεταξύ άλλων ανέφερε τα εξής:
«Η ευκταία κατάληξη της υπογραφής της Σύμβασης για την Πρόληψη και καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας γίνεται πράξη, 7 χρόνια μετά την υπογραφή της από την Ελληνική Κυβέρνηση, με την ολοκλήρωση του νομοσχεδίου που εναρμονίζει την εθνική μας νομοθεσία στο νομικό πλαίσιο της ανωτέρω Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης, που έχει ήδη τεθεί σε δημόσια διαβούλευση και στοχεύει στην ψήφισή του από την ελληνική Βουλή.
Ως θεματοφύλακας των Δικαιωμάτων το Συμβούλιο της Ευρώπης συμβάλλει πάλι σημαντικά στη συμπλήρωση της ιστορίας των δικαιωμάτων των γυναικών, πραγματοποιώντας ένα ακόμη μεγάλο βήμα προς τον στόχο του σεβασμού αυτών των Δικαιωμάτων, ρίχνοντας φως για την κατανόηση αρχικά της έννοιας της βίας και θέτοντας ως στόχο την αναγκαιότητα της ολιστικής προσέγγισης του φαινομένου. Τα όσα κατά ιστορική παραδοχή συνθέτουν την υποδεέστερη αντιμετώπιση των γυναικών, όπως και με τη Διακήρυξη του ΟΗΕ για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών το 1993, έτσι και τώρα με τη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης εξαλείφονται με στόχο την αποτελεσματική τους αντιμετώπιση ακόμη και στα διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια».
Συνεχίζοντας η κ. Μπασδέκη είπε πως «η επικυριαρχία της ανισότητας των φύλων σε κάθε παρελθόντα αλλά και υφιστάμενο χρόνο της Ιστορίας αποτελεί εφαλτήριο της διατάραξης των αρχών του ανθρωπιστικού δικαίου, υποθάλπει με ολέθριες συνέπειες τη βία σε όλες της παραλλαγές της, αναπαράγοντας τις σχέσεις εξουσίας μεταξύ των φύλων και εν τέλει δομεί έναν ολόκληρο κοινωνικοοικονομικό μηχανισμό εξαναγκασμού των γυναικών».
