Τα πολυπόθητα σημάδια ζωής στον ευάλωτο από την κρίση κλάδο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων του νομού δεν εμφανίστηκαν και η τοπική επιχειρηματικότητα συνεχίζει να μετρά πληγές και απώλειες… Για μια ακόμη χρονιά η ανάσχεση της επιχειρηματικής «αιμορραγίας» αποτελεί «όνειρο θερινής νυκτός», καθώς το ισοζύγιο εγγραφώ-διαγραφών στο Επιμελητήριο είναι εκ νέου αρνητικό. Συνολικά 567 επιχειρήσεις άνοιξαν και 792 κατέβασαν «ρολά», δημιουργώντας ένα «έλλειμμα» 225 επιχειρήσεων και εκατοντάδων θέσεων εργασίας...
Οι αριθμοί και τα στοιχεία που αποτυπώνουν τις πραγματικές συνθήκες της αγοράς, τουλάχιστον στο ν. Λάρισας, αποδομώντας κάθε κυβερνητικό αφήγημα περί υπέρβασης της κρίσης και επιστροφής στην κανονικότητα, είναι αμείλικτα. Τα «λουκέτα» όχι μόνο δεν μειώνονται αλλά αυξάνονται, απειλώντας τη ραχοκοκαλιά της μικρομεσαίας οικονομίας της περιοχής. Ουσιαστικά το 2017 για κάθε μία επιχείρηση που άνοιγε, τουλάχιστον δύο έκλειναν…
Τα σκήπτρα στην επιχειρηματική αφαίμαξη, όπως είναι λογικό κρατά ο δήμος Λαρισαίων, ενώ εκ των επτά Δήμων του νομού, μόνο του Κιλελέρ, εμφανίζει σημάδια ανάκαμψης, καθώς είναι η μοναδική περιοχή όπου το ισοζύγιο διαγραφών - εγγραφών είναι θετικό. Άνοιξαν συγκεκριμένα 38 νέες επιχειρήσεις και ανέστειλαν την λειτουργίας τους 28. Στους πίνακες που παραθέτουμε, σύμφωνα με τα στοιχεία που τηρούνται στο μητρώο του Επιμελητηρίου Λάρισας, καταγράφεται η πραγματική εικόνα της οικονομίας στο νομό…
ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΕΣ ΟΙ ΑΤΟΜΙΚΕΣ
Πρωταθλήτριες στα «λουκέτα» στο νομό και σε φάση συνεχούς συρρίκνωσης αναδεικνύονται οι ατομικές εταιρείες καθώς 580 συνολικά κατέβασαν ρολά όλο το χρόνο. Σε επίπεδο ενάρξεων οι ατομικές πάλι έχουν την τιμητική τους, καθώς ιδρύθηκαν 321 ενώ εντυπωσιακό είναι και το στοιχείο πως αυξάνεται σταθερά, δεδομένης της οικονομικής συγκυρίας, η δημοτικότητα των Ιδιωτικών Κεφαλαιουχικών Εταιρειών (ΙΚΕ) που είναι γνωστές και ως «επιχειρήσεις του ενός ευρώ». Μέσα στο 2017 συστάθηκαν 121 και διαγράφηκαν μόνο 15. Πρόκειται για προσωπικές, στην ουσία επιχειρήσεις που δεν έχουν ούτε υπαλλήλους για να τονώσουν την απασχόληση ούτε πραγματοποιούν επενδύσεις που θα μπορούσαν να κινήσουν την οικονομική δραστηριότητα. Είναι απλώς απέλπιδες προσπάθειες εργαζομένων να επιβιώσουν και να μην έχουν την τύχη των εκατοντάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων που έκλεισαν στην περίοδο της κρίσης. Η συντριπτική τους πλειονότητα εκτιμάται πως αποτελεί απότοκο του κλεισίματος των βιβλίων ελεύθερων επαγγελματιών που επέλεξαν αυτή τη νομική μορφή ως μοναδική διέξοδο επιβίωσης. Την ίδια στιγμή στη συγκεκριμένη κατηγορία τα μεγέθη των διαγραφών παραμένουν ακόμη χαμηλά, κάτι που αποδίδεται και στη «νεαρή» ηλικία τους καθώς η συγκεκεριμένη νομική μορφή της εταιρίας θεσμοθετήθηκε το 2013.
Σε απαξίωση βρίσκονται και οι ΕΠΕ, οι εταιρίες περιορισμένης ευθύνης δηλαδή καθώς ιδρύθηκαν 3 και διεγράφησαν 16. Η απαξίωσή τους αποδίδεται και στην εμφάνιση των ΙΚΕ αφού φαίνεται να τις έχουν υποκαταστήσει σε μεγάλο βαθμό. Θετικό είναι το ισοζύγιο στις ΑΕ και στις ΕΕ ενώ η «ψαλίδα» των απωλειών ανοίγει στις ομόρρυθμες.
ΣΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΣΤΙΑΣΗ
Επίσης εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος των επιχειρήσεων που συστήνονται τα τελευταία χρόνια εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται σε κλάδους με προσανατολισμό την εγχώρια κατανάλωση, κατά κύριο λόγο αφορούν στην εστίαση και στη διασκέδαση και όχι σε κλάδους μεταποίησης ή υψηλού τεχνολογικού περιεχομένου. Εν ολίγοις οι δραστηριότητες υπηρεσιών εστίασης κυριαρχούν, είναι οι πλέον δημοφιλείς αλλά δυστυχώς και οι πλέον τρωτές καθώς, οι περισσότερες εξ αυτών έχουν μικρή διάρκεια ζωής… Σύμφωνα με τα στοιχεία το λιανικό εμπόριο είχε αρνητικό ισοζύγιο 130 επιχειρήσεων, οι υπηρεσίες 101 και μόνο η μεταποίηση είχε θετικό ισοζύγιο με 6 συνολικά επιχειρήσεις…
Συμπερασματικά η όλη αυτή εξέλιξη, που παρατηρείται από την έναρξη της κρίσης στο νομό Λάρισας, ενδέχεται να έχει ως συνέπεια την αύξηση του μεριδίου των μικρών επιχειρήσεων στην τοπική οικονομία. Εξέλιξη που θα μπορούσε να έχει αρνητικές προεκτάσεις στο βαθμό που η πλειοψηφία των νέων επιχειρήσεων χαρακτηρίζονται ακόμη από χαμηλή ένταση τεχνολογίας και γνώσης.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα λιγότερες ευκαιρίες για δημιουργία οικονομιών κλίμακας, μικρότερη δυνατότητα πραγματοποίησης και χρηματοδότησης έρευνας και καινοτομίας στο εσωτερικό των επιχειρήσεων, αυξανόμενα κόστη και υψηλότερους φραγμούς στην πρόσβαση σε νέες εξαγωγικές αγορές και μικρότερες δυνατότητες διασύνδεσης με διεθνή δίκτυα διανομής και παραγωγής και συνεπώς χαμηλότερη παραγωγικότητα.
Εν ολίγοις όλα τα παραπάνω, υποδηλώνουν την ύπαρξη σημαντικών δυσχερειών στην αναδιάρθρωση της οικονομίας που θα βασίζεται σε προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας...
Του Γιώργου Νούλη
