Στο «καλωσόρισμά» του ο σεβασμ. μητροπολίτης Ελασσώνος κ. Χαρίτων υπενθύμισε στο ακροατήριο ότι «πολλές φορές αυτές οι εορτές, όπως τα Χριστούγεννα, αλλοιώνονται, διαστρεβλώνονται και ο χαρακτήρας τους γίνεται περισσότερο κοσμικός» και βέβαια «αποτελεί πρόκληση για το πώς αντιμετωπίζονται τα Χριστούγεννα από τη σύγχρονη οικογένεια». Από την πλευρά του, ο υπεύθυνος της Σχολής Γονέων της Ι. Μητρόπολης αρχιμανδρίτης – π. Βησσαρίων Καραλάσκος «κατέθεσε», χαρακτηριστικά, με νόημα: «Αρκετή χρυσόσκονη έπεσε όλα αυτά τα χρόνια και στην αγορά οι άγγελοι λιγόστεψαν τραγικά. Υπάρχει όμως μία ανθρώπινη ανάγκη και μία ψυχή που διψά. Τα Χριστούγεννα θα βρουν τον σωτήρα τους».
Με εξαιρετικό πυκνό λόγο ο ομιλητής λόγιος ιατρός κ. Ιωάννης Καλούσης «καθήλωσε» το ακροατήριο και έδωσε τη θεολογική διάσταση της μεγάλης εορτής, με αναφορές στην ονοματοδοσία του θείου βρέφους, του Χριστού, στο όνομα Ιησούς («ο Θεός που σώζει τον λαό του») αλλά και στον χώρο της οικογένειας («αυτό τον χώρο που επέλεξε ο Θεός να γίνει άνθρωπος και να συναναστραφεί μαζί μας»).
Χαρακτηριστικό το απόσπασμα από την «κατάθεση ψυχής» του κ. Καλούση: «Τι σημαίνουν αυτά για μας, για τη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων και για τη σχέση που έχουμε εμείς με τη γιορτή αυτή; Σημαίνουν ότι και εμείς κάπως έτσι πρέπει να σκεπτόμαστε. Όπως ο Ιωσήφ. Δηλαδή να μην έχουμε στο μυαλό μας την πολύ διαδεδομένη ιδέα ότι πνευματική ζωή, ζωή μέσα στην Εκκλησία και ζωή σύμφωνη με τον Νόμο του Θεού είναι μία ζωή ηρεμίας, ησυχίας, γαλήνης, ανθρώπων κουρασμένων που πρέπει να ξεκουραστούν. Όχι, αυτό είναι λάθος. Αντίθετα, είναι πολλές φορές μια ζωή ταραχής, μια ζωή προβληματισμού, μια ζωή κρίσεως της συνειδήσεως, μια ζωή κατά την οποία ο άνθρωπος συχνά ταλαντεύεται, προβληματίζεται και βρίσκεται σε πολύ μεγάλα διλήμματα, όπως ό Ιωσήφ που ταράχτηκε. Ο άγιος αυτός άνθρωπος, που αξιώθηκε να υπηρετήσει όσο κανείς άλλος από τόσο κοντά το μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Θεού, ταράχτηκε και πέρασε δύσκολες ώρες και μέρες και για να βρει την ησυχία του ήρθε ένας άγγελος για να τον οδηγήσει. Η πνευματική ζωή λοιπόν δεν είναι πάντα ησυχία και γαλήνη. Δεν είναι για ανθρώπους που έχουν κουραστεί και αισθάνονται την ανάγκη να ξεκουραστούν. Είναι ένας αγώνας συνεχής, ένας αγώνας για την τήρηση του Νόμου του Θεού, που πολλές φορές ο άνθρωπος δεν είναι σίγουρος τι πρέπει να κάνει μπροστά στον Θεό και μπροστά στους ανθρώπους. Είναι μια ζωή διακινδύνευσης. Χωρίς διακινδύνευση δεν υπάρχει αυθεντική πνευματική ζωή, σαν αυτήν πού θέλει ό Θεός.
Το δεύτερο που πρέπει να κρατήσουμε είναι πως πρέπει να βάλουμε κι εμείς βαθιά στην καρδιά μας το μυστήριο της Παναγίας. Όπως την πήρε ο Ιωσήφ και την έβαλε πάλι στην καρδιά του και δεν της έδωσε διαζύγιο, ούτε στα κρυφά ούτε στα φανερά, αλλά την έβαλε στην καρδιά του, αφοσιώθηκε σε αυτό που ήθελε ο Θεός και αξιώθηκε να ονομάσει τον Θεό που γεννήθηκε Ιησού. Τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο μια γιορτή και μια πληροφορία. Δεν είναι μια αναφορά σε ένα ιστορικό γεγονός που έγινε κάποτε στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Είναι βέβαια ιστορικό γεγονός και γεννήθηκε όντως εκεί ο Χριστός και Τον προσκύνησαν οι μάγοι και οι βοσκοί και έψαλαν οι άγγελοι. Αλλά αυτό δεν λέει τίποτα για μας αν εμείς δεν συνδεθούμε με τον Χριστό, αν δεν έχουμε και εμείς μετοχή σ' αυτό το μυστήριο. Αν δηλαδή δεν ονομάσουμε και εμείς, μέσα από την καρδιά μας, μέσα από την ψυχή μας, αυτόν που γεννήθηκε «Ιησού», αν δεν καταλάβουμε και εμείς ότι ήρθε στον κόσμο να μας σώσει, όπως το κατάλαβε ο Ιωσήφ και Τον ονόμασε «Ιησού». Αν αυτό συμβεί, όντως θα εορτάσουμε Χριστούγεννα, και όντως θα γιορτάζουμε πάντοτε Χριστούγεννα, και όχι μόνο κάθε 25η Δεκεμβρίου».
Ο ομιλητής ολοκληρώνοντας, ανέφερε με νόημα: «Και εμείς γινόμαστε παιδιά του Θεού, αδελφοί του Χριστού, αδέλφια του Ιωσήφ, αδελφοί των μαθητών του Χριστού, παιδιά της Παναγίας. Ας παραλάβουμε λοιπόν και εμείς την Παναγία μέσα μας, ας ακολουθήσουμε και εμείς τον Χριστό μαζί με τον Ιωσήφ, χωρίς φόβο, και ας αξιωθούμε να ονομάσουμε και εμείς αυτόν πού γεννιέται «Ιησού», «ο Θεός πού σώζει τον λαό Του».
ΕΛΑΣΣΟΝΑ (Γραφείο «Ε»)
Του Γιάννη Μουκίδη
