Πρώτη στάση στο μονοπάτι της Κλεισούρας, αφιερωμένο στο Γενέθλιο της Θεοτόκου. Ιδρύθηκε το 1314 και δεσπόζει κάτω από το χωριό Κλεισούρα στο βάθος της εύφορης κοιλάδας που σχηματίσθηκε από το διαχωρισμό των βουνών Άσκιο και Βίτσι. Αντικρίζοντάς το μοιάζει με απόρθητο κάστρο. Στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα φιλοξένησε πολλούς Μακεδονομάχους και στα χρόνια της γερμανικής κατοχής υπήρξε κρησφύγετο των ταλαιπωρημένων κατοίκων της περιοχής.
Σ' αυτό το μοναστήρι έζησε και αγίασε η Αγία Σοφία η Νέα. Αγιοποιήθηκε την 1η Ιουλίου του 2012.
Ακολούθως επισκέφθηκαν την Ι.Μ. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μαυριώτισσας, επίσης ένα άλλο ξεχωριστό θρησκευτικό μνημείο. Διανύοντας μια πανέμορφη καταπράσινη παραλίμνια διαδρομή, φθάσαμε στο Μοναστήρι δίπλα στη λίμνη. Κτίσθηκε το 1081-1118 από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Αλέξιο Α' τον Κομνηνό, όπου ο ξεναγός μας ανέπτυξε το ιστορικό της.
Έπαιξε σημαντικό ρόλο σε όλες τις φάσεις της ιστορίας της Καστοριάς. Κατά την τουρκοκρατία οι Τούρκοι έβγαλαν τα μάτια των εικονιζόμενων αγίων. Ήταν Μονή, τώρα είναι προσκύνημα.
Στη συνέχεια επισκέφθηκαν τον προϊστορικό Λιμναίο Οικισμό "Δισπηλιό". Ενημερώθηκαν από την ξεναγό για την ιστορία του. Υπήρξε κατά τα έτη 5500-3000 π.Χ. ως οργανωμένη κοινωνία. Ζούσαν σε πασσαλόπηχτες κατοικίες μέσα στη λίμνη. Τα ευρήματα αποδεικνύουν ότι είχαν αναπτύξει δικό τους πολιτισμό. Κατασκεύαζαν εργαλεία - όπλα - οικιακά σκεύη - φλογέρες, οι αρχαιότερες στην Ευρώπη, κοσμήματα. Ως απεδείχθη από μία επιγραφή που βρέθηκε, γνώριζαν γραφή που οι αρχαιολόγοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν.
Σειρά για επίσκεψη είχε το Σπήλαιο του Δράκου, ή Σπηλιά του Δράκου, που κατά την παράδοση ήταν χρυσωρυχείο και τη φύλαγε ένας δράκος, απ' όπου πήρε και τ' όνομά του. Ένα πανέμορφο σπήλαιο με έναν φαντασμαγορικό διάκοσμο από σταλακτίτες και σταλαγμίτες, αλλά και λιμνούλες! Όπως μας είπε ο ξεναγός κάθε εκατοστό για να δημιουργηθεί χρειάζεται 100 χρόνια. Έτσι διαπιστώνεις ότι τα αριστουργήματα αυτά της φύσης χρειάσθηκαν χιλιάδες χρόνια για να δημιουργηθούν.
Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1940 και ύστερα από διαδικασίες χρόνων δόθηκε στο κοινό στις 13 Δεκεμβρίου του 2009.
Ώρα για φαγητό και στη συνέχεια βόλτα στην παραλία της πανέμορφης λίμνης, που στα νερά της καθρεπτίζεται η πόλη της Καστοριάς. Θαυμάσαμε τη λίμνη με τους κύκνους, τις εκατοντάδες μαυρόπαπιες και τους γλάρους με τα παιχνιδίσματά τους και κάναμε τα ψώνια μας. Αποχαιρετήσαμε την αρχόντισσα της Δυτικής Μακεδονίας την Καστοριά με τα αρχοντικά της και τις 70-80 εκκλησίες της, δείγμα του πλούτου και της αρχοντιάς των Καστοριανών γουναράδων, που εδώ και πεντακόσια χρόνια εξακολουθούν με τον ίδιο παραδοσιακό τρόπο να δημιουργούν πραγματικά αριστουργήματα.
Με τη μακροχρόνια παράδοση, την άριστη ποιότητα και τις διεθνείς διασυνδέσεις κάνουν τη γουνοποιία έναν από τους σημαντικότερους τομείς της χώρας και ένα εξαιρετικό παραγωγικό κομμάτι της εθνικής μας οικονομίας.
Φθάσαμε και απολαύσαμε τον καφέ μας στη γραφική "Νεράιδα". Η θέα με τη φωταγωγημένη γέφυρα Σερβίων - Κοζάνης και τη λίμνη ήταν φαντασμαγορική.
Επιστρέψαμε με άπειρες εντυπώσεις και ωραίες εικόνες απ' όσα είδαμε, ακούσαμε και μάθαμε.
