Στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Λάρισας ο κατηγορούμενος προσπάθησε να αποδείξει την αθωότητά του κάτι όμως που δεν πέτυχε, με αποτέλεσμα να καταδικαστεί σε έξι χρόνια κάθειρξης. Όλα αυτά έγιναν σύμφωνα με το δικαστήριο διότι ο συνταξιούχος έφτιαξε τα σπίτια από την αρχή αλλά μετά διεκδίκησαν το μερίδιό τους τα ανίψια και με προηγούμενη δικαστική απόφαση δικαιωθήκαν χωρίς μάλιστα να δώσουν χρήματα στον θείο. Αυτό εξόργισε τον συνταξιούχο και γι’ αυτό τα έκαψε. «Από γινάτι» όπως τόνισε και ο εισαγγελέας της έδρας.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο για τις οικίες που εκδηλώθηκε η πυρκαγιά υπάρχει πολύχρονη αστική αντιδικία μεταξύ του κατηγορουμένου και της οικογένειας του αδερφού του. Ο παππούς των δύο αδερφών πεθαίνει πριν πενήντα περίπου χρόνια και τους εγκαθιστά ισομερώς ως συγκληρονόμους του. Ο ένας αδερφός μεταβιβάζει ισομερώς εξ αδιαιρέτου στα παιδιά του όλο το μερίδιο. Εν συνεχεία τα ανίψια ασκούν αγωγή εναντίον του θείου αιτούμενοι απόδοση σε αυτούς κατά ποσοστό (25%) εξ αδιαιρέτου από το ακίνητο στο οποίο υπήρχαν τα σπίτια (που κάηκαν στη συνέχεια).
Το Μονομελές Πρωτοδικείο κάνει δεκτή την αγωγή αλλά υποχρεώνει τα ανίψια να καταβάλουν το ποσό των 26 χιλιάδων ευρώ (ένεκα δαπανών επισκευής και συντήρησης στις οποίες προέβη ο θείος). Ασκείται έφεση και το Εφετείο Λάρισας στη συνέχεια αποφασίζει ο θείος να αποδώσει στα ανίψια του το 1/2 εξ αδιαιρέτου του επίδικου ακινήτου.
Μια ημέρα πριν τον εμπρησμό ο συνταξιούχος δίνει τα κλειδιά στον αδερφό του μέσω του δικηγόρου του. Ζητάει όμως χρόνο για να μαζέψει τα πράγματά του. Πάει στο σπίτι βάζει φωτιά, σύμφωνα με το δικαστήριο, και φεύγει τα ξημερώματα. Αφού απομακρύνεται από το χωριό για να δημιουργήσει άλλοθι καλεί το αστυνομικό τμήμα λέγοντας, ψευδώς σύμφωνα με την απόφαση, πως ενώ κοιμόταν στην οικία του, άκουσε θόρυβο, ξύπνησε και είδε δύο ανδρικές σκιές να απομακρύνονται.
Ο κατηγορούμενος αρνήθηκε τις κατηγορίες κάνοντας λόγο για φόβο «Πάντα υπήρχε ο φόβος. Φοβόμουν την οικογένεια του αδερφού μου. Υπήρξε εμπρησμός από πρόθεση και ο στόχος ήμουν εγώ. Μου την είχαν στημένη. Δεν ξέρω ποιος το έκανε όμως»
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως το κάνατε επειδή τα φτιάξατε εσείς και μετά την απόφαση του δικαστηρίου χάσατε ένα μεγάλο ποσοστό και σκεφτήκατε να μην πάρουν τίποτα;
ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Αν και αυτό είναι πρωτοφανές, όχι όμως δεν είχε περάσει από το μυαλό μου.
Την ενοχή του πρότεινε ο εισαγγελέας της έδρας που κατά τη διάρκεια της αγόρευσής του τόνισε μεταξύ άλλων ότι: «Από ψυχολογική φόρτιση δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί. Γι’ αυτό το έκανε. Από γινάτι. Το παρέδωσε δηλαδή όπως το βρήκε όταν άρχισε να το φτιάχνει. Καμία άλλη εξήγηση δεν είναι πειστική. Η πλευρά του αδερφού του δεν είχε κανέναν λόγο να το κάνει. Άγνωστος με αυτά τα δεδομένα δεν τέλεσε την πράξη. Ο κατηγορούμενος δεν είχε λόγο να εγκαταλείψει τον χώρο του από ένα μικρό φόβο και μετά να πάρει τηλέφωνο. Αυτό έγινε για άλλοθι. Ισχυρίστηκε πως κάποιος άλλος το έκανε αλλά ο ισχυρισμός του αυτός δεν έχει βάση λογικής γιατί δεν υπήρχε ισχυρό κίνητρο».
Κρίθηκε ένοχος για τις πράξεις του εμπρησμού από πρόθεση από τον οποίο μπορούσε να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο και κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα αλλά και για διακεκριμένη φθορά ξένης ιδιοκτησίας με φωτιά. Τιμωρήθηκε με συνολική ποινή κάθειρξης έξι ετών. Ο κατηγορούμενος άσκησε έφεση η οποία έχει αναστέλλουσα δύναμη.
ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΙΑΣΤΑΣ
