Η Τομεακή Οργάνωση Λάρισας του ΚΚΕ διοργανώνει πολιτική εκδήλωση –συζήτηση με θέμα: «Οι εξελίξεις στην Ελλάδα και διεθνώς. Ο λαός θεατής αναμένοντας, ή πρωταγωνιστής των εξελίξεων;», την Τετάρτη 17 Ιουνίου στις 8 30 μ. μ. στην Πλατεία Λαμπρούλη στο Λόφο του Φρουρίου με ομιλητή τον Μάκη Παπαδόπουλο, μέλος της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε, υπεύθυνο του Τμήματος Οικονομίας και της Ιδεολογικής Επιτροπής της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε.
Στη σχετική ανακοίνωση- κάλεσμα των οργανωτών τονίζεται: «Ο ορυμαγδός των πολιτικών εξελίξεων, τα επαναλαμβανόμενα Eurogroup, τα «σούρτα-φέρτα» των κυβερνητικών στελεχών σε όλο τον κόσμο –και ιδιαίτερα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού– αλλά και οι ατέλειωτες δηλώσεις, οι τακτικισμοί κάθε είδους, οι προπαγανδιστικοί ελιγμοί, παραμένουν ακατανόητα στην ουσία τους αν δε γειωθούν στην αντίστοιχη οικονομική πραγματικότητα που τα «γεννά».
Το πρώτο πράγμα το οποίο πρέπει να ξεκαθαριστεί, προσπαθώντας να ερμηνευτούν τα παραπάνω, είναι ο προσδιορισμός των αναγκών και των προτεραιοτήτων της ελληνικής αστικής τάξης στη σημερινή οικονομική συγκυρία. Αυτό το θεμελιώδες ζήτημα αποτελεί το κλειδί για το ξεκλείδωμα τόσο του χαρακτήρα της διαπραγμάτευσης, όσο και του τρόπου με τον οποίο κινείται η κυβέρνηση στη σκακιέρα των διεθνών καπιταλιστικών ανταγωνισμών. Υπάρχουν μια σειρά παράγοντες οι οποίοι βρίσκονται πίσω από τη δυσκολία της ελληνικής αστικής τάξης να περάσει –μετά από πέντε χρόνια βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης– σε σταθερή πορεία καπιταλιστικής ανάκαμψης και την αντίστοιχη ανάγκη υποβοήθησης αυτής της προσπάθειας από το ελληνικό αστικό κράτος. Στις διάφορες πρωτοβουλίες που περιλαμβάνονται στο κρατικό σχέδιο υποβοήθησης της καπιταλιστικής κερδοφορίας ανήκει και η άσκηση πίεσης για μία σχετική χαλάρωση της περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής. Με οδηγό αυτό το στόχο η κυβέρνηση προσπαθεί ν’ αξιοποιήσει προς όφελος της αστικής τάξης τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, γνωρίζοντας φυσικά ότι υπάρχουν πολύ μεγαλύτεροι «παίχτες» που προσπαθούν και αυτοί να αξιοποιήσουν το ζήτημα της διαπραγμάτευσης προς όφελος των δικών τους επιδιώξεων.
Το γεγονός ότι η διαπραγμάτευση διεξάγεται σε «ξένο γήπεδο» για την εργατική τάξη είναι καθαρό τόσο από τα σημεία στα οποία διαφαίνονται συγκλίσεις όσο και από αυτά τα οποία μένουν στο τραπέζι με σαφείς αναφορές ότι θα θιχτούν στη διαπραγμάτευση για το νέο πρόγραμμα
Ταυτόχρονα οι κυβερνητικοί χειρισμοί αντανακλούν και προπαγανδιστικές αναγκαιότητες. Είναι χαρακτηριστική η μεγαλύτερη διεισδυτικότητα που έχει σε λαϊκά στρώματα η προβολή από αυτή την κυβέρνηση ως πατριωτικού καθήκοντος της τήρησης των μνημονιακών νόμων, της πληρωμής των χαρατσιών, της αύξησης του ΦΠΑ, της διατήρησης του ΕΝΦΙΑ, των ιδιωτικοποιήσεων, της μη αύξησης του κατώτερου μισθού, της μη καταβολής της 13-14 σύνταξης, της ανόδου των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και πολλών άλλων. Αυτές τις υπηρεσίες είχε στο μυαλό του ο μεγιστάνας της FIAT Ανιέλι, όταν το 1997 δήλωνε: «Για δες που η Αριστερά κάνει μερικές φορές τη δουλειά καλύτερα και από τη Δεξιά». Αυτές τις υπηρεσίες έχουν στο μυαλό τους –μεταξύ άλλων– και μια σειρά Έλληνες καπιταλιστές, οι οποίοι στέκονται σήμερα ανοιχτά στα πλευρό της «κυβέρνησης της Αριστεράς».
ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ
Μπροστά στο σύνολο των παραπάνω εξελίξεων αυξάνεται η επιτακτικότητα έγκαιρης προετοιμασίας του εργατικού κινήματος και το ΚΚΕ πρωτοστατεί, είναι και θα είναι πάντα στην πρώτη γραμμή της προετοιμασίας αυτού του διαρκή αγώνα. Το ΚΚΕ δίνει «κόντρα στο ρεύμα» τη μάχη ώστε το εργατικό κίνημα να μην υποταχτεί στις επιδιώξεις των καπιταλιστών, να μην περιορίσει τις διεκδικήσεις του στα όρια αυτών των επιδιώξεων, αλλά να διεκδικήσει την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων με βάση τον πλούτο που αυτοί παράγουν. Καλεί τους εργαζομένους να οργανωθούν στους χώρους δουλειάς, ν’ ακουμπήσουν στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και στο ΠΑΜΕ, να δράσουν με γνώμονα αυτές τις ανάγκες, ξεκινώντας σήμερα από την απαίτηση για την κατάργηση των αντιλαϊκών νόμων και την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών της τελευταίας 5ετίας.Να αρχίζει να συνειδητοποιείται ότι η πραγματική ρήξη θα πάρει σάρκα και οστά όταν το αποφασίσει ο ίδιος ο λαός να γίνει μπροστάρης αυτού του δύσκολου μα συνάμα ωραίου αγώνα για να καρπωθεί όλο τον πλούτο που του ανήκει αποκλειστικά».
