Της Λένας Κισσάβου
Μια τραγική ιστορία τεσσάρων παιδιών, στη Λάρισα, που πρέπει να απομακρυνθούν άμεσα από το οικογενειακό τους περιβάλλον, ανέδειξε με τον πλέον δραματικό τρόπο, η απουσία μιας δομής βοήθειας και στήριξης ανήλικων, ανάλογων περιπτώσεων.
Τέσσερα αδέλφια, τρία κορίτσια και ένα αγόρι, ηλικιών 8 έως και 17 ετών, ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες με τους γονείς τους, βιώνοντας χρόνια μια κατάσταση που μόνο πλήγματα έχει αφήσει στην παιδική ψυχή τους.
Η γειτονιά που εδώ και χρόνια γνωρίζει τη ζωή των τεσσάρων αδελφιών, έσπασε τη σιωπή της, ευαισθητοποιήθηκε και στράφηκε στο «Χαμόγελο του Παιδιού», κάνοντας έκκληση να βοηθήσει τα παιδιά το συντομότερο.
Η παρέμβαση των στελεχών του Οργανισμού, που διατηρεί γραφείο στη Λάρισα, ήταν άμεση και η κοινωνική λειτουργός διαπίστωσε ότι τα παιδιά πρέπει άμεσα να απομακρυνθούν από το σπίτι των γονιών τους, κινώντας από τη μεριά του Οργανισμού, όλες τις απαραίτητες διαδικασίες γι’ αυτό τον σκοπό.
Αναλυτικότερα, ζητήθηκε η παρέμβαση της Κοινωνικής Υπηρεσίας του Δήμου Λαρισαίων, για να ερευνήσει την υπόθεση, η οποία και κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα: είναι ανάγκη η άμεση απομάκρυνση των παιδιών.
Δυστυχώς ενώ τόσοι ειδικοί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να βρουν αυτά τα παιδιά μια ασφαλή στέγη, που θα τους προσφέρει ανθρώπινες συνθήκες ζωής, στην πράξη αυτό δεν εφαρμόζεται γιατί αυτή η στέγη δεν υπάρχει!
Η κρισιμότητα της κατάστασης των παιδιών, ανάγκασε να κινητοποιηθούν σχεδόν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς της πόλης και να εκδοθεί εισαγγελική εντολή για την απομάκρυνσή τους, αλλά ακόμη και αυτή δεν μπορεί να εφαρμοστεί, όταν υπάρχει έλλειψη χώρου να φιλοξενήσει και να προστατέψει αυτά τα παιδιά.
Αποτέλεσμα: Τα τέσσερα αδέλφια συνεχίζουν να ζουν τον δικό τους Γολγοθά στο ίδιο τους το σπίτι, νιώθοντας ότι κανείς δεν μπορεί να τους βοηθήσει και βέβαια ποιος μπορεί να τους αποδείξει το αντίθετο;
Πρόκειται για ένα περιστατικό που «ξεγυμνώνει» τις μεγάλες ελλείψεις της κοινωνικής μέριμνας στην πόλη μας και το πιο τραγικό είναι ότι τα τέσσερα αυτά αδέλφια δεν αποτελούν τη μοναδική περίπτωση παιδιών που κρίνεται ότι πρέπει να απομακρυνθούν από το οικογενειακό τους περιβάλλον, τόσο στη Λάρισα όσο και σε άλλες πόλεις της Θεσσαλίας γενικότερα, όπου έχει δραστηριοποιηθεί εδώ και τέσσερις μήνες τώρα, το «Χαμόγελο του Παιδιού».
Σύμφωνα με τον κ. Γιαννόπουλο, πρόεδρο του Οργανισμού, που όχι μόνο έχει λάβει γνώση για το εν λόγω θέμα, αλλά έχει ζητήσει ήδη βοήθεια από τοπικούς φορείς (δήμαρχο Λαρισαίων και περιφερειάρχη Θεσσαλίας) με σκοπό να βοηθήσουν τα παιδιά, κρίνεται επιτακτική ανάγκη να βρεθεί ένας κατάλληλος χώρος για να φιλοξενεί τέτοιου είδους περιστατικά, αναφέροντας συγκεκριμένα στην «Ε» τα εξής: «Συζητήσαμε το θέμα με τον δήμαρχο Λαρισαίων κ. Απ. Καλογιάννη, ο οποίος εκφράστηκε θετικά προς την κατεύθυνση να βρει ο δήμος έναν τέτοιο χώρο για να λειτουργήσει στη Λάρισα, ως Σπίτι μόνιμης διαβίωσης παιδιών ή Σπίτι Ημερήσιας φροντίδας παιδιών.
Αν γίνει αυτό, εμείς ως Οργανισμός, μπορούμε να το στήσουμε και να είναι έτοιμο μέσα σε δύο εβδομάδες, γνωρίζοντας ότι η κοινωνία της Λάρισας μας εμπιστεύεται, θα μας βοηθήσει και θα μας στηρίξει σε αυτό το εγχείρημα, όπως έχει αποδείξει μέχρι τώρα με τη μεγάλη προσφορά της στο έργο που αναπτύσσουμε στην πόλη σας.
Να σημειώσω δε ότι η κοινωνία της Λάρισας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής, είναι από τις πιο ευαισθητοποιημένες που έχω συναντήσει ποτέ σε όλη την Ελλάδα και η ανταπόκριση βοηθά να κάνουμε το έργο μας καλύτερα και να βοηθούμε όλο και περισσότερα παιδιά και άπορες οικογένειες που έχουν την ανάγκη μας.
Σήμερα τα τέσσερα αδέλφια συνεχίζουν να ζουν στο οικογενειακό τους περιβάλλον, ενώ και οι ίδιοι οι γονείς δήλωσαν αδυναμία να τα στηρίξουν.
Νιώθω πολύ άσχημα, που αδυνατούμε ως Οργανισμός να τα στεγάσουμε εμείς σε ένα από τα δεκατέσσερα σπίτια που λειτουργούμε σε όλη τη χώρα, κι αυτό γιατί έχουμε σε αυτά ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια της δυναμικότητάς τους, φιλοξενώντας σήμερα 380 παιδιά.
Διατηρούμε τη λειτουργία τους με νύχια και με δόντια, μέσα στη φρικτή οικονομική κατάσταση του Οργανισμού και δίνουμε μάχη με τους ελεγκτικούς φορείς του κράτους που παρατηρούν πως είναι μεγαλύτερος ο αριθμός των παιδιών από αυτόν που μπορούν να φιλοξενήσουν τα σπίτια μας.
Εμείς όμως έχουμε μια απαράβατη αρχή, κατά την οποία σε περιπτώσεις αδελφών ποτέ δεν τα χωρίζουμε, γιατί πρέπει να μεγαλώσουν μαζί και μέχρι σήμερα, στα δεκαπέντε χρόνια λειτουργία των σπιτιών, έχουμε μεγαλώσει περί τα 800 παιδιά!».
Όσον αφορά στη λύση της φιλοξενίας αυτών των παιδιών σε κρατικά ιδρύματα ανηλίκων που λειτουργούν σε διάφορες περιοχές της χώρας, δυστυχώς η άποψη για τις συνθήκες που επικρατούν σε αυτά δεν είναι και οι καλύτερες (καθώς πιθανόν να χωρίσουν τα αδέλφια, ή να μην μπορούν να τους στηρίξουν ψυχολογικά) με αποτέλεσμα, ο Οργανισμός να δέχεται συνεχείς εκκλήσεις ανθρώπων να φιλοξενήσει παιδιά στα σπίτια του.
Για άλλου είδους ιδρύματα, πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, επίσης μπαίνουν όροι και εμπόδια, όπως για παράδειγμα ότι κάποια δέχονται μόνο κορίτσια!
«Τα παιδιά αυτά δεν χρειάζονται απλά έναν χώρο να τα κοιμίζεις και να τα ταΐζεις. Χρειάζονται ψυχολογική στήριξη, εργοθεραπεία, ψυχοθεραπεία, να τα βοηθήσεις με όλα τα τραύματα που κουβαλούν στη ψυχούλα τους», τονίζει κατηγορηματικά ο κ. Γιαννόπουλος.
Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΕΚΠΕΜΠΕΙ S.O.S.
«Δεχόμαστε σχεδόν μέρα παρά μέρα, σε όλη τη χώρα, εκκλήσεις ανθρώπων να βοηθήσουμε παιδιά που κακοποιούνται στο οικογενειακό τους περιβάλλον, που βιώνουν άθλιες συνθήκες κ.α., με πολλές από αυτές να προέρχονται και από τη Θεσσαλία», μας ενημερώνει ο κ. Γιαννόπουλος και συμπληρώνει: «Από τότε που δραστηριοποιούμαστε και στη Λάρισα, είναι εντυπωσιακή η αύξηση των εκκλήσεων ανθρώπων, να βοηθήσουμε διάφορα περιστατικά παιδιών, που καταγγέλλουν ότι χρήζουν προστασίας.
Απευθύνονται σε μας κοινωνικοί λειτουργοί και ζητούν να βοηθήσουμε παιδιά που ζουν σε ακατάλληλο οικογενειακό περιβάλλον.
Μόνο 300 είναι οι αιτήσεις που δεχθήκαμε από τη Θεσσαλία, μέσα σε διάστημα τεσσάρων μηνών, για να προσφέρουμε συμπαράσταση και να βοηθήσουμε παιδιά με προβλήματα υγείας!».
