Η παραποίηση της ιστορίας είναι η άλλη όψη των ίδιων αντιδραστικών στόχων με την απαράδεκτη -από κάθε άποψη – εξίσωση του κομμουνισμού – σοσιαλισμού με τον ναζισμό – φασισμό. Όμως, κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει σήμερα τα εκατομμύρια αυτών που θυσιάστηκαν στον τιτάνιο αγώνα που κατέληξε στη συντριβή του ναζισμού – φασισμού από τη Σοβιετική Ένωση και τον Κόκκινο Στρατό.
Παραποιούν την ιστορία σήμερα στοχεύοντας στο αύριο, στο μέλλον που το σύστημά τους θα έχει πάει στα σκουπίδια της ιστορίας. Αυτή η ιστορική προοπτική τους στοιχειώνει και προσπαθούν με όλα τα διαθέσιμα μέσα – και πακτωλό εκατομμυρίων ευρώ - να συσκοτίσουν την ιστορική πραγματικότητα, όπως γράφτηκε στις δεκαετίες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Οι διακηρύξεις, τα μεγάλα λόγια για «δημοκρατία», «ελευθερία» κλπ. διαψεύδονται από την πραγματικότητα που ζουν οι λαοί σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. σε όλες τις χώρες που κυριαρχεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Η «ελευθερία» για την οποία σκίζουν τα ρούχα τους, είναι η ελευθερία της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, η λεηλασία του πλούτου που παράγουν οι εργάτες σε όλο τον κόσμο. Η «δημοκρατία» για την οποία ορκίζονται δεν είναι παρά το κοινοβουλευτικό περιτύλιγμα του καθεστώτος της εκμετάλλευσης. Στις «ελεύθερες» χώρες της Βαλτικής (Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία) που πρωτοστατούν στην όλη επιχείρηση της ταύτισης, ο αντικομμουνισμός κυριαρχεί με κάθε λογής διώξεις στην αντίθετη άποψη και τα κομμουνιστικά σύμβολα. Οι απαγορεύσεις και το σύστημα που τις υπηρετεί έχουν τη σφραγίδα και την υπογραφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο καβγάς στην Ελλάδα, δεν μπορεί να σκεπάσει τη σύμπλευση όλων των πολιτικών δυνάμεων «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» στον αντικομμουνισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως έχει αποτυπωθεί σε αποφάσεις – δράσεις της Κομισιόν και του Ευρωκοινοβουλίου.
Ο ναζισμός – φασισμός είναι γέννημα του καπιταλιστικού συστήματος. Όλος ο εικοστός αιώνας έδωσε πλούσια δείγματα αυτής της ιστορικής αλήθειας. Οι λαοί της Ευρώπης γνώρισαν με αμέτρητες θυσίες, αίμα και δάκρυα τον φασισμό. Η ΕΕΔΥΕ, μαζί με την καταδίκη του αντικομμουνισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επισημαίνει τον κίνδυνο για νέες διώξεις, νέα αυταρχικά μέτρα και καταστολή με βασικό μοχλό τη θεωρία των «δύο άκρων»».