Δεν τα χρησιμοποιούμε μόνο για να επικοινωνούμε μεταξύ μας, αλλά να μαθαίνουμε τι γίνεται γύρω μας, αλλά και παντού στον πλανήτη...
Σπάνιο φαινόμενο αποτελούν πλέον οι άνθρωποι που διαβάζουν στη θάλασσα ένα βιβλίο, μια εφημερίδα, κάποιο κόμιξ...
Περιπλανηθήκαμε και αποτυπώσαμε με τον φακό όσους ακόμα απολαμβάνουν τη γλύκα του χαρτιού και ονειροπολούν χαμένοι μέσα στις σελίδες.
Αραχτοί στην ξαπλώστρα κάτω από τον ίσκιο της ομπρέλας, ή στην αμμουδιά ανάσκελα φορώντας ένα ψάθινο καπέλο, ακόμα και στη σκιά μιας βάρκας «έξω από τα νερά της», απολαμβάνοντας τη μελωδία των κυμάτων.
Διαβάζουμε ένα βιβλίο, ξεφυλλίζουμε κάποιο περιοδικό λερώνοντας τις σελίδες με αντηλιακό, κάνοντας διαλείμματα για βουτιές, ή και λίγο μεγαλύτερα όταν σε παίρνει ο ύπνος…
Βεβαία η παραλία είναι τόπος χαλάρωσης και ξεκούρασης. Υπάρχουν εκείνοι που αποζητούν να διαβάσουν κάτι βατό, μια ενδιαφέρουσα ιστορία με αρχή –μέση –τέλος , κάτι που να εξηγεί και να εξηγείται εύκολα. Κάτι που να ταιριάζει απλά και ήσυχα με τον ήλιο, τη θάλασσα και το τραπεζάκι. Γι’ αυτό και η αστυνομική λογοτεχνία έχει τα πρωτεία. Άλλοι πάλι, «βουτούν» στην κλασική λογοτεχνία και το μυστήριο…
Για κάποιους διάβασμα στην παραλία σημαίνει, με το ένα χέρι να κρατάς το ποτό σου και το άλλο να ξεφυλλίζεις τα φύλλα ενός ελαφρού χαρτόδετου βιβλίου . Για άλλους ότι έφτασε να «ξεσκονίσουν» εκείνο το ξεχασμένο μυθιστόρημα που είχαν αγοράσει πριν αρκετούς μήνες. Για μερικούς είναι η ποίηση και ο στοχασμός, για άλλους πάλι κάτι εύπεπτο, όπως ένα περιοδικό ποικίλης ύλης.
Για όλους όμως το διάβασμα κρύβει και μια άλλη ομορφιά: την ηρεμία της απομόνωσης, που κανείς μπορεί να βρει ακόμη και σε μια πολύβουη παραλία.
ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ- ΤΖΕΚΑΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ
