Δράστες δύο άτομα που καταδικάστηκαν από το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Λάρισας με ποινή φυλάκισης 3 ετών ο καθένας. Για αρκετούς μήνες κατάφερναν να τον πείθουν πως όλα πηγαίνουν καλά και πως οι επενδύσεις με το συγκεκριμένο τρόπο είναι σίγουρες. Έφτασαν μάλιστα να συνταξιδέψουν μέχρι και τη γειτονική χώρα για να του δείξουν τα χωράφια στα οποία θα γίνει η εγκατάσταση του πάρκου αλλά και σε γραφεία συμβολαιογράφων, όπως οι ίδιοι έλεγαν και ο παθών τους πίστεψε.
Η ιστορία έχει ως εξής. Παρουσιάζεται ο ένας κατηγορούμενος με την ιδιότητα του μηχανικού και λέει στον παθόντα ότι έχει αναλάβει έργα κατασκευής μονάδων παραγωγής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Του προτείνει συνεργασία μαζί του και τον πείθει πως μια επιλογή σε τέτοιου είδους επενδύσεις ήταν η πλέον ασφαλής και προσοδοφόρα την περίοδο εκείνη. Του εξηγεί πώς μπορεί να αποδίδει κέρδη που υπό προϋποθέσεις θα φτάσουν σε ποσοστό 20% ετησίως επί του κεφαλαίου. Μάλιστα του λέει πως μέσα στα πρώτα πέντε χρόνια θα έχει κάνει και απόσβεση. Λίγο αργότερα κανονίζουν συνάντηση στην οποία παρευρέθηκε ο δεύτερος κατηγορούμενος. Συστήνεται ως σύμβουλος επενδύσεων, ειδικός στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και νόμιμος εκπρόσωπος εταιρίας με έδρα την Κύπρο που ειδικεύεται κυρίως στην παροχή επενδυτικών συμβουλών και στην εξεύρεση χρηματοδότησης για εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών πάρκων και συναφών έργων, σχετικών με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Του δείχνει μάλιστα και πλούσιο φωτογραφικό υλικό από φωτοβολταϊκά πάρκα. Ισχυρίζονται πως στην κατασκευή και εγκατάσταση αυτών, η εταιρία τους είχε αναλάβει και επιτύχει εξεύρεση χρηματοδότησης και εγκατάστασης. Ο παθών πείθεται να επενδύσει ποσό γύρω στις 100.000 ευρώ.
Οι κατηγορούμενοι του δηλώνουν ότι βρήκαν και άλλους χρηματοδότες-επενδυτές και πως το έργο προχωράει. Του λένε πως οι διαδικασίες για την έναρξη των εργασιών κατασκευής τους βρίσκονταν σε προχωρημένο στάδιο. Πως οι χώροι (οικόπεδα- αγροτεμάχια) εγκατάστασής τους είχαν ήδη μισθωθεί ή αγοραστεί και τονίζουν πως έχουν ήδη αποστείλει σε εργοστάσια παραγωγής των υλικών των έργων στο εξωτερικό, τις παραγγελίες για τα υλικά που απαιτούνταν για την κατασκευή τους (πάνελς για το φωτοβολταϊκό πάρκο, τουρμπίνες και άλλα εξαρτήματα για τις μονάδες παραγωγής βιοαερίου).
Του δείχνουν μάλιστα πλήθος εγγράφων, συντεταγμένων στην αγγλικά από τα οποία προέκυπταν οι παραγγελίες για τα μηχανήματα, άλλα έγγραφα, συνταγμένα στα Βουλγάρικα, τα οποία εμφάνισαν ως προσύμφωνα για την αγορά αδειών του έργου της Βουλγαρίας από αλλοδαπή εταιρία. Τις επόμενες ημέρες, πηγαίνουν όλοι μαζί σε σημεία της Θεσσαλίας στα οποία θα εγκαθίστανται οι μονάδες παραγωγής βιοαερίου.
Αφού πείσθηκε εντελώς αρχίζει να καταβάλλει τα χρήματα. Ξεκινάει με προκαταβολή.
«ΟΛΑ ΚΥΛΟΥΝ ΟΜΑΛΑ»
Όμως στους πρώτους μήνες δεν έβλεπε να προχωράει το έργο και αρχίζει να ανησυχεί. Τους ρωτάει πώς πάει το έργο και αυτοί του διαβεβαιώνουν πως «όλα κυλούν ομαλά» και ότι «δεν πρέπει να τον ανησυχεί τίποτε», αφού η μικρή καθυστέρηση οφείλεται στις διακοπές του Αυγούστου και σε γραφειοκρατικές δυσκολίες των Υπηρεσιών που σύντομα θα ξεπεραστούν.
Το έργο όμως πάλι δεν προχωράει ούτε τον Σεπτέμβριο και συνεχίζουν οι ίδιες δικαιολογίες. Φτάνουμε στον Ιανουάριο και σε συνάντηση που είχαν του δηλώνουν ότι έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες για την επένδυση στη Βουλγαρία και ότι το έργο της εγκατάστασης του φωτοβολταϊκού πάρκου μπορεί να ξεκινήσει.
Του δείχνουν και έγγραφα πώς θα σύστηναν εταιρία με σκοπό την κατασκευή του έργου. Του ζητάνε να πάνε στη Βουλγαρία για να υπογράψουν σε Βούλγαρο συμβολαιογράφο και πάλι του ζητούν χρήματα. Τον πείθουν πως θα πάνε να επιθεωρήσουν και τον χώρο. Του ζητάνε κι άλλα χρήματα και φεύγουν όλοι μαζί για τη Βουλγαρία. Πηγαίνουν στο κατά δήλωσή τους, συμβολαιογραφικό γραφείο, όπου καταρτίζεται και υπογράφεται ανάμεσά τους έγγραφο συνταγμένο στη Βουλγαρική και μεταφρασμένο στην Αγγλική. Αυτό του λένε πως γίνεται για φορολογικούς λόγους.
Τον πάνε και σε ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα από τη Σόφια και του δείχνουν ένα περιφραγμένο χωράφι. Του λένε πως εκεί θα εγκαθιστούσαν το φωτοβολταϊκό πάρκο.
Στη συνέχεια του δείχνουν και φωτογραφίες πως το έργο προχωράει. Όμως του ζητάνε κι άλλα χρήματα. Συνολικά το ποσό έφτασε στις 107 χιλιάδες ευρώ.
Όπως αποδείχθηκε όμως τίποτα από τα παραπάνω δεν έγινε σύμφωνα με το δικαστήριο. Δεν είχαν καμία απολύτως άδεια για εκτέλεση του έργου, ούτε συμβόλαιο αγοράς ή μισθωτήριο έγγραφο, ούτε είχαν προβεί σε έναρξη ή προπαρασκευή των επενδύσεων όπως ισχυρίζονταν.
Ο ένας εκ των δύο κατηγορουμένων στο πρώτο δικαστήριο είχε καταθέσει πως «δεν ολοκληρώθηκε καμία επένδυση γιατί σε καμία δεν μπόρεσε να πάρει τη χρηματοδότηση. Τα ίδια κεφάλαια τα δώσαμε, δεν ξέρουμε όμως γιατί δεν πήρε τη χρηματοδότηση» ενώ τα έριξε στον συγκατηγορούμενό του λέγοντας «Με εξαπάτησε και το δέχομαι. Λυπάμαι που βρίσκομαι εδώ. Εγώ έχω καταστραφεί από αυτόν».
Κρίθηκαν ένοχοι για την απάτη και καταδικάστηκαν σε ποινή φυλάκισης 3 ετών με 5ετή αναστολή.
Του Κώστα Γκιάστα
