Στην ανακοίνωση αναφέρονται συγκεκριμένα τα εξής :
«Δεν έχουμε κανέναν ενδοιασμό να συγχαρούμε τον κ. Μεζάρη για την εργασία του, που δημοσιεύτηκε στις 23-2-2016 στην «Ε» με τίτλο «Περιφερειακά Υδραυλικά Έργα Θεσσαλίας».
Το ενδιαφέρον του για τη διαχείριση την νερών της Θεσσαλίας είναι αξιέπαινο και συμβάλλει στη μακρόχρονη διαβούλευση και συζήτηση που γίνεται γι’ αυτό το θέμα.
Ωστόσο, η θετική αξιολόγηση από τον ίδιο όσων «μπορούν να εκφράζονται ορθολογικά και χωρίς προκαταλήψεις και κομματικές ή άλλες δεσμεύσεις» και η αρνητική εκείνων «της σημερινής κυβέρνησης και των υποστηρικτών της», μάλλον αδυνατίζει την επιχειρηματολογία του και αδικεί την πραγματικότητα.
Γιατί ο ορθολογισμός του πνίγεται στο φανερό γεγονός ότι, επί 50 και πλέον χρόνια, δεν έγινε συστηματική και οργανωμένη διαχείριση των νερών της Θεσσαλίας, στην οποία εντάσσεται και η μη κατασκευή των 19 ταμιευτήρων που αναφέρει.
Το αντίθετο, έγινε κατασπατάληση νερών και μάλλον ανεπίστροφη υποβάθμιση του υπόγειου υδροφορέα, με όλες τις γνωστές επιπτώσεις στην υφαλμύρινση των νερών, στη ρημγάτωση και την απασάθρωση των εδαφών.
Αυτό το κόστος ποιος θα το πληρώσει; Με τον ίδιο «ορθολογισμό» κατασπατάλησης του νερού δεν δόθηκε σοβαρή σημασία ούτε στη μεταφορά και διανομή τους, ενώ προωθήθηκαν αντιοικονομικές εφαρμογές του στις καλλιέργειες.
Και όλα αυτά δεν έγιναν ή έγιναν λανθασμένα γιατί επί 50 χρόνια και πλέον όλες οι κυβερνήσεις, που προηγήθηκαν της σημερινής, χρησιμοποίησαν τον Αχελώο για να σέρνουν τη δήθεν ανάπτυξη και τους αγρότες πίσω από ένα μεγαλοϊδεατισμό που ουσιαστικά εξυπηρετούσε μόνον κάποια εργολαβικά κυκλώματα.
Με πολύ άνεση ο ίδιος «ορθολογισμός» οδήγησε διαχρονικά τα 1,2 δισεκατομμύρια κυβικά νερού εκτροπής να «πέσουν» στα 0,25 δισεκατομμύρια, αρκεί να αμβλυνθούν οι αντιρρήσεις και να γίνουν τα έργα εκτροπής.
Ατυχώς, ο «ορθολογισμός» που ευνοϊκά εγκολπώθηκε σας οδήγησε και σε επιφανειακές και ίσως παρορμητικές εκτιμήσεις για τις κινήσεις και τα λεγόμενα του Ειδικού Γραμματέα Υδάτων κ. Γκανούλη, που αναφέρθηκε κυρίως σε δύο θέματα.
Πρώτον, στη διαχείριση της ζήτησης με περιορισμό της σπατάλης (που μάλλον υπερκαλύπτει το προτεινόμενο ποσό εκτροπής) και δεύτερον στην προώθηση ολοκληρωμένων έργων που θα υποστηρίξουν το νέο παραγωγικό μοντέλο που έχει ανάγκη η Θεσσαλία. Αν για τους υποστηρικτές της εκτροπής του Αχελώου που «κοίμισε» για δεκαετίες τις παραγωγικές δυνατότητες της Θεσσαλίας αυτά αποτελούν κοινοτυπίες, εμείς αδυνατούμε να συμφωνήσουμε μαζί τους.
Παρόλα αυτά, τίποτα δεν πρέπει να πάει χαμένο και εκτιμούμε ότι η μελέτη του κ. Μεζάρη για τα «Περιφερειακά Υδραυλικά Έργα της Θεσσαλίας» θα αξιοποιηθεί συνθετικά στην προωθούμενη αναθεώρηση των σχεδίων διαχείρισης των νερών».
