Του Κ. Γκιάστα
«Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης ήταν ένα παιδί που δεν έδινε το παραμικρό δικαίωμα σε κανέναν. Ήταν ήσυχος και δεν τραβούσε τα βλέμματα με κανέναν τρόπο. Το χαρακτηριστικό που τον διέκρινε όμως ήταν η ευγένεια». Ετσι σκιαγραφεί στην «Ε» τον χαρακτήρα του αδικοχαμένου Κρητικού, λίγες ώρες μετά τη γνωστοποίηση του τραγικού συμβάντος, ένας Λαρισαίος συμφοιτητής του στη Γαλακτομική Σχολή Ιωαννίνων.
Σοκαρισμένος ο ίδιος όπως και όλη η Ελλάδα και πόσο μάλιστα η κοινωνία των Ιωαννίνων. «Εδώ το κλίμα είναι πολύ βαρύ. Όλους τους έχει επηρεάσει αυτή η δραματική εξέλιξη και το διαισθάνεσαι όπου και αν βρίσκεσαι. Σε όλα τα Γιάννενα υπάρχει ένας προβληματισμός και μια θλίψη», ενώ, το πώς είναι η κατάσταση στη σχολή λέει: «Δεν χρειάζεται να ρωτάτε. Ο καθένας φοιτητής, καθηγητής, υπάλληλος της σχολής προσπαθεί να επεξεργαστεί αυτό που έγινε με τις εσωτερικές του δυνάμεις. Ήταν ένα τραγικό συμβάν που μας σόκαρε όλους. Δεν ξέρω πότε θα ανοίξει η σχολή αλλά όταν ανοίξει δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια».
Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης ήταν αγνοούμενος πολλές ημέρες. «Με την πάροδο των ημερών θεωρώ πως χάνονταν και πολλές ελπίδες. Εγώ προσωπικά ήμουν 50-50 μέσα μου για το αν θα ζει. Πάντως ό,τι και να πίστευε ο καθένας η τελική εξέλιξη θεωρώ πως τον σόκαρε. Δεν μπορεί αυτά να γίνονται δίπλα μας».
Μεγάλη η κουβέντα για την παρέα των Κρητικών στη σχολή και τη σχέση του με τον Βαγγέλη. Ρωτήσαμε την άποψή του: «Οι κρητικοί είναι καμιά δεκαριά στη σχολή. Τον βλέπαμε στην ίδια παρέα κάποιες στιγμές τον Βαγγέλη αλλά όχι πάντα. Υπάρχουν Κρητικοί που είναι σωστοί όμως ανάμεσά τους υπάρχουν και κάποιοι που φαίνονται «νταήδες» και το δείχνουν με ορισμένους τρόπους. Θεωρούν πως η καταγωγή τους, τους επιτρέπει να νιώθουν διαφορετικοί από τους υπόλοιπους και χωρίς βασική αιτία».
Ο Λαρισαίος με την παρότρυνση του πατέρα του δεν μένει στην εστία αλλά νοικιάζει σπίτι στην πόλη των Ιωαννίνων. «Η κατάσταση στην εστία δεν είναι καλή. Υπάρχουν πολλά προβλήματα. Επίσης θεωρώ όμως πως αδίκως κατηγορούν τον διευθυντή (σ.σ. είχε παυθεί από τα καθήκοντά του εν μέσω των ερευνών) . Εκτιμώ πως έκανε ό,τι μπορούσε με μόνο 6 άτομα στη διάθεσή του. Για να καταλάβετε το βράδυ φυλάσσονταν 90 φοιτητές από έναν φύλακα. Η κατάσταση φυσικά και είναι ανεξέλεγκτη ιδίως τις νύχτες και μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε. Είναι κοροϊδία ο ένας για τους ενενήντα».
Όσον αφορά στο πότε είδε ο ίδιος τον Βαγγέλη τελευταία φορά θυμάται πως «ήταν λίγες ημέρες πριν εξαφανιστεί. Τον είδα στο τυροκομείο, μιλήσαμε λίγο και αυτό ήταν…».
