Ωστόσο ακόμα και σήμερα πολλοί κτηνοτρόφοι επιμένουν να κουρεύουν τα πρόβατά τους παραδοσιακά με τα ψαλίδια των χεριών, αποφεύγοντας τα ηλεκτρικά ψαλίδια τα οποία μπορεί να δίνουν περισσότερο χρόνο στον κτηνοτρόφο, ωστόσο ο θόρυβος και μόνο δημιουργεί ταραχή στις προβατίνες.
ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΒΑΤΩΝ
Ο Νίκος Βραζιτίκος, στα 48 του χρόνια είναι ένας από τους δυναμικούς κτηνοτρόφους του Αμπελώνα, δίνοντας τη σκυτάλη από τώρα στα δύο του παιδιά να συνεχίσουν την παράδοση των κτηνοτρόφων, των παππούδων και προπάππων τους, καταγόμενων από τη Σαμαρίνα, το κορυφαίο βλαχοχώρι της Βόρειας Πίνδου.
Σήμερα, ο γιος του Νίκου, ο Ζήσης Βραζιτίκος 22 χρόνων με 400 πρόβατα έχοντας μαζί του τον μικρότερο αδελφό του Μπάμπη αλλά και τον γείτονα και συγγενή κτηνοτρόφο Χρήστο Ζιάγκα συνεχίζουν την παράδοση των προγόνων τους, στην κουρά των προβάτων.
Η ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΛΛΙΩΝ
Γυρίζοντας πίσω στον χρόνο, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, παλαιότερα αλλά και μεταγενέστερα τα μαλλιά των προβάτων έπαιζαν σημαντικό ρόλο στην τοπική κοινωνία. Για τους κτηνοτρόφους ήταν ένα επιπλέον εισόδημα καθώς μετά την επίπονη επεξεργασία τους ήταν το υλικό για την παρασκευή ενδυμάτων, ασπρορούχων, φλοκάτων, υφαντών.
Η κτηνοτροφία στη χώρα έχει μέλλον μόνο αν στηριχθεί στη νέα γενιά. Οι νέοι είναι πλέον μορφωμένοι, γνωρίζουν περισσότερα από τους παλιότερους και με γνώση και θέληση θα πάρουν την τύχη στα χέρια τους. Η πολιτεία πρέπει να διευκολύνει τους νέους με την πάταξη της γραφειοκρατίας και τον καθορισμό νέων βοσκοτόπων.
Χαμηλές και οι τιμές του μαλλιού. Είναι όμως μια διαδικασία που περισσότερο γίνεται για να ανασάνει το πρόβατο ενόψει του καλοκαιριού. Η τιμή στο πλοκάρι είναι πολύ χαμηλή και οι έμποροι το παίρνουν για ένα κομμάτι ψωμί. Πριν τον πόλεμο αλλά και μέχρι τη δεκαετία του ‘70 τα μαλλιά των προβάτων πήγαιναν στην ντόπια κλωστοϋφαντουργία με την παραγωγή υφαντών και τις περίφημες φλοκάτες. Επίσης παλαιότερα μαλλιά αγόραζαν και οικογένειες που δεν είχαν πρόβατα για οικιακή χρήση και οικιακή επεξεργασία με το τσικρίκι και αργαλειό.
Το κοπάδι της οικογένειας Βραζιτίκου είναι μετακινούμενο και τις επόμενες ημέρες αφού ολοκληρωθεί το κούρεμα των προβάτων θα πάρει τον δρόμο για τα ορεινά βοσκοτόπια της Βόρειας Πίνδου, τη Σαμαρίνα.
Οι παλιοί τσελιγγάδες είχαν για τη μετακίνηση των κοπαδιών δύο γιορτές ορόσημα: Του Αγίου Γεωργίου τον Απρίλιο για άνοδο στα βουνά και τον Άγιο Δημήτριο τον Οκτώβριο για την επιστροφή στον κάμπο. Στη σημερινή πραγματικότητα η παραμονή των κοπαδιών στα ψηλά έχει γίνει λίγο μικρότερη και η μετακίνησή τους γίνεται με φορτηγά αυτοκίνητα μέσα σε λίγες ώρες.
ΤΥΡΝΑΒΟΣ (Γραφείο «Ε»)
Του Κώστα Τσόλα
