Πέντε χρόνια για μια «νόμιμη» υιοθεσία

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΑΙ Η ΧΡΟΝΟΒΟΡΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

* Όσοι έχουν χρήματα πληρώνουν για να πάρουν ένα παιδί. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και κατάλληλοι γονείς» *Πρώτος ο Βόλος στις υιοθεσίες παιδιών

Μια νέα γυναίκα 21 ετών από τη Βουλγαρία και οι γονείς της είναι έτοιμοι να πουλήσουν το νεογέννητο μωρό τους έξω από Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας. Ζητούν 40.000 ευρώ, τόσα φαίνεται ότι κοστίζει ένα αγόρι στην «αγορά». 

Από το 2010 έως το 2014 παρατηρήθηκε μεγάλη έξαρση στις υιοθεσίες από τη Βουλγαρία, είτε μέσω των ιδρυμάτων είτε ιδιωτικά. Όπως και από άλλες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, από τη Ρουμανία και την Ουκρανία. Από το 2015 έως και σήμερα είναι λιγότερες. Επίσης διευκρινίζεται ότι δεν είναι παράνομη η ιδιωτική υιοθεσία, παράνομη είναι η χρηματική συναλλαγή για μια υιοθεσία.
Όσοι έχουν προσπαθήσει να αποκτήσουν παιδί με τη διαδικασία της υιοθεσίας, έχουν αντιμετωπίσει ανελέητη γραφειοκρατία, μια δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία. Όσοι διαθέτουν χρήματα αγοράζουν παιδιά για να αποφύγουν όλα τα παραπάνω ή έστω ένα μέρος αυτών. «Όσοι έχουν χρήματα πληρώνουν για να πάρουν ένα παιδί. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και κατάλληλοι γονείς», αναφέρουν από τη Διεύθυνση Κοινωνικής Μέριμνας της Περιφέρειας Θεσσαλίας.
Το καθεστώς υιοθεσιών στην Ελλάδα περιλαμβάνει διαδικασίες οι οποίες είναι ιδιαίτερα κουραστικές και χρονοβόρες για τους υποψήφιους θετούς γονείς, ενώ παράλληλα περιλαμβάνει ένα μεγάλο κομμάτι γραφειοκρατίας, με τους υποψήφιους ανάδοχους γονείς να πρέπει να περιμένουν μέχρι και πέντε χρόνια προκειμένου να αποκτήσουν τελικά ένα παιδί. Όπου ήδη έχουν περάσει αρκετά χρόνια, αν αναλογιστεί κανείς ότι τα ζευγάρια πλέον παντρεύονται σε ηλικία άνω των 30 ετών, μετά ξεκινούν τις προσπάθειες για να αποκτήσουν παιδί, καταφεύγουν στη συνέχεια στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και μετά στην υιοθεσία.
Η υιοθεσία, είναι μια νομική διαδικασία η οποία εγκρίνεται με σχετική επίσημη απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου των αιτούντων και η οποία εκδικάζεται σύμφωνα με τις διατάξεις της εκούσιας δικαιοδοσίας. Οι γονείς που ενδιαφέρονται να υιοθετήσουν ένα παιδί, απευθύνονται συνήθως είτε πρώτα σε κάποιο δικηγορικό γραφείο είτε απευθείας στις κρατικές υπηρεσίες και οργανισμούς κοινωνικής πρόνοιας. Συγκεντρώνουν τα απαραίτητα έγγραφα και τα καταθέτουν στην υπηρεσία της Περιφέρειας. Ετοιμάζεται ο φάκελος του ζευγαριού και τότε είναι που ξεκινά «η εξονυχιστική έρευνα», όπως χαρακτηριστικά λένε.
Η έκθεση και η γνώμη του κοινωνικού λειτουργού θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην έγκριση του αιτήματος υιοθεσίας. Έπειτα και αφού περάσουν τέσσερα με πέντε χρόνια στην αναμονή ενημερώνονται οι ενδιαφερόμενοι αν εγκρίθηκε ή όχι το αίτημά τους.
Στην Ελλάδα υπάρχουν ιδρύματα στα οποία μπορεί κάποιος να απευθυνθεί και να υιοθετήσει ένα παιδί. Αυτά είναι το Κέντρο Βρεφών «Η Μητέρα», το Δημοτικό Βρεφοκομείο Θεσσαλονίκης «Άγιος Στυλιανός», η Παιδόπολη «Άγιος Ανδρέας». Στη χώρα μας ωστόσο, πραγματοποιούνται συχνά και ιδιωτικές υιοθεσίες. Ζευγάρια απευθύνονται σε ανθρώπους που μπορούν να τους βοηθήσουν να αποκτήσουν ένα παιδί, έτσι ώστε να απεμπλακούν από τις χρονοβόρες διαδικασίες που απαιτούν οι κρατικές υιοθεσίες. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους της Διεύθυνσης Κοινωνικής Μέριμνας της Περιφέρειας Θεσσαλίας «οι Λαρισαίοι υιοθετούν παιδιά. Επιλέγουν και τις ιδιωτικές υιοθεσίες αλλά και από τα ιδρύματα. Δεν το θεωρούν ταμπού».
Η εικόνα που παρουσιάζει η Θεσσαλία σήμερα στις υιοθεσίες είναι η εξής: Ο Βόλος κατέχει την πρώτη θέση, στη συνέχεια έρχεται η Λάρισα, μετά τα Τρίκαλα ενώ τα ποσοστά των υιοθεσιών είναι χαμηλά στην Καρδίτσα. Όπως σημειώνουν κρατικοί φορείς που ασχολούνται με το θέμα των υιοθεσιών «οι Βολιώτες είναι ανοιχτοί σε τέτοια θέματα. Από την περιοχή του Βόλου είχαμε περιπτώσεις ζευγαριών που δεν είχαν δοκιμάσει αν μπορούσαν να τεκνοποιήσουν και ήθελαν να υιοθετήσουν από επιλογή. Για να βοηθήσουν ένα παιδί».
Ζωή Παρμάκη