Οι καταπράσινες πλαγιές κατά μήκος της βραχώδους ακτογραμμής από την ακτή Παπακώστα μέχρι τον Ρακοπόταμο, του Δήμου Αγιάς, έχουν γίνει στόχος αγνώστων που καταστρέφουν σημεία της, κόβοντας δέντρα, με πιθανό στόχο τους την εκμετάλλευση της ξυλείας.
Οι περιοχές όπου παρατηρείται αυτή η δραστηριότητα, είναι απόκρημνες, με μεγάλη κλίση κατωφέρειας του εδάφους, που απορεί κανείς μέχρι πού μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη επιμονή καταστροφής της φύσης.
Μάλιστα η δράση τους φαίνεται να είναι καλά μελετημένη, αφού τα σημεία βλάστησης που επιλέγουν να απογυμνώσουν δεν γίνονται άμεσα ορατά από την κεντρική οδική αρτηρία που συνδέει τους παραλιακούς οικισμούς.
Ο διερχόμενος κατά μήκος του δρόμου με μια πρώτη ματιά δεν αντιλαμβάνεται την καταστροφή που γίνεται, καθώς την κρύβει η πυκνή βλάστηση. Πίσω από τη «βιτρίνα» του πράσινου τοπίου που βλέπει ο επισκέπτης κρύβεται το «νεκρό τοπίο» των κομμένων δέντρων από ανθρώπινο χέρι.
Τα σημεία όπου παρατηρείται η κοπή των δέντρων είναι δύσκολο να τα εντοπίσεις αν δεν γνωρίζεις την περιοχή. Έχουν γίνει αντιληπτά από ερασιτέχνες ψαράδες (με καλάμια) και ψαροντουφεκάδες, οι οποίοι ψαρεύουν χρόνια σε αυτές τις περιοχές και γνωρίζουν κάθε μονοπάτι που οδηγεί από τον κεντρικό δρόμο στη θάλασσα.
Το μέρος που απεικονίζεται στις φωτογραφίες οδηγεί σε απομονωμένη μικρή παραλία, με μεγάλο βαθμό δυσκολίας πρόσβασης.
Αν συνεχιστεί η παράνομη κοπή δέντρων, πιθανόν μέσα σε λίγα χρόνια το τοπίο να αλλάξει τελείως εικόνα και ξαφνικά να ανακαλύψουμε ότι υπάρχει ακόμη μια παραλία στην πλούσια δαντελωτή ακτογραμμή του δήμου Αγιάς, η οποία επίσης πιθανό είναι να γίνει ή και όχι προσβάσιμη σε όλους…
Λένα Κισσάβου
