Στην ανακοίνωσή του ο κ. Γερογιώκας αναφέρει τα εξής: «Με μεγάλη έκπληξη διαβάζουμε αυτές τις μέρες ένα ακόμη «μακρόπνοο» σχέδιο της κυβέρνησης των Συριζανέλ. Αυτό που αφορά στην κατάργηση των πανελληνίων εξετάσεων και τις έμφυλες ταυτότητες. Αναφερόμενος στην κατάργηση των πανελληνίων και την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο μέσω του βαθμού του απολυτηρίου του Λυκείου ο υπουργός Παιδείας δείχνει μια παντελή έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα.
Το τρέχον σύστημα, παθογόνο μεν, είναι αδιάβλητο δε. Ο βαθμός του σχολείου είναι πολλές φορές υποκειμενικός, επηρεασμένος από μία μεγάλη γκάμα παραγόντων τόσο στα δημόσια όσο και στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και η ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων θα είναι ζήτημα χρόνου, ας μην γελιόμαστε. Σε εκπαιδευτικά συστήματα που η εισαγωγή γίνεται πιο εύκολη, το επίπεδο των σπουδών αυτομάτως πέφτει. Αλλά ούτε για αυτό είμαστε έτοιμοι ούτως ή άλλως. Σε μια χώρα με μηδενικό επαγγελματικό προσανατολισμό, το άνοιγμα της εισόδου στο πανεπιστήμιο θα σηματοδοτούσε εγγραφές στις τώρα υψηλόβαθμες σχολές από το σύνολο του μαθητικού κόσμου. Τα πανεπιστήμιά μας δεν έχουν ούτε τη βούληση ούτε τις προδιαγραφές αλλά και ούτε και τη χρηματοδότηση για κάτι τέτοιο. Πάντοτε πίστευα ότι οι παθογένειες του συστήματος εισαγωγής θα μπορούσαν να μετριαστούν μόνο με την παροχή επαγγελματικού προσανατολισμού και την αποσυμφόρηση των πανεπιστημιακών σχολών.
Εξάλλου, η χώρα τώρα παράγει επιστήμονες, εις βάρος του εθνικού προϋπολογισμού, τη μόρφωση των οποίων απολαμβάνουν τρίτες χώρες δωρεάν. Κλείνοντας, θα ήθελα να επισημάνω ότι παρά τον σεβασμό στη διαφορετικότητα και τη σεξουαλική ταυτότητα του καθενός, οι δράσεις για τις έμφυλες ταυτότητες δεν είναι δα και το πιο καυτό θέμα της καθημερινότητάς μας, ούτε και η συμπεριφορά του κόσμου σε τέτοιους ανθρώπους είναι εχθρική ώστε να είναι άμεση η ενημέρωση των εφήβων σε μια χώρα που όντως χρειάζεται ενημέρωση για τις σχέσεις των δύο φύλων. Υπάρχουν θέματα στα οποία θα μπορούσε να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Μήπως δεν είναι πιο επίκαιρη και επιτακτική ανάγκη να μάθουμε στα παιδιά μας περισσότερα για την αποταμίευση, τον σωστό οικονομικό προϋπολογισμό, την ανάγκη ανάπτυξης φορολογικής συνείδησης; Μήπως δεν στερούνται περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, μήπως δεν πρέπει να μάθουν περισσότερα για την υγιεινή διατροφή, τις καρκινογόνες ουσίες, το κάπνισμα και τα ναρκωτικά; Μήπως στο ασταθές γεωπολιτικά περιβάλλον που ζούμε δεν πρέπει να τονιστεί περισσότερο η εθνική και θρησκευτική μας ταυτότητα, μην αφήνοντας τα παιδιά ιδεολογικά ανοχύρωτα στις προκλήσεις που έρχονται; Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για ανθρώπους που διακατέχονται από ιδεοληψίες και μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Δυστυχώς για αυτούς, η Ελλάδα δεν μπορεί ούτε να περιμένει ούτε να συγχωρεί».
