Ήδη τέτοιες περιπτώσεις εμφανίζονται σιγά – σιγά και γίνεται μια προσπάθεια να οργανωθούν για να αντιμετωπίσουν όσο μπορούν πιο σθεναρά ένα μέτρο που το χαρακτηρίζουν αν μη τι άλλο άδικο και καταδικαστικό για το μέλλον τους. Στα γραφεία της «Ε» βρέθηκαν 4 από αυτές και μετέφεραν την αγωνία τους.
Πρόκειται για τον ασφαλιστικό νόμο Κατρούγκαλου (4387/2016) και επιγραμματικά αναφέρει τρεις περιπτώσεις για τις χήρες. Αν έχει συμπληρώσει το 55ο έτος της ηλικίας της κατά τον χρόνο θανάτου του συνταξιούχου ή ασφαλισμένου δικαιούται σύνταξη εφ’ όρου ζωής στο 50%. Αν δεν έχει συμπληρώσει το 55ο έτος, αλλά συμπληρώσει το 55ο έτος κατά τη διάρκεια της τριετίας, η καταβολή της σύνταξης διακόπτεται μόλις συμπληρωθεί η τριετία και άρχεται εκ νέου με τη συμπλήρωση του 67ου έτους. Τέλος αν δεν έχει συμπληρώσει το 55ο έτος της ηλικίας, αλλά δεν το συμπληρώνει ούτε κατά τη διάρκεια τη τριετίας δικαιούται σύνταξη μόνο για διάστημα τριών ετών και μετά τη λήξη της τριετίας διακόπτεται η καταβολή της σύνταξης και δεν επαναχορηγείται.
«Αυτός ο νόμος είναι άδικος κάτι πρέπει να γίνει» τονίζουν η Λαμπρινή Σαμαρά Κύρκου, η Ε.Α., Β.Γ. και η Ο.Π., που παρά το πρόσφατο και βαρύ πένθος τους βρίσκουν τη δύναμη να αντιδράσουν.
«Ζητάνε σε κάποια στιγμή δηλαδή να βγούμε στην αγορά εργασίας. Την ανεργία δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν τα παιδιά μας, πώς θα την αντιμετωπίσουμε εμείς;» αναρωτιούνται και θέτουν μια σειρά από προβληματισμούς.
«Ο άνδρας μου δεν είχε στο μυαλό του την αρρώστια του όσο εμάς. Έβλεπες την αγωνία του όταν έμαθε τον νόμο. Θα μείνετε ξεκρέμαστοι έλεγε και το φοβόταν» μας περιγράφει μια από αυτές και συμπληρώνει «Ποιος εργοδότης θα μας κρατήσει ως να γίνουμε 67; Τι έργο θα παράξουμε; Και πόσα θα παίρνω για να ζήσω αξιοπρεπώς;» χωρίς όμως να παίρνει απάντηση.
«Αν δεν μπορέσω να βρω δουλειά ούτε να αρρωστήσω δεν θα μπορώ. Διακόπτοντας η σύνταξη διακόπτεται και η περίθαλψη» συμπληρώνουν δίνοντας μια άλλη διάσταση.
«Τόσα χρόνια δούλευαν και γίνονταν οι κρατήσεις για να πάρει κάποια στιγμή σύνταξη. Αυτά τα χρήματα πού πηγαίνουν και εμείς δεν δικαιούμαστε τίποτα;» υποστηρίζει μια άλλη σύζυγος στρατιωτικού και το κάνει συγκεκριμένο «Δεν δούλεψα όλη τη ζωή γιατί οι μεταθέσεις μας ήταν συνεχόμενες. Τώρα όμως ποιος θα με πάρει για εργασία αν χρειαστεί σε αυτήν την ηλικία;».
…«Μας τιμωρεί με τον έναν και με τον άλλο τρόπο. Δεν επέτρεπα σε κανέναν να με λυπηθεί και τώρα με ενοχλεί που με λυπούνται και λένε πως δεν θα πάρω σύνταξη. Χάνω την αξιοπρέπειά μου. Στην κηδεία με συλλυπούνταν και μου έλεγαν πως το κακό είναι πως δεν θα πάρω σύνταξη».
…«Πού είναι το κράτος – πρόνοια για εμάς;» αναρωτιούνται διαρκώς χωρίς όμως να παίρνουν απαντήσεις. Το μόνο που τους μένει είναι να δυναμώσουν τις φωνές τους.
Γι’ αυτό τον λόγο δίπλα τους είναι ο απόστρατος στρατιωτικός κ. Απόστολος Παπαπαρίσης που προσπαθεί να συντονίσει τις προσπάθειές τους.
Κ. ΓΚΙΑΣΤΑΣ
