Μετά από έναν πρώτο απολογισμό υπήρξε σύντομη αναφορά για την κατάσταση σε κάθε χώρα, όπου διαπιστώθηκε μια επιδείνωση των δεδομένων της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης. Σε αυτό το σκοτεινό περιβάλλον, ορισμένες μαρτυρίες αλληλεγγύης ανάμεσα σε διαφορετικές κοινότητες και πληθυσμιακές ομάδες, αποτέλεσαν μια νότα ελπίδας.
Σύμφωνα με αυτές τις διαπιστώσεις, η Συμβουλευτική Επιτροπή στηρίζει τη διαδικασία θεσμικής συγκρότησης και τις δυνατότητες δράσεις του Ιδρύματος και ενισχύει τη δημιουργία κύκλων πολιτών στη μεσογειακή επικράτεια.
Η Επιτροπή στηρίζει τη διεξαγωγή της 7ης συνάντησης της ACM στο Μαρόκο το 2017 και καλεί στη συμμετοχή των κύκλων που έχουν διαμορφωθεί σε μεσογειακές χώρες.
Η Συμβουλευτική Επιτροπή δηλώνει εκ νέου την προσκόλλησή της στη Μεσογειακή Πολιτειότητα, η οποία σήμερα κινδυνεύει. Καλεί το Ίδρυμα και όσους και όσες συμμερίζονται αυτή την άποψη να πλαισιώσουν τους υπάρχοντες κύκλους ή να δημιουργήσουν νέους.
Παράλληλα εξέδωσε το παρακάτω ψήφισμα για την κατάσταση στο Χαλέπι της Συρίας:
«Χαλέπι, το όνειδος που θριαμβεύει ταρακουνά ελάχιστα την υπνοβασία μας, της αδράνειά μας». Συμμεριζόμαστε με πικρία τη διαπίστωση του επίτιμου μέλους του Ιδρύματος ACM φιλοσόφου Edgar Morin.
Στο Χαλέπι εκτυλίσσεται μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή μέσα σε ένα φρικτό κλίμα σιωπής. Εκτός από τη στρατιωτική επίθεση και τα χτυπήματα κατά αμάχων που προσπαθούν να διαφύγουν, πραγματοποιούνται και εκτελέσεις στις περιοχές που ανακαταλήφθηκαν από το καθεστώς, τους συμμάχους τους και τους παραστρατιωτικούς. Κανένα πλέον νοσοκομείο δεν είναι λειτουργικό, βαρέλια με χλώριο εκτοξεύονται στον αστικό πληθυσμό, ασταμάτητα χτυπήματα από αέρος με φωσφορικές βόμβες διασποράς που προκαλούν δεκάδες θανάτους καθημερινά.
Μια χιλιετής πόλη έχει περικυκλωθεί εδώ και μήνες και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην τελική πτώση μετά το βέτο που επιβλήθηκε από το Συμβούλιο Ασφάλειας, με σκοπό να αποτραπεί ένα ψήφισμα που καλούσε σε μια ανθρωπιστική ανακωχή. Το τέλος της μάχης στο Χαλέπι πλησιάζει! Αλλά με ποιο κόστος;
Δεκάδες χιλιάδες κατοίκων κατευθύνονται προς τους δρόμους της εξορίας έχοντας χάσει τα πάντα. Η παγκόσμια σιωπή είναι πρωτοφανής. Η απουσία απτών πολιτικών πράξεων είναι ακατανόητη σε αυτόν τον 21ο αιώνα! «Ποτέ πια»: μια φράση που θα ακούμε, ασταμάτητα, μετά από κάθε σφαγή στον δικό μας κόσμο που θα τον χαρακτηρίζει μια ένοχη σιωπή.
Η τόσο εκτεταμένη ανθρωπιστική κρίση αφορά όλους τους πολίτες της Μεσογείου. Οι αγωνιστικές δράσεις της κοινωνίας των πολιτών θα πρέπει να προειδοποιούν, να ενημερώνουν και να ασκούν αποτελεσματικές πιέσεις ώστε να σταματήσει αυτή η σφαγή τώρα».
