*Τι γίνεται κυρ αστυνόμε, γιατί αργούν; Ρωτάει με αγωνία
-Τι πρόβλημα έχεις εσύ;
*Έ, έχουμε και δουλειές. Είπαν 1.30 και ακόμα δεν ήρθαν…
Με τα λίγα, με τα πολλά το δικαστήριο γίνεται, η ποινή είναι με αναστολή και ο κατηγορούμενος τρίβει τους καρπούς του αφού βγάζει τις χειροπέδες, ως ελεύθερος.
Τετάρτη, μεσημέρι. Η ώρα πλησιάζει 1.30. Οι δικαστές βγαίνουν στην ώρα τους. Πιο νωρίς όμως εκεί βρισκόταν ο κατηγορούμενος.
Ω τι σύμπτωση. Ο ίδιος πάλι. Τελικά, όντως είχε δουλειές. Δύο συνεχόμενες ημέρες. Το λες και ρεκόρ…
Κουφός
Στην αίθουσα του Τριμελούς Εφετείου μια υπόθεση με κατηγορούμενο έναν παππού. Άνω των 80 ετών δηλώνει ο δικηγόρος του. «Δεν ακούει κ. πρόεδρε ο πελάτης μου, δεν ακούει…» λέει και ξαναλέει με στόμφο. Ο ηλικιωμένος κάνει την παλάμη του χωνί για το αυτί του. Ζαρώνει και τα μάτια… Προσπαθεί να ακούσει. Είναι και που τα λένε χαμηλόφωνα.
Φτάνει η σειρά του να απολογηθεί. «Εσείς τι έχετε να πείτε για όλα αυτά που σας κατηγορούν;» τον ρωτάει ο πρόεδρος «Είναι ψέματα κ. πρόεδρε. Όλοι λένε ψέματα»
-Μα εσείς δεν ακούτε. Πως ξέρετε τι είπαν;
«Εεε; Δεν σας ακούω κ. πρόεδρε…»
-Λέω, πως αυτά που θέλετε τα ακούτε.
Πλάκα
Στο Μονομελές Εφετείο η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη. Η μάνα προσπαθεί με την κατάθεσή της να σώσει όπως μπορεί τον γιό της, τον κανακάρη της. Τι πιο σημαντικό. Το χρέος της.
Κατηγορείται για ληστείες. Μπήκε λέει το κατηγορητήριο, στο ίδιο μαγαζί 3-4 φορές και όλο και κάτι έπαιρνε.
«Πήγε για πλάκα κ. πρόεδρε»
-Τι πλάκα κυρία μου, μόνο αυτούς γελούσε. Οι άλλοι έκλαιγαν»
«Δεν έγινε και τίποτα μικρός είναι»
-Ξεκινούσε να κλέβει καλοκαίρι και σταματούσε τον χειμώνα. Που να μεγαλώσει κι όλας.
*Έλα όμως που στο τέλος ήρθε και η ώρα να ανέβει ο ίδιος ο κατηγορούμενος. Από το κακό στο χειρότερο δηλαδή.
«Είμαι καλό παιδί κ. πρόεδρε»
-Το είχες ταράξει το μαγαζί όμως. Δεν άφησες κούτα για κούτα από τα μάλμπορο
«Ακριβώς. Να φανταστείτε ούτε τσιγάρο δεν κάπνιζα. Από τότε και μετά άρχισα να καπνίζω που τα έβρισκα με αυτόν τον τρόπο».
Μήπως τελικά το κλέψιμο και όχι το κάπνισμα είναι βλαβερό για την υγεία. Στην συγκεκριμένη περίπτωση μάλλον ναι…
Σσσσς
Κόσμος και κοσμάκης στην αίθουσα του Δικαστηρίου. Πολλές υποθέσεις στο πινάκιο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων. Άλλοι για απατεωνιές, άλλοι για ναρκωτικά και ενώπιων της έδρας εκείνη τη στιγμή βρίσκεται μια ηλικιωμένη που προσπαθούσε να εξηγήσει τι της συνέβη όταν την έπαιρναν τηλέφωνο για να της πουν πως τράκαρε η κόρη της και πως πρέπει να δώσει άμεσα 50 χιλιάδες ευρώ. Περιγράφει τη στιγμή που «ούρλιαζα από τον πανικό μου».
Μα έλα που δεν ακουγόταν ούτε ως την έδρα.
«Συγνώμη μας λέτε πως ουρλιάζατε και δω πέρα δεν ακούγεστε ούτε στο μισό μέτρο. Γιατί δεν φωνάζετε; Πρέπει να ακούγεστε σε όλη την αίθουσα» την παρατηρεί.
-Μα, να εδώ ο άνθρωπος δίπλα γράφει, να μην τον ενοχλώ, λέει δείχνοντας τον γραμματέα εξ αριστερών των εφετών.
«Μα ο άνθρωπος είναι γραμματέας και γράφει αυτά που λέτε. Αυτή είναι η δουλειά του»…
Ευγενική αν μη τι άλλο.
