Ο σεβασμιότατος μητροπολίτης καλωσόρισε τους λειτουργούς του Θεού του Υψίστου και τους παρεκάλεσε μαζί με τους συνεργάτες τους να ασκήσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη και εντονότερη την φιλανθρωπία στις ενορίες τους, κατά την ιερά περίοδο της Σαρακοστής, ενώ τους ευχήθηκε καλή δύναμη για τη χαρά και την ευλογία της καθημερινής θείας λειτουργίας μέσα στο Σαρανταήμερο αυτό της προσευχής και της νηστείας. Ακόμη ευχαρίστησε τον π. Αριστείδη και τις φιλάνθρωπες κυρίες της ενορίας της Νικαίας για την πλούσια φιλοξενία, την οποία παρείχαν στους πατέρες της Λαρισαϊκής Εκκλησίας. Η μεγαλύτερη όμως χαρά και η υψηλή τιμή στη σύναξη αυτή ήταν η παρουσία του σεβασμιότατου μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ.Ιωήλ, ο οποίος ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του οικείου ιεράρχου κ. Ιγνατίου και με τη ρητορική ικανότητα που τον διακρίνει αλλά και με την πλούσια θεολογική του κατάρτιση ανέπτυξε το θέμα: " Ο Απόστολος Παύλος και οι συνεργάτες του".
Ο λόγιος ιεράρχης μέσα από πολλά παραδείγματα αλλά και πλείστες όσες αναφορές στη σύγχρονη εποχή και τα χαρακτηριστικά της, μίλησε για το ιερό πρόσωπο του Αποστόλου Παύλου, που έδιδε μεγάλο βάρος στην πνευματική εργασία, αλλά και στην ιεραποστολική συνεργασία και κυρίως στην εν Χριστώ συνεργασία. Ο Απόστολος έλεγε διαρκώς πόσο σπουδαίο πράγμα είναι αυτή η καλή και αγαθή συνεργασία μεταξύ των συναποστόλων και συνεργατών του και για τους ίδιους αλλά και για την προώθηση του πνευματικού τους έργου. Ευχαριστούσε συνεχώς προφορικά και γραπτά τους συνεργούς του εν Κυρίω και ήταν ιδιαίτερα εγνώμων προς όλους εκείνους, οι οποίοι εκοπίαζαν και πολλές φορές κινδύνευαν για την διάδοση του ιερού ευαγγελίου και του λόγου του Θεού.
Διαφορετικός, ανώτερος και ευγνώμων, σκεύος εκλογής και δοχείο της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, που κατηύθυνε τη ζωή του, υπήρξε ένας ευγενικός και αγαθός διδάσκαλος, που εκήρυτε και εβίωνε την αγάπη γι΄αυτό και ποτέ δεν καταπίεζε τους συναποστόλους του, αλλά μόνο τους ευεργετούσε. Τους αγαπούσε αληθινά γι΄αυτό και μακρόθυμα τους συγχωρούσε. Είχε όπως λένε οι Πατέρες γι΄αυτόν την επιείκεια των τρόπων, δεν ήταν ποτέ σκληρός και άκαμπτος. Μιλούσε τακτικά κατά τη διάρκεια της δημόσιας ιεραποστολικής δράσεώς του για την ανάγκη της συνεργασίας σε όλους τους τομείς, προκειμένου να αποδώσει καρπούς αυτή η σπορά και η καλλιέργεια των καρδιών των πιστών, ενώ πάντοτε εξήρε τα χαρίσματα των συνεργατών του προς δόξαν Θεού και χαιρόταν να επαναλαμβάνει ότι ιδιαίτερα αναπαυόταν στα τετιμημένα πρόσωπα των αδελφών του. Έζησε τη μεγάλη χαρά της παρουσίας των συνεργατών του στη ζωή του και το έργο του και εδόξαζε τον Θεό για την πλούσια αυτή δωρεά του Θεού.
Στο τέλος της εισηγήσεως ο σεβασμιότατος μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος ευχαρίστησε τον σεβασμιότατο μητροπολίτη κ. Ιωήλ για την τόσο ενδιαφέρουσα ομιλία του, ενώ ακολούθησε ζωντανός διάλογος μεταξύ του ομιλητού και των πατέρων σχετικά με το πώς επιτυγχάνεται στο σήμερα αυτή η συνεργασία μεταξύ των ιερέων και των συνεργατών τους, πώς οφείλει να στέκεται ο ίδιος ο ιερέας δίπλα στους συνεργούς του εν Κυρίω, αλλά και πώς να αντιμετωπίζονται τα διάφορα αναφυόμενα προβλήματα σε αυτήν τη σχέση και είναι γεγονός ότι ακούστηκαν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για την κατά Θεόν επιτυχία της πνευματικής αυτής αυθεντικής και αληθινής συνεργασίας μέσα στην Εκκλησία του Χριστού.
