ΑΓΙΑ (Γραφείο «Ε»)
Του Νίκου Γουργιώτη
Ως απίστευτα ελεεινά θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς τα στέγαστρα στην πλειονότητα των στάσεων του ΚΤΕΛ στην περιοχή του Δήμου Αγιάς.
Ελεεινά και τρισάθλια, «φιλοξενούν» καθημερινά ανθρώπους κάθε ηλικίας την ώρα που αυτοί περιμένουν για να επιβιβαστούν στο λεωφορείο που θα τους μεταφέρει στον προορισμό τους. Σπασμένες σιδηροκατασκευές, λυγισμένοι σκελετοί, σκουριασμένοι και επικίνδυνοι βραχίονες, βρόμικα παγκάκια, αλλού αυτοσχέδια, αλλού διαλυμένα, αλλού απλά ανύπαρκτα, πλαϊνά γραμμένα ή βαμμένα με σπρέι, γεμάτα με κάθε λογής συνθήματα ή βωμολοχίες. Προστασία στον κακόμοιρο πολίτη που στέκεται από κάτω καμιά. Ούτε από τις καυτές αχτίδες του ήλιου, ούτε από τον κρύο άνεμο, ούτε από τη βροχή, το χιόνι ή το χαλάζι. Όλα αυτά, βέβαια, εκεί όπου υπάρχει στέγαστρο, γιατί δεν είναι λίγες εκείνες οι στάσεις που δεν έχουν και καθόλου!
Εικόνα πολύ κακή, ίδια δυστυχώς στα περισσότερα μέρη της πατρίδας μας, προκαλεί σε όλους αλγεινή εντύπωση. Εικόνα σαφώς τριτοκοσμικής και όχι ευρωπαϊκής πολιτισμένης κοινωνίας. Εικόνα που μπορεί στα μάτια τα δικά μας, των ντόπιων, να έχει γίνει συνήθεια, στα μάτια ξένων τουριστών, όμως, σίγουρα θα φαίνεται τραγική.
Τι μπορεί, λοιπόν, να γίνει;
Καταρχήν η Δημοτική Αρχή είναι αυτή που έχει την αρμοδιότητα του καθορισμού των προδιαγραφών των στάσεων και των στεγάστρων (Ν.3852/2010, άρθρο 94.2.17). Σύμφωνα δε με τα οριζόμενα, οι στάσεις πρέπει να αποτελούνται από το στέγαστρο, το ενσωματωμένο παγκάκι στον σκελετό της στάσης, την κεντρική πλάτη για την τοποθέτηση των δρομολογίων και τα πλαϊνά πλαίσια με δυνατότητα τοποθέτησης διαφήμισης. Σ’ αυτά επιτρέπονται οι διαφημίσεις, ακόμα και εναλλασσόμενα μηνύματα. Μπορούν, επίσης, τα πλαίσια να είναι φωτεινά (Κ.Υ.Α 52138/2003 άρθρο 4), οι δε διαφημίσεις πρέπει να τοποθετούνται στην πλευρά που βρίσκεται στο αντίθετο προς την κατεύθυνση της κυκλοφορίας άκρο του στεγάστρου, ώστε να μην είναι ορατές άμεσα από τους οδηγούς. Σύμφωνα, επίσης, με το άρθρο 4, παρ.1 του Ν. 2946/2001, τα πλαίσια – στέγαστρα τοποθετούνται με δαπάνες και φροντίδα ή του Ο.Τ.Α. ή των διαφημιστικών εταιριών ή των διαφημιζόμενων. Στην περίπτωση που η κατασκευή των στεγάστρων πραγματοποιείται με δαπάνη των διαφημιζόμενων, η σύμβαση έχει διάρκεια τρία χρόνια κατά την οποία καταβάλλονται στους Ο.Τ.Α. ανταποδοτικά τέλη. Με την παρέλευση των τριών ετών οι Ο.Τ.Α. έχουν δικαίωμα να ενοικιάσουν το διαφημιστικό πλαίσιο λαμβάνοντας ετήσιο τέλος διαφήμισης σύμφωνα με το άρθρο 5 του Ν.1900/90.
Μια ορθή, δηλαδή, πρακτική της Δημοτικής Αρχής θα ήταν η αξιοποίηση των δυνατοτήτων που πηγάζουν από τη νομοθεσία. Αξιοποίηση, όχι τόσο για την είσπραξη χρημάτων, όσο για τη βελτίωση της εικόνας και μόνο. Με λίγα λόγια, ο Δήμος θα μπορούσε να δώσει τη δυνατότητα διαφήμισης ή εκμετάλλευσης του χώρου των στεγάστρων για διαφήμιση, με μόνη την υποχρέωση της συντήρησης και της αξιοπρεπούς εμφάνισης της κάθε στάσης. Έτσι, και το πρόβλημα θα λυνόταν και το ταμείο του Δήμου δεν θα επιβαρυνόταν πολύ.
Τα παράπονα των δημοτών, ιδίως αυτών που χρησιμοποιούν τα λεωφορεία για τις μετακινήσεις, είναι πολλά και διατυπώνονται καθημερινά. Πολλοί γονείς, μάλιστα, βλέποντας την κατάσταση που επικρατεί στις στάσεις των χωριών τους, προτιμούν να πηγαίνουν τα μικρά παιδιά οι ίδιοι με το αυτοκίνητό τους στα σχολεία κάθε πρωί. Η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής του Δήμου οφείλει, βάσει αυτών των παραπόνων, να αρχίσει την καταγραφή των στάσεων δίχως στέγαστρα, των στάσεων με κατεστραμμένα στέγαστρα και να προχωρήσει στην εγκατάσταση καινούργιων ή στην επιδιόρθωση των ήδη υπαρχόντων. Λύσεις χρηματοδότη-σης υπάρχουν. Αρκεί να αναζητηθούν...
